The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 191

LUKE HEMMINGS.

"WAT? BEN JE SOMS GESTOORD!?" Hoor ik Faylinn nog gillen voordat ik de autodeur dicht sla en langs alle andere andere wachtende auto's begin te lopen.

Mijn geloop gaat al gouw over in rennen waardoor ik al gouw woedende blikken naar me toe geworpen krijg van andere bestuurders van auto's.

Mijn hart slaat hevig in mijn borstkas heen en weer.

Ik heb geen flauw idee wat me op dit moment bezield, of waar de heck ik mee bezig ben.

Het enige wat door me hoofd gaat is Elena en dat Elena die enige is die ik wil. Op dit moment zou ik serieus niets anders willen in mijn leven dan haar in mijn armen.

Ik begin nog harder te rennen, zo snel als dat ik kan.

"Vertel me alsjeblieft niet dat ik dit stuk voor niets ga rennen." Hijg ik tegen mezelf. "Alsjeblieft niet."

Opnieuw zigzag ik door een rij met auto's totdat ik eindelijk in de verte een bekend gebouw zie optreden.

Het is een grijs gebouw, eentje die ik wel vaker in mijn leven tot nu toe heb gezien. Ik blijf doorrennen terwijl mijn ogen de heldere blauwe letters scannen die op het gebouw gegraveerd staan.

'Sydney Airport.'

•••

ELENA CLIFFORD.

24 gemiste gesprekken van Anouk
16 gemiste gesprekken van Michael
2 gemiste gesprekken van Ashton
10 gemiste gesprekken van Calum

Jup, dat is op dit moment de stand van zaken.

Ik grom en zet nu ook mijn vliegtuig-modus aan.

Misschien neem ik wel met Allora contact op zodra ik weer terug ben in Nederland, om haar alles uit te leggen.

De reden waarom ik weg ben gegaan, de reden waarom ik voorlopig ook niet meer terug zal keren.

Ik zucht en sluit even mijn ogen.

Aan deze plaats, Sydney Airport, heb ik ook genoeg herinneringen.

Het was de plaats waar ik Allora vier jaar geleden na al die al die maanden van onze verwisseling weer zag en waar we ons zelf weer omwisselde. Ook was het de plaats waar Luke en ik voor het eerst kuste.

Het was magisch. Ik had nog nooit zo'n intieme kus van een jongen gehad.

Ik had daarvoor wel noodgedwongen moeten zoenen met Calum, maar deze kus was.. anders. Het was liefde, pure liefde tussen Luke en mij.

Ik denk dat ik op dat moment al iets voor hem had gevormd wat nooit meer weggegaan is. Ik hield van hem, ik hield meer van hem dan van wat dan ook. Ik was stapelverliefd. Ik was voor de eerste keer stapelverliefd op iemand.

Straks als ik het vliegtuig in stap, zal ik alles opnieuw achter me moeten laten.

Dan zal ik moeten doen alsof de afgelopen maanden zich niet hebben afgespeeld, alsof het nooit gebeurt is.

Maar ergens zal ik het toch niet kunnen vergeten. Ik zal terug denken aan de tijd die ik hier heb gehad, samen met iedereen. Hoe geweldig het was en hoe goed ik me heb gevoeld. Maar ook hoe slecht ik me heb gevoeld.

En dat is de reden waarom ik weg ga, omdat ik me slecht voel, op dit moment. Ik kan hier niet langer blijven want dat zal alles alleen nog maar erger en zwaarder maken dan dat het nu al is.

"VLUCHT C27 VERTREKT BINNEN TIEN MINUTEN! BEDANKT VOOR HET WACHTEN!"

Ik sta op van een bankje wanneer de woorden tot me door dringen.

Ik moet mijn vliegtuig in.

Over tien minuten ben ik hier weg, weg uit Australië. Weg uit het land waar ik vandaan komt, waar mijn familie woont, waar mijn vrienden wonen.

Ik pak weer mijn oude leventje op die ik had samen met Justin en Noah.

God, wat kijk ik er naar uit om ze weet terug te zien, oprecht.

Misschien is dat wel een lichtpuntje.

Al snel zie ik dat mensen een rij beginnen te vormen voor de deur van de gate.

Ik moet moeite doen om mezelf er ook naartoe te slepen, omdat er iets in mij zegt dat ik het niet wil.

Zodra ik dan ook ein-de-lijk in de rij sta, pak ik mijn ticket uit mijn handbagage en strijk 'm even nerveus glad.

Er is niets meer wat mij tegen kan houden.

"ELENA!" Schreeuwt ineens een stem, waardoor mijn hart even stil lijkt te staan.

Die stem.

Die stem die ik zo vaak mooie dingen heb horen zingen, die stem die me zo vaak vlinders in mijn buik heeft gegeven.

Het lijkt alsof ik bevries en langzaam voel ik mijn ogen ook groter worden.

Wat gebeurt er?

Ik weet het zeker..

Die stem.. is van niemand minder dan...

Luke. FREAKING. Hemmings.

————

AAAAA CLIFFORDHANGER WANT DAT VIND IK ZO LEEUKKK

Oké jullie miss niet srry scheetjes.

Vond het beetje moeilijk om dit hoofdstukje te schrijven dus hoop dat ik alles zo goed mogelijk verwoord heb hijihihih

(Wens me succes met m'n se week, joehoe ik ga dood )