The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 186

Lieve Luke,

Na het lezen van deze brief, verscheur 'm of gooi 'm weg, alsjeblieft.

En het allerbelangrijkste: vergeet mij.

Ik weet niet precies hoe ik dit moet gaan beginnen omdat ik het zo veel liever recht in je gezicht verteld zou hebben, maar ik ga er proberen het beste van te maken. Okay?

Ik weet het, ik zou dit niet naar je moeten schrijven want dit gaat alles opfucken. Maar hey, dat heb ik toch allang gedaan dus het maakt niet uit, right?

Ik wil alles wat er hier in deze brief staat je al zó lang vertellen, maar ik durfde het gewoon niet. Gewoon simpelweg omdat ik een lafaard ben en omdat ik bang was dat ik alles hier door zou kwijtraken.

Ondertussen ben ik alles al kwijtgeraakt wat ik maar kwijt kon raken.

Ik ben jou kwijtgeraakt, Ashton, mijn kindje. Dat is voor mij al genoeg om het een 'alles' te noemen.

Tussen ons twee is er iets gebeurt Luke, waar ik jou nooit meer iets over heb verteld. Ik heb er eigenlijk niemand ooit iets over verteld, op Anouk en Justin na misschien.

Kun je de bruiloft van Calum en Allora nog herinneren? Ik had die dag een meningsverschil met Ashton. Het kwam doordat Maddie er bij was tijdens de ceremonie en dat maakte me gewoon erg kwaad. Ashton zei dat het niets voorstelde, maar ik nam het denk ik iets verkeerd op en was de hele dag boos en geïrriteerd door Ashton.

Die avond waren we beide 'alleen'. Ik had ruzie met Ashton, en jouw Sam was die avond vertrokken naar New York voor haar werk.

Dat jij je niets meer kan herinneren van die avond komt omdat we allebei te veel hadden gedronken. Maar dan ook echt te veel.

We hebben seks gehad die avond Luke. Zonder enige bescherming.

Het kindje wat ik droeg was niet van Ashton, het was godverdomme van jou.

Ik weet dat ik je het misschien eerder had moeten vertellen wat er gebeurt was, maar je was en bent nu nog steeds zo gelukkig met Sam. Vooral nadat je me vertelde dat je met Sam wou trouwen durfde ik er niets meer over te zeggen. Ik wou het gewoon niet tussen jullie twee verpesten. Sam en jij zijn voor elkaar gemaakt, jullie zijn het perfecte koppel. Ik wou er niet tussen komen met mijn zielige verhaal en ik wou al helemaal niet er voor zorgen dat jullie twee uit elkaar zouden gaan.

En vandaag is het de dag dat je met Sam trouwt, of ben je al met haar getrouwd. I don't know.

Ik heb trouwens dus ook echt geen idee wanneer je dit leest of dat je het überhaupt leest en of het je boeit. Vast niet, maar goed, laat ik maar verder gaan.

Gosh, je wilt niet weten hoe het voor me was. Ik voelde me zó slecht tegenover Ashton. Ik was nota bene van hem vreemd gegaan met mijn ex en nu was ik ook nog eens zwanger van hem! Al met al had ik toch besloten om de baby te houden ook al was het van jou, het was toch iets speciaals Luke. Het voelde tenminste als iets speciaals tot de dag dat het van me af werd genomen.

Daarna ging het steeds slechter met me. Ik beleef me slechter voelen omdat ik alles zo ver verziekt had. En ook omdat ik er achter kwam dat zowel al mijn gevoelens voor Ashton ineens verdwenen waren en dat ik nog maar aan één iemand kon denken. Jou.

Kun je je nog herinneren dat je me vertelde dat je had gewenst dat je ging trouwen met mij in plaats van met Sam? En dat je wou dat het kindje wat ik gedragen had van jou zou zijn in plaats van Ashton?

Jup, dat was de druppel.

Jij was de vader van mijn kindje. Dat wist ik zelf wel, alleen jij niet en dat maakte het op dat moment ontzettend moeilijk voor me en deed het me tegelijkertijd ook ontzettend veel zeer.

Misschien omdat ik zelf ook wenste dat dat de realiteit zou zijn?

Ik maakte het uit met Ashton omdat ik dacht dat het zou helpen, maar het hielp niet. Niks hielp meer.

Niks heeft meer geholpen tot vandaag. De dag waarop ik deze brief aan je schrijf.

Ik ben er achter gekomen dat ik denk dat ik nooit echt op Ashton gevallen ben, maar dat ik het meer deed om weer iets normaals op te pakken. Een jongen op wie ik verliefd kon zijn in dit geval. Het klinkt allemaal een beetje weird, huh?

Ik was niet verliefd op Ashton en ik ben het ook nooit geweest ook.

De enige voor wie ik nog altijd een zwakte heb gehad en nu nog steeds heb ben jij. Maar jij bent door gegaan met je leven tot waar we nu zijn. Je bent niet meer de mijne en dat moet ik accepteren.

Dat ga ik ook doen Luke, en het gaat me lukken, daar ben ik heel zeker van.

Alles komt wel goed in het einde, toch?

Dus met mij vast ook wel...

Als de bruiloft al afgelopen is en als je je afvroeg waarom ik er niet bij was tijdens de ceremonie en al die andere dingen die daarna nog kwamen.. ik kon het niet. Het zou me te veel pijn gaan doen. Ik wou het voor mezelf niet nog moeilijker maken dan dat het al was.

Probeer me alsjeblieft niet op te zoeken of iets anders in de trans. Het is beter zo. Niet alleen voor jou, maar ook voor mij. Voor ons allebei.

Ik hoop dat de ceremonie mooi was en dat je de tijd van je leven gehad hebt samen met Sam en dat jullie voor eeuwig bij elkaar blijven en gelukkig zijn. Want god, dat gun ik jullie beide zo ontzettend erg.

Het spijt me zo erg van alles Luke.

- Elena.

———-

😪😪😪😪😪😪

Wie heeft er net zoals mij even een traantje weg moeten pinken?

Wat denken jullie dat er gaat gebeuren in t volgende hoofdstuk(ken)?😏😏😏