Ay Tenli Kadın

2. Bölüm

•Medyadaki Aybora ve kız Kardeşi  Aykız Kurtzade•

Hala şokun içindeydim. Bu yaşadıklarımın hepsinin rüya olmasını o kadar diledim ki ama yanımda bana masumca bakan çocuğu görünce herşeyin gerçek olduğunu anladım. Elimden telefonu alıp mesajı okudu sonra kollarını sıkıca belime sardı.

"Çok özür dilerim Aren abla. Benim yüzümden Arkadaşını kaçırdılar. O adamlar çok kötü insanlar, sen onları tanımıyorsun. Beni kaçırmak için herşeyi yapacaklar. Biliyormusun  annem babam ben küçücükken gittiler. Abim ve küçük kız kardeşim var. Beni heryerde arıyor ve merak ediyordur biliyorum. Abim beni ve kardeşimi çok seviyor onun için beni kurtarmaya gelecek"

Nasıl verebilirdim ki şimdi ben onu o adamların ellerine. Kıyamazdım. Yüzümü avcumun içine aldım ve oksijeni derin derin içime çektim.

"Ben seni zaten onlara vermezdim. Bir yol bulup Almilayı kurtaracam sen merak etme."

Tam arabayı çalıştıracakken Aybora kolumu tuttu.

"Aren abla eve gidemeyiz" dedi.

"Niye eve gidemiyecekmişiz" diye sorduğumda aklıma dank etti.

"Arkadaşını bulduktan sonra evinide bulurlar. O adamlar her şeyi bilirler"

Bu yaştaki bir çocuğa göre fazla bilgili. Şimdi bunları düşünecek durumda değildim. Almila ne kadar korkuyordur şimdi. Daha fazla düşünmeden direk küçük bir hotele doğru sürmeye başladım.

Almiladan

"Lüten beni bırakın. Ben size hiçbir şey yapmadım. Sizi tanımıyorum bile"

Korku tüm bedenimi sardı. Oturduğum kırık dökük yatak her hareket ettiğimde korkunç sesler çıkartıyor beni daha fazla tedirgin ediyordu.

"Ama Arkadaşın yaptı! O çocuğu kaçırmadan önce  düşünecekti. Hem ne kadar zekiymiş arkadaşın. Sokakta gördüğü bir çocuğu yanına almakla başına alacağı bela aklının ucundan bile geçmezdi."

Yaşlı adam sinirlenip odadan çıktı ve kapıyı  kilitledi. Etrafa baktım ama oturduğum yataktan başka hiçbir şey yoktu. Kafamı yatak başlığına koydum ayaklarımı kendime çektim ve Arenin beni kurtarmasını bekledim.

"Lütfen beni kurtar Aren. Senden başka kimse beni burdan kurtaramaz"

Son ettiğim duadan sonra kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Arenden

Iki gün geçti ve Almila ve onu kurtaracak plandan hala haber yok. Almila orda korkarken ben burda elim kolum bağlı oturuyorum. Başım artık düşünmekten ve uyumamaktan o kadar ağrıyordu ki ilaçlar bile geçirmezdi. Içerde televisyon izleyen Ayboranın yanına gittim ve sıkıca sarıldım. Tam o sırada kollarımın arasından çıktı ve kahkaha attı.

"Arkadaşını kurtaracak bir plan buldum"

Küçücük çocuk nasıl bulsun bir plan benimle kesinlikle dalga geçiyor.
Başta sadece güldüm ama bakışı birden ciddileşince 'yok artık' dercesine baktım.

Planı anlattıktan sonra şok oldum. Yemin ederim bu çocuk yaşından büyük işlere kalkışıyor. Ne ara bu planı kurdu diye düşündüm ve tabi ben boş boş otururken o bana yardımcı olmak istedi istemsinede ama çok tehlikeli bir plan. Bunu başaracağımızdan emin değilim.

"Fazla tehlikeli. Yok yok olmaz"

"Bana güven Aren abla. Karşında Aybora Karahan duruyor"

Elini saçından geçirerek göz kırptı. Ben bu çocuğu yerim.