(3rd Persons POV)
Hinabol ni Scarlet si Zoe bago pa siya makasakay at iwan sila ulit.
"Why are you leaving again?" Tanong ni Scarlet. Hinarap naman siya ni Zoe. "Dahil magagalit nanaman si Miko at susulyawan ako na wala na talaga akong pagasa na magkaroon ng kaibigan. That's why I'm in this group right?" Sabi ni Zoe. Lunapit din sakanila sila Joy, Janea at April.
"Eh kami, kaibigan mo naman kami eh" sabi ni Joy. Mahinang sinuntok ni April si Zoe sa balikat. "Hey, you taught me to be strong. Of coarse kaibigan mk na ako. You don't need to continue this happily ever after thingy to find us" sabi ni April.
Napangiti si Zoe. "Shut up guys. You're making me emotional." Sabi niya. Tumawa lang sila.
"I became sociable too. Nakaabkt pa sa punto na magkakaroon ako ng fans. Thanks to The Way and you" sabi ni Scarlet.
"Uhm yeah.. About what happened, thankyou for saving me Zoe. That moment is really terrifying." Sabi ni Janea. "Huwaatt? Yung kanina? Wala lang yun. Ako pa" sabi ni Zoe at niyakap naman siya ni Janea.
"Grouo hug!!" Sigaw ni Joy at niyakap nilang lahat si Zoe. Mayamaya may sumigaw.
"May narinig ba akong grouo hug?" Sabi ni Francisco. Nagtinginan lang sila.
"GROUP HUG!!!!" Sigaw ni Joseoh at lahat sila nagyakapan na. Kahit naipit na sila at hindi makahinga, tinuloy lang nila ang yakapan dahil ngayon, magkakasama na silang lahat.
(itutuloy...)
Yes napakashort lang nitong chapter na to. ✌
BINABASA MO ANG
Living with five boys (editing)
Teen Fiction'Friends'. Mahirap hanapin pero madaling mawala. Paano kung kahit anong gawin mo ay hindi mo maramdaman na may ganun ka? Kahit nakitira ka na sa mga lalaki eh wa epek parin? Sa tingin mo ba mararamdaman mo yun kung iwanan mo sila?
