The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 159

ELENA CLIFFORD.

"Doe jij maar," Anouk bijt even op haar lip. "Ik weet niet of je het door hebt, maar ik ben serieus even zenuwachtig als jou."

Ik zucht even en vervolgens pak ik de test van de gootsteen af en hou hem ondersteboven zodat ik niets kan zien vervolgens en laat me weer naast Anouk op de grond zakken.

Langzaam draai ik de test om.

Zodra ik her resultaat zie, lijkt het alsof mijn maag zich voor een paar seconde helemaal samen krimpt.

Ik hoor Anouk naar adem happen, en vervolgens voel ik haar hand op mijn schouder.

"Leen," begint ze zacht, maar ik schud mijn hoofd.

"I-ik..," ik kom amper uit mijn woorden en begin met mijn onderlip te spelen. "Ik.."

3 weken zwanger.

Mijn fucking god.

Een; ik ben zwanger

Twee: ik ben drie weken zwanger, wat betekend dat het van Luke is en niet van Ashton.

Ik laat de test weer naast me op de grond vallen en begraaf vervolgens mijn hoofd in mijn handen. Ik voel dat mijn ogen vollopen met tranen, maar ik hou ze binnen.

Ik wil dit niet. Ik wil dit echt niet. En ik kan het niet, ik kan niet moeder worden. Ik ben er nog niet klaar voor, nog lang niet.

"Elena, je moet het Ashton echt vertellen." Fluistert Anouk zacht, waardoor ik weer even met m'n hoofd schud.

"Dat ik fucking zwanger ben van Luke, aka een van zijn beste vrienden en mijn ex?" Ik hef mijn hoofd op en kijk Anouk aan en voel dat mijn onderlip begint te trillen. "Vergeet het, Anna."

Ik hoor Anouk even hoorbaar zuchten. "Okay, okay. Leen, maar je moet het Ashton wel laten weten. Ik bedoel, dat je überhaupt zwanger bent."

"Ja, dúh." Mompel ik sarcastisch en kijk weer even voor me uit.

Ashton zou geweldig vinden, een kleintje van ons beide, dat heeft hij zelf gister nog gezegd.

Maar hoe zou hij het vinden als ik hem vertel dat het niet van hem is, maar van Luke? Hij weet nog geen eens dat er überhaupt iets tussen mij en Luke gebeurt is drie weken geleden.. Hij denkt alleen maar dat Luke me toen naar huis heeft gebracht omdat ik zogenaamd 'me niet lekker voelde.'

Gosh, hij zou eens moeten weten..

"Ehm, ik ga denk weer bij Ashton liggen." Fluister ik zacht en sta langzaam op. Ik pak de zwangerschapstest ook van de grond en houd die dicht tegen me aan.

Anouk knikt en vervolgens staat ze ook langzaam op.

"Denk er alsjeblieft goed over na Leen." Fluistert ze nog zacht, voordat ik de badkamer weer uit loop.

•••

Nadat ik bij Ashton ben gaan liggen, heb ik geen enkel oog meer dichtgedaan.

Mijn gedachten slaan al de gehele tijd op hol.

Ik ben zwanger. Er groeit iets kleins wat leeft en ademhaalt in mij.

Nou ja, okay, leeft ook weer niet. Maar het groeit.

En het is iets van Luke. Hij zij of het – het is maar wat je het wilt noemen, want in feite is het nu nog gewoon een hoopje cellen – heeft Luke zijn genen en zijn DNA.

Misschien vind ik dat nog wel het aller ergste van alles. Dat het fucking van Luke is.

Maar wat als blijkt dat het DNA van het kindje niet overeenkomt met het DNA van Ashton? Stel dat we dat ooit moeten laten gaan testen.. Ashton gaat me voor m'n leven lang haten.

Straks ben ik hem ook kwijt? En hoe moet ik dan in godsnaam een kind opvoeden zonder een vaderfiguur om me heen? Dat kan ik niet. Ik kan geen kind in m'n eentje op laten groeien.

Ik moet dit geheim blijven houden voor Ashton, maar hoe? Straks lijkt de baby inderdaad op Luke en bijna niet op Ashton – ik bedoel, dat kan gebeuren.. wat dan?

Een lange zucht rolt over m'n lippen en vervolgens open ik mijn ogen weer en staar naar het plafond.

Ik heb er zo'n zooitje van gemaakt.

-----

HOLAAAA

Okay ja sorry maar ik vond dit hoofdstuk zo moeilijk om te schrijven dus sorry als t wat langer duurde ):

Er gaan nu mensen zijn die me gaan haten, huh 😂😂🤔

HAHHAHAHA jullie reacties op t vorige hoofdstuk. Jullie reacties maken me altijd zo blij & aan het lachen :)

Oh en sorry voor de gene die Ashton en Elena nog steeds shippen.

Joe joe