Ay Tenli Kadın

4.Bölüm

•Medyadaki Vedat Yılmaz•

Beyaz denilince aklıma ilk gelen saflık, mutluluk, huzur ve umut. Tüm bunları besliyordu tek bir renk. Kendimi o renkte bulabiliyordum. Fakat sevdiğim o beyaz bana bugün düşmandı. Bana kendimi kirli hissettiriyor, nefret etmem için çaba harcıyordu. Hayatım nasıl bu kadar hızlı alt üst oldu. Daha geçen gün Almilayla tek hedefimiz Cafemizi yürütmekti fakat şimdi aklımda tek şey Çetin Kurtun kim olduğu. Doğrusu, o kadar eminim ki onun o olduğu ama içimde yeşeren o küçük umut adındaki tohumun kurumasını istemiyorum. Artık başımın sinyal vermesiyle gözlerimi açtım.

"Bu ne demek oluyor Doktor bey

"..."

"LAAAAN GEBERTIRIM SIZI"

"..."

"UMARIM. YOKSA SIZIN IÇIN KÖTÜ OLUR"

Duyduğum yarım yamalak cümleler ile konun ben olduğunu çözmüştüm bile. Göz kapaklarım artık kapanacak hale geldi fakat konunun ne olduğunu o kadar merak ediyordum ki. Biraz daha bekldim. Artık dayanılmayacak bir hale geldiğinde gözlerimi kapattım fakat zihnim dalmamıştı uykuya.

Kapının açılmasıyla gözlerimde otomatik açıldı. Ayak sesleri yatağımın yanına geldi, yatağımda oluşan çukur ile yanıma oturduğunu anladım. Aldığı derin nefesleri duyabiliyordum.

"O kadar değişmişsinki..."

Içimdeki o özlem duygusu oratay çıkmak için çabalıyordu. Sanki içinde olduğu o kafesi yıkıp geçmek istiyor gibiydi. Yorulmuştu. Ne konuda olursa olsun o özlem duyugusunu bastırmak her ne kadar alışkanlık haline gelsede o kadarda içten beni parçalıyordu.

"Baban o kazadan önce bana sana iyi bakmamı söylemişti. Sana kendi kızımmışsın gibi bakmamı istedi. Sanki o kazanın yaşanacağını hissetmişti. Işte o kaza gününden sonra sana kendi kızımmışsın gibi bakmaya başladım. Fakat daha 2 ay bile geçmeden kaçırıldın. Bilmiyorum... belki unuttun. Belki olan biten hatırlıyorsundur ama lütfen beni unuttuğunu söyleme. O piç herif babandan intikam almak için seni kaçırdı. Ama bilmediği birşey vardı. Babanın onun düşündüğü şeyi yapmadığını... benim yaptığımı."

Artık gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Duyduğum onca şeyi nasıl kaldıracam? Çetin Amca bu adam ise o zaman babam ile ilgili herşeyi biliyor. Kaç senedir babam ile ilgili araştırdığım ama bulamadığım bilgileri. Ama takıldığım şey ise o kaçırılma olaya. Öyle bir şey yaşandığını hatırlamıyorum bile. Tek bildiğim veya hatırladığım şey Çetin Amcanın kolları arasında uyuyakalmam ve kalktığımda kendimi yurdun bir yatağında bulmamdı. Beni şaşırtan bir konu daha ise beni oraya bırakan Çetin amca diye kağıtlarda yazdıldığıydı. Gerçekten neye inanacağımı bilmiyoryum. Kaçırıldıysam eğer niye hiçbir şey hatırlamıyorum.

"Uyumadığını biliyorum. Eskiden de hep elini kucağının için koyardın uyumak istemediğinde. Lütfen gözlerimin içine bak ve beni unutmadığını söyle. Bunca sene aradım seni ve kavuşmuşken lütfen bana bunu yapma"

Gözlerinin parlaklığı camın yansımasımdan belli oluyordu. Yavaş hareketlerle uyku pozisyonundan kalktım ve doğruldum. Koca Çetin Kurt önümde ağlıyordu. Göz bebeğinde gördüğüm çizikle onun Çetin Amcam olduğun emindim.

"Çetin Amca?"

Sıkıca kollarımı bedenine sardım. Bunca senenin özlemi birden tüm bedenimi sarmıştı. Sıkıca sarılmamızdan sonra bana yaşadığı herşeyi tek tek anlattı.

"Kızım... bunca senenin özlemini doğru düzgün çekelim. Gel benim evime taşın. Orda kimse sana zara vermeyede kalkışmaz. Lütfen beni kırma."