Herkesin hayalleri vardır, kaygıları, gerçekleştirmeye can attıkları, ulaşamadıkları. Ve bunları gerçekleştirmek için feda ettikleri.. Feda ederken kumar oynarız aslında. Hem de zamana karşı bir kumar. O an geri gelmeyecektir ama sen, gelecek kaygısı için o anı ders çalışmak için, okulu bitirmek için, hayallerin için feda ediyorsundur. Kumar derken, boşuna söylemedim aslında. Feda ettiklerimizin karşılığını alacakmışız gibi kendimizden emin bir şekilde feda ederiz de, ya karşılığını alamazsak ? "Hayırlısı buymuş" demek de yetmiyor insana. Günün 2 saati "hayırlısı buymuş" diye avutsan da kendini, geriye kalan 22 saat yine aynı gelecek kaygısıyla geçip gidiyor. "En iyisi anı yaşamak" demek çok güzel, ama saçma salak bahanelerle kendimizi yıpratmaya devam etmek, elimizdekiyle mutlu olmamak, olmayan hayaller için "olmasa da olur" diyememek; daha çok çok zamanımıza mal olacak aslında da biz farkında değiliz. Belki de kumarda kazanıp, fedakarlıklar karşılığını bulur. Kim bilir?
