DNA | Taekook (ASKIDA)

12

İyi okumalar 😚

▪▪▪

Hatırlatma:

"Peki şarkının konusu ne olacak?" diye sormuştum merakla.

Kalbimin teklemesine sebep olan geniş gülümsemesi yerini tebessüme bıraktı. Ellerini ceplerine yerleştirirken gözleri parlıyordu.

"Kader." dedi tek kelimeyle.

"Konusu kader olacak."

▪▪▪

Şaşkındım. Ve bunu gizlemek için hiçbir harekette bulunmuyordum. Dudaklarım aralanmış, gözlerim gözlerine sabitlenmişti.

O kadar emin gözüküyordu ki kendinden...

Kader.

Durumumuza ne kadar da uygun bir kelimeydi.

Ne şans, ne tesadüf... Kaderdi aradağım kelime. Arayıpta bulamadığım, bir türlü aklıma gelmeyen, içimde tarifi olmayan heyecanı yaratan kelimeydi bu.

Acaba o da farkında mıydı? Bu kelimenin bizi anlattığının?

Gözlerine bakıyordum bir şeyleri anlamak için. İlk defa utanmadan, çekinmeden bakıyordum. Ne o geri adım atıyordu ne de ben.

Ama sonuç aynıydı. Dakikalar sonra gözümü kaçırmış, dudaklarımı sıkıca bastırıp yutkunmuştum.

"Kader..." diye fısıldamıştım. Bu kelimeye öyle bir bağlanmak istiyordum ki...

Çünkü kaderin sonunda biz olabilirdik. Kaderimizde yazılı olabilirdik.

"Güzel konu değil mi? Bolca fikir üreteceğimize eminim."

Söyledikleri karşısında tekrar şaşırıp yüzüne bakmıştım.

Ne de çok şaşırtıyordu bu adam beni.

Karşımda tüm endamıyla duruyordu. Geniş omuzları, büyük elleri, uzun kirpikleri, yüzünden eksik olmayan o ifade... Adeta "Sevmek zorundasın." diye bağırıyordu bana. Karşı gelmek zordu.

"Ne zaman başlamak istersin?" diye sormuştum. Saçma bir soruydu ama bu ortam beni çok germişti. Ayrıca heyecandan ne yapacağımı şaşırmıştım.

Elini yavaşça cebine sokup telefonunu çıkardı, birkaç tuşa bastıktan sonra bana uzattı. Kaşlarım havalanırken uzattığı telefonu kavradım.

"Numaranı gir."

Telefonu elinden alıp numaramı girdim. Ellerim hafifçe titriyordu. Fark etmemesi için çabalamam gerekmişti. İşim bitince telefonunu ona geri uzattım. Alır almaz birşeyler yazmış, kapatıp tekrar cebine koymuştu. Beni hangi isimle kaydettiğini görememiştim.

"İkimizinde müsait olduğu bir zamanda buluşuruz, olur mu?" dedi gülümseyerek. İmalı bakışları yok olmuştu.

"Olur." diyebilmiştim sadece.

Buluşacağız.

Tam o sırada kapı tıklanmıştı. Jimin hyung olduğunu biliyordum. Taehyung benden önce davranıp kapıyı açtığında derin bir nefes almıştım.

"Geldim! Haydi yapalım şu işi."

Taehyung ikimizede görüşürüz diyip dışarı çıktıktan sonra bir süre arkasından bakıp Jimin hyung'a döndüm.

"Haydi başlayalım."

Jimin hyung heyecanla başını salladı.

"Çoktan kareografisini yaptım bile bu şarkının! Seyirci çok beğenecek eminim buna." dedi sandalyelerin birine otururken.