If I could

2. mooie ogen en flashbacks

POV SHAY

Hij kijk me aan en ik
verdwaal zowat in zijn ogen. Ze zijn licht groen met een mengsel
van blauw ertussen. Opeens krijgt hij een enge grijns op ze gezicht. Precies dezelfde als bij mijn ex. Ik voel een rilling over me lichaam. Nu niet gaan flippen Shay. Hij komt dichterbij staan en ik zet automatisch een stap naar achter.

flashback:
Ik sta in de donkere slaapkamer van me ex. Hij loopt op me af en ik zet steeds stappen naar achter. Ik val op het bed en hij pakt me grof vast en begint me shirt omhoog te doen. 'Jace stop je doet me pijn.' piep ik, maar hij luistert niet. Hij gaat steeds verder en op een gegeven moment duw ik hem van me af en wat ik er voor terug krijg is een boze blik en een vuist tegen me gezicht aan.

Me ogen worden tranerig en me adem wordt onregelmatig en ik voel dat ik een paniek aanval krijg. Ik hap naar adem en kijk hem angstig aan. Ik hoor Kiko piepen en zie hem tegen de jongen opspringen. Zijn blik veranderd van eng naar bezorgd en hij kijkt eerst naar Kiko en dan naar mij. 'Het was niet me bedoeling om je zo te laten schrikken. Gaat het, wat kan ik doen?' Hij ziet er een gespannen uit. Ik hijg en hap naar adem en maak een gebaar met me handen dat het goed gaat. Ik zet me handen op me knieeën en probeer te stoppen met snel en raar ademen maar het lukt niet. Kiko begint nu te blaffen en de jongen sust hem. Hij schud zijn hoofd en loopt op me af en houd me schouders vast. 'Dat gaat het niet.' Ik schud nee en kijk hem bang aan en ik knijp in zijn arm. Shay kom op laat je niet kennen, laat je verleden niet opkomen! Zeg ik tegen me zelf. Ik hoor een stem zeggen 'Adem in en rustig uit, volg mij, blijf me aankijken.' Op een of andere manier luister ik naar de stem en kom rustig op adem. Dit is de eerste persoon die me kalm kan krijgen. Ik glimlach dankbaar en hij knikt. 'Wat is hier gebeurd? Luca wat heb je met me zusje gedaan!' roept me broer boos en bezorgd. 'Ik kreeg een paniekaanval en hij heeft me geholpen.' zeg ik rustig en een beetje hijgend. Me broer krijgt grote ogen en glimlacht De jongen steekt ze hand uit en zegt 'Luca.' ik schud ze hand en zeg 'Sh-.' 'Shayenne' maakt hij af. Ik zie de bezorgde blik van me broer en ik glimlach gerust naar hem. 'Ik ga ff rusten, nog bedankt Luca.' Ik glimlach naar Luca en geef me broer een kus op zijn wang en loop de trap op. 'Niemand van ons krijgt haar altijd kalm, thanks bro.' hoor ik me broer nog zeggen. Ik doe me deur open en doe hem rustig dicht. Ik laat me op me bed vallen en zucht diep. Ik pak me box en connect met me telefoon. Ik zet keihard het liedje How Far I'll Go van Alessia Cara op en zing mee.

'I've been staring at the edge of the water.
Long as I can remember, never really knowing why.
I wish I could be the perfect daughter.
But I come back to the water, no matter how hard I try.

Every turn I take, every trail I track.
Every path I make, every road leads back.
To the place I know where I cannot go.
Where I long to be.

See the line where the sky meets the sea? It calls me.
And no one knows, how far it goes.
If the wind in my sail on the sea stays behind me.
One day I'll know.
If I go there's just no telling how far I'll go.'

Ik zet me liedje stop en veeg me tranen weg. Ja mensen dit liedje maakt me emotioneel omdat ik iets met de zee heb door me verleden. Ineens hoor ik geklap en draai me om naar de deur. In de deuropening staat Luca te glimlachen en te klappen.
Hij stapt me kamer binnen en kijk aandachtig naar alle spullen in me kamer. 'Dus je zingt en ik weet dat niet?' Hij draait zich om met een foto in zijn handen en lacht. 'Niemand weet dat ik zing.' zeg ik zacht. 'Schattig hoor.' zegt die op een schattig toontje. Ik loop naar hem toe en pak de foto af. 'Niet lachen oke.' Ik kijk hem aan en hij lacht nogsteeds. Ik rol me ogen en ga op me bed zitten. 'Waarom kreeg je die aanval daarnet?' vraagt die als die naast me komt zitten. Ik slik en kijk snel weg. 'Dus kan je ook zingen?' vraag ik snel zodat we op een ander onderwerp komen. 'Dus je bent zo een meisje.' zegt die en hij kijkt me serieus aan. "zo een meisje". Ugh ik haaaaat jongens als ze dat zeggen. Ik frons en kijk hem geïrriteert aan. 'Zo een meisje?!' zeg ik express hard. Hij kijkt me vragend aan. 'En jij bent zeker zo een jongen.' zeg ik arrogant. 'Een jongen zoals?' vraagt hij terwijl hij opstaat. 'Een irritante highclass bitchboy.' Ze blik word van lachend naar pure woede. Shit Shay lekker bezig gappie. 'Ik ga maar ik dacht echt dat je anders was.' zegt die met een zware enge stem en loopt dan weg. Ik zucht. En daar heb je de Shay die alles verpest. Ik geef mezelf een klap in me gedachte en loop maar beneden. Ik zie me broer en Luca gamen voor de tv en loop snel door. In de keuken zie ik me moeder koken en Alana kleuren. Ze kijken op en Alana gilt 'SHAY SHAY SHAY!!' ik lach, til der op en knuffel haar. Ik zet haar weer op de stoel zodat ze verder kan tekenen. Dan loop ik naar me moeder en geef een kus op haar wang. Ze kijkt me bezorgd aan en ik zucht. 'Miki vertelde me wat er was gebeurd daarnet.' ik rol me ogen. mMam ik voel me oke, het gaat prima.' zeg ik terwijl ik maar de koelast loop om cola te pakken. 'Hoe heb je jezelf rustig gekregen?' ze kijkt me vragend aan en gaat daarna weer verder met koken. 'Heb ik niet,  Luca kreeg me rustig.' mompel ik en ik neem een slok cola. Alana rent meteen naar de woonkamer en zodra ik het zie ren ik achter haar aan. Ze rent naar Luca en bespringt hem. 'Dankje dankje dat je me zus heb gered uit haar dood!' ze geeft hem kusjes op zijn wang. Hij begint te lachen en aait haar over der bol. 'Graag gedaan Alana.' zegt die glimlachend. Miquel begint ook te lachen als die mij ziet staan. Ik rol me ogen. 'Alana dat doen we niet bij vreemde en hij heeft me niet gered van me dood sukkel.' haar ogen worden groot en ze gaat van hem af. 'Mama, Shay noemt me een sukkel!' gilt ze terwijl ze naar de keuken rent. Ik zucht en kijk naar de 2 jongens die stuk gaan en over de grond rollen. 'Babys.' mompel ik. 'Eten kinders!' roept me ma. En ik kijk Miquel gemeen aan en ren zo snel mogelijk naar de keuken. Ik kom hijgend aan en zie dat hij al eerder is. 'Werk is aan je conditie dikzak.' zegt hij lachend.

flashback:
Ik heb het koud. Ik heb honger. Ik zit alleen in een donkere kamer. Zonder eten zonder drinken. 'Je bent al dik genoeg je krijgt geen eten.' hoor ik een bekende stem zeggen. 'Jace kom op ik heb al 3 dagen niks gegeten.' zeg ik zacht. 'Nee is nee!'

Ik lach flauwtjes en Miquel wil wat zeggen maar ik loop snel naar me plaats. Hmm lekker pizza. Ik wil net een stuk pakken tot ik word afgetikt door me moeder. Ik schrik en trek me hand snel weg. 'Gasten eerst Shay.' zegt me moeder streng. Ik kijk Luca scherp aan die zit te grijnzen als een idioot. De pizza was lekker maarja wie houd er nou niet van pizza. Na het eten pak ik het riempje van Kiko en laat ik hem uit. We kijken met zijn alle nog even tv en het is heel gezellig.
Mama had Alana al anderhalf uur op bed gelegd. Ik gaap en rek me uit. 'Ja ik ga ook maar naar boven.' en sta op. Ik zeg ze allemaal gedag en loop naar boven. Wat een eerste schooldag. Ik trek me pyjama aan. Ik pak me oortjes en zet het liedje I Won't Give Up van Jason Mraz op waarna ik rustig in slaap val.

PYJAMA SHAY

Dit was me 2de hoofstuk en ik hoop dat jullie hem wel leuk vonden! Ik heb de titel en omslag veranderd omdat deze titel toch wel pakkender is vind ik zelf. Ook komen er nog meer personages in maar dat zie je vanzelf wel.

doeidoei xx

bewerkt