The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 181

ELENA CLIFFORD.

Als ik je zou vertellen dat de laatste dagen niet makkelijk waren, dan zou je zuchten en weg kijken.

Dan zou je zeggen dat het m'n eigen schuld was, dat ik er zelfs zo'n rotzooi van gemaakt heb.

Ja, ik weet het, dat is wat ik heb gedaan. Alles wat er gebeurd is, is mijn eigen fout geweest.

Ik kan wel honderd keer vertellen dat ik me kut voel en dat deze twee dagen vóór de bruiloft van Luke en Sam niet makkelijk meer voor me waren, maar maakt dat ook maar íéts beter? Nee toch?

Het maakt niets beter.

Het is een feit, Luke en Sam gaan definitief trouwen en zullen voor de rest van hun leven gelukkig met elkaar zijn.

Anouk en Michael zullen voor de rest van hun leven gelukkig met elkaar zijn. En ik?

Ik heb mijn relatie naar de klote gebracht.

Ik heb seks gehad met mijn ex, gevoelens voor hem ontwikkeld, mijn vriendje om wie ik zoveel gaf — wat ik nu nog steeds doe — gedumpt en dat alles alleen maar omdat ik een en al egoïstisch ben.

Begin je medelijden voor me te voelen? Zo ja, stop daar gelijk mee. Je verdoet je tijd er mee, geloof mij maar.

Ik slik en rits mijn koffer die geheel ingepakt is dicht en zet hem vervolgens rechtop zodat ik 'em als het moet, snel kan pakken.

Het huis waar de jongens wonen is al zo goed als uitgestorven. Iedereen is al vertrokken naar de locatie van de bruiloft.

Iedereen behalve ik.

Oh, het zal eens niet.

Mijn plan is om er heen te gaan — netjes gekleed of course, anders zou alles te veel opvallen — , wachten totdat de echte ceremonie begint en vervolgens weg sluipen, een taxi nemen en naar het vliegveld gaan.

Daar neem ik vervolgens mijn vliegtuig terug naar Nederland en zal ik voorgoed van alles van wat er hier gebeurt en gebeur is, verlost zijn.

Ik zal heel simpel mijn oude leventje weer terug krijgen. Een tweede moeder voor Noah spelen, voor hem zorgen, bij Justin wonen en weer aan het werk gaan. Er moet toch geld verdiend worden, right?

Ik stap weer in het leventje wat ik had voordat ik naar Australië ging om bij de bruiloft van Allora an Calum te kunnen zijn.

•••

ANOUK PETERS.

"Hey Anna, heb jij toevallig ergens Allie gezien?"

Ik word op mijn schouder geklopt en al vrij meteen komen mijn ogen in contact met de donker bruine ogen van Calum.

"Ehm nee, ze zal wel nog in de make-up zitten."

Calum zucht. "Thanks. Het enige probleem is dat ik nu nog even mijn speech die voor Luke is wil oefenen, maar Allora heeft die."

Ik begin automatisch te lachen.

"Gast, je kunt heus wel naar haar toe gaan. Dit keer zijn jullie het niet die trouwen hé? Ga er heen."

Calum stuurt me nog een kleine blik voordat hij weer weg loopt.

Ik schud even glimlachend mijn hoofd en wil weer ook terug lopen naar de styliste, maar ik word abrupt tegen gehouden door een arm die zich rond mijn lichaam vouwt.

"Oh, hello." Grinnik ik en kijk omhoog waar ik recht meteen in de twee groene ogen van Michael aan kijk.

"Hallo, schoonheid," Glimlacht Michael met een brede glimlach en vervolgens plant hij zijn lippen op mijn voorhoofd, waardoor ik hem even speels tegen zijn borstkas aan sla.

"Hey Anna." begint Michael, vervolgens iets langzamer en zachter.

"Hm, ja?"

"Heb je toevallig Elena al ergens gezien? Ik kan d'r serieus nergens vinden. Ze komt wel toch?"

Ik voel dat ik even voor en paar tellen compleet verstijf.

Elena.

Waar is Elena?

Voorzichtig duw ik Michael zijn armen van me af en kijk hem even geschokt aan.

"Woah, wat is er?" Vraagt Michael nu ook verbaasd.

"Ik ga Elena eventjes zoeken, gosh. Straks komt ze inderdaad niet!" Sis ik en wrijf even met mijn handen over mijn gezicht.

Ik ben Elena haar beste vriendin, en zo is ze de mijne ook. Ik zou genoeg redenen kunnen opnoemen waarom ze niet hierheen zou kunnen komen.

Natuurlijk weet ik waarmee ze zit en wat er twee dagen geleden allemaal gebeurt is tussen haar en Ashton.

"Wow babe, relax. Ze komt vast wel. Elena is niet zo, dat weet jij ook, right?"

Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar ik word abrupt weer onderbroken door een andere stem.

"Oh hey! Ik zocht jullie al. Sorry dat ik zo laat ben, is de styliste er nog?"

Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond en tegelijkertijd draaien Michael en ik ons om.

Achter ons staat Elena. Haar haren zijn al mooi licht gekruld en ze heeft haar bordeaux rode jurkje aan die we laatst met z'n tweetjes hebben gekocht. Alleen haar make-up is zo te zien nog niet gedaan.

"Ja die is er ook, Allie is daar ook nog als het goed is. Je weet waar het is hé?" Michael stuurt me een kleine blik en richt zich vervolgens op zijn zusje.

Elena knikt eventjes. "Ja, ik ga er gelijk heen."

En met die woorden is ze al weer verdwenen.

Michael blijft haar even nakijken totdat hij zich weer op mij richt.

"Zie je? Ze is er. Niet zo veel stressen babe." Fluistert hij zachtjes en strijkt een plukje van mijn haar achter mijn oor.

"Er is iets met Elena," Ik sla mijn ogen neer. "Ze had een andere emotie in haar ogen staan die ze normaal niet heeft. Het leek wel angst of zo."

"Dat zul je je wel verbeeld hebben want ik zag het niet." Grinnikt Michael en laat zijn voorhoofd tegen het mijne rusten. "Kom, we gaan mijn vader even zoeken."

———

Was ik de enige die bij het eerste stuk toen ik het terug las abrupt emotioneel werd?

De komende hoofdstukkies worden leeeeukk🙂🙂🙂🙂🙂

Ik ga dit boek weer proberen af te ronden op 200 hoofdstukken en daarna.......... verrassing hihihihih

I love u guys xox

Hebben jullie btw al m'n nieuwe verhaal 'just hold on'  gelezen? Tis n Louis Tomlinson fanfictie! :))