If I could

11. sneeuw en ex

POV SHAY

Ik word wakker van me krijsende zusje. Ik zucht en kijk naar me wekker. 07:30. Ik moet het 9:30 beginnen dus heb nog 2 uur. Ik pak me telefoon en open app. Ik heb 2 appjes van Luca, 4 van Maddy en 5 van een groepsgesprek. Ik open eerst de groep.

Luca ❤️: Hoi Shay..

Miki bro: We willen je dit weekend meenemen.

Mads 👩‍❤️‍👩: Ugh jongens specifieker mag wel 🤦🏼‍♀️.

Finn ❤️: Je gaat dit weekend mee naar onze crib.

Luca ❤️: Ze scot het toch jongens.

Hmm. Dit kan nog leuk worden.

Shay: Oke, doen we 😉.

Ik open Maddy.

Mads 👩‍❤️‍👩: Ik mis je 💔☹️.

Mads 👩‍❤️‍👩: Het is echt saai zonder jou, vergeef me ajb.

Ik mis haar ook om eerlijk te zijn. En ik heb echt weer vrienden nodig. Ik voel me eenzaam zonder hun. Ik zucht en
begin te typen.

Shay: Misschien deed ik iets te overdreven, Ik vergeef je 😘.
Shay: Ik heb je ook gemist 💔.

Ik open Luca.

Luca❤️: Ik moet dalijk met je praten. Het is over het weekend en iets anders.

Luca ❤️: Shay ajb antwoord, ik mis je als een gek.

Ugh, waarschijnlijk dee ik weer overdreven. Ik snap t wel, had ik ook gedaan.

Shay: Isgoed.

Shay: Ik vergeef je als je rond 08:45 voor me deur staat 😉. ps. Ik mis jou ook.

Ik leg me telefoon neer en stap uit bed. Ik loop naar me raam en doe en gordijn open.

O M G. HET SNEEUWT.

Nu kan me dag niet meer stuk. Ik loop fluitend me kast in en zoek kleding. Ik pak me kleding en ondergoed en stap onder de douche. Ik stap uit de douche en kleed me aan.

OUTFIT SHAY

Ik doe me haar los met een knotje op me hoofd, daarna maak ik me op. Ik loop naar beneden en begroet me moeder, Alana en Miquel. 'Dus? We praten weer?' vraagt Miquel voorzichtig. Ik glimlach en geef hem een knuffel. 'Ik heb je gemist zussie.' zegt die zacht. 'Ik jou ook broer.' zeg ik terug. Ik eet me eten en kijk op de klok. 08:30. Ik ren naar boven en poets met tanden. Ik spuit me luchtje op, pak me tas en telefoon en loop naar beneden. Als ik beneden kom zie ik Luca op de bank zitten met Alana op zijn schoot. 'Kijk Shay, Luca is er weer!' zegt ze blij en ze rent naar me toe. 'Hij wilt me helemaal naar school brengen, want mama vroeg dat!' zegt ze over enthousiast. Ik kijk hem vragend aan en glimlach dan. Hij staat op en loopt naar me toe. Hij slaat me in een knuffel. 'Ik heb je zo gemist, het spijt me echt.' fluistert die. Ik geef hem een kus op ze wang als teken van vergevenis en hij glimlacht. 'Kom Laantje, Schoenen en jas aan we gaan!' roep ik en ik pak snel der tas.

Ik loop naar de gang en zie dan het allerleukste, schattigste wat je kan zien. Luca die Alana helpt met schoenen aantrekken. Ik grinnik en pak snel me telefoon. Ik maak een foto en stuur hem naar me ma. We lopen naar buiten en ik zie Alana glunderen, want ze zit namelijk bij Luca op zijn nek.

Hij is zo leuk.. MET KINDEREN bedoel ik.

Ik slik en loop naar de auto. 'We gaan dus mooi niet met de auto.' zegt Luca lachend en opent de kofferbak. 'Vandaag gaan we lekker met de slee.' zegt die opgewekt en hij haalt de slee uit zijn kofferbak. Ik kijk hem nepboos aan. 'Oke Ryders, deze onthoud ik.' zeg ik en draai me om. 'Dus nu gaan we achternamen gebruiken, kom maar op Queni.' zegt hij lachend. Ik sla op zijn arm en loop verder. Alana gaat op de slee en zo lopen we naar Alana's school.

Aangekomen bij Alana's school loopt ze trots naar haar vriendinnen en wijst naar ons. Opeens tikt een vrouw me aan, dat overduidelijk haar juf is. 'Dus uw bent de moeder van Alana?' vraagt ze voorzichtig. Ik kijk Luca aan en grinnik. 'Neehoor, ik ben haar zus. Ben veel te jong voor een kind.' zeg ik glimlachend. 'Ohh, sorry meis maar ze heeft het altijd zo vaak over jou dus ik dacht van wel!' zegt ze lachend. Awh, zo lief. Ze ziet me gewoon als voorbeeld. 'Juf Betty, aangenaam.' ze schud me hand en glimlacht. 'Shay, aangenaam.' zeg ik terug. 'En dit is Luca, een vriend van me.' plak ik er snel achteraan. Ze knikt en schud zijn hand. 'Nou ik moet maar eens gaan, doeii!' zegt ze vrolijk en ze roept alle kinderen naar binnen. Ik zwaai nog naar Alana en geef een luchtkusje en ze doet het terug.

POV LUCA

We lopen door het parkje onderweg naar Shay's huis, zodat we me auto kunnen halen en dan naar school kunnen gaan. 'Dus, waarover wou je praten?' vraagt ze onzeker. 'We gaan vanavond al naar dat huisje toe, dus als je rond 19:00 klaar bent komen Mads, Daantje, Finn en ik naar jullie huis.' ik stop even met praten en kijk om me heen. Ik pak haar vast. 'We gaan je dingen laten zien die we in ons groepje doen.' fluister ik. 'Maar ik mocht toch niet mee?' vraagt ze verward en ze kijkt me aan. Ze kijkt weg en bijt op haar lip. 'Luca, waarom nu wel?' vraagt ze zacht. Ik moet het wel zeggen. 'Omdat als Daisy er is, Jace ook rondloopt.' zeg ik zacht.

POV SHAY

Ik slik en kijk voor me uit. Als Jace hier is betekent dit het einde voor me. Hij is sterker dan mij, slimmer, sluwer. Ik weet niet wat ik nu nog kan doen. Voordat ik het weet rolt er een traan over me wang. Ik schrik op van Luca's hand op me wang. 'Het komt goed Shay, ik beloof het.' zegt die zuchtend en neemt me in een knuffel. 'Ik ben bang.' fluister ik. 'Dat hoef je niet tezijn, ik bescherm je voor altijd.' fluistert die en wrijft geruststellend over me rug.  Hij plaatst een kus op me voorhoofd en kijkt me daarna aan. 'Daarom ga je dit weekend ook mee.' zegt die glimlachend. Ik knik en glimlach zwakjes terug. Samen lopen we verder naar me huis.  We stappen in zijn auto en gaan naar school.

Ik stap de auto uit en kijk rond het schoolplein. We lopen naar binnen en Luca word tegen gehouden door een paar vrienden, dus ik loop alvast naar me kluisje. Ik open me kluisje, ik doe me jas en een paar boeken erin. Als ik hem dichtdoe zie ik tot me grote schrik, ja, je raad het al.

Jace.

Hij heeft een grijns op zijn smoel staan die ik het liefst erafsla. Ik slik en stap naar achteren. Met en ruk duwt die me tegen het kluisje en ik voel het slot in me rug steken. Pijnlijk kijk ik hem aan. 'Heb je me gemist honey?' vraagt die met een hese stem. 'Jou missen? Nooit.' probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen. Hij drukt me nog meer tegen het kluisje aan. Er onstaan tranen in me ogen door de pijn. 'Jace, laat haar los. Nu.' hoor ik een zware bekende stem zeggen. Met een ruk draait hij zich om en ik zak door me knieën. Me broer helpt me op en sluit me stevig in zijn armen. 'Je weet dat deze school van mij is, deze stad en je durft hier nog te komen! Maak dat je weg komt.' roept de stem kwaad. 'Best, ik hoef dat sletje niet.' en voor dat Jace zijn zin kan afmaken hoor ik een knal. 'Waag het om hier nog 1x tekomen of haar zo te noemen, ik ben nog lang niet klaar met jou Jace.' roept de stem nog zwaarder en bozer. Ik schuil me in me broer zijn nek en laat me tranen lopen.

Ik kijk na 5 minuten achter me en vlieg in Luca zijn armen. 'Het spijt me zo, ik had je nooit alleen moeten laten.' zegt die zacht en ik zie de schuld in ze ogen. 'Het is niet jou schuld.' zeg ik met een glimlach. Verder was de dag niet zo boeiend. Ik kom thuis en loop gelijk naar boven voor me spullen in te pakken. Om 19:00 staan ze voor de deur en gaan we onderweg naar en het huisje en ik kan je zeggen ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren.

Oehh spannend. Btw het liedje hier boven heb ik weer gevonden en i love it!
Tot de volgende keer x

bewerkt