If I could

40. deathness

Paar maanden later

Ze kijkt de zaal rond en zucht. Na het incident was ze kapot. Ze zegt dat het haar schuld is dat er nu een begravenis is. Ze loopt langs de kist en kijk naar het lichaam dat erin ligt. Ze drukt een kus op het voorhoofd. Waarna ze het podium op loopt.  Iedereen staart naar haar. Ze neemt een diepe hap adem en slikt.

'Vanaf het begin dat ik hem ontmoeten voelde ik al een connectie. Hij liet me lachen als ik verdrietig was. Hij heeft me veel geleerd. Maar het belangrijkste wat die heeft geleerd is om van iemand te houden, eigenlijk van hem. Ik haat het dat het zo is gegaan. We zagen een toekomst voor ons. Doordat ik de fout maakte was die toekomst kapot. Ik dacht dat ik het wel recht kon zetten maar nee, ik kon het niet en dat zou ik elke dag op me geweten hebben. Hij zei dat als ik meewerkte ik hem kon beschermen. Leugen. Het had niet zo mogen zijn. Ik blijf altijd van je houden. Rust zacht Finn.' zijn de woorden die Danielle spreekt.

POV LUCA

Ik heb me nog nooit zo leeg gevoeld. Mijn beste maatje is weg. Ik kijk naar de kist en zucht. Hij heeft zijn leven voor mij verspilt. Ik loop het podium op en ga voor de microfoon staan. Even kijk ik rond door de zaal, naar me vrienden. Ze zijn familie voor me en nu ben ik een familie lid kwijt. Ik zucht en schraap me keel.

'Ik ken Finn al zolang ik me kan herrinneren. Mijn vriend, mijn vijand maar het belangrijkste, mijn broer. Hij voelde als een broer voor me.' ik neem even pauze. Ik kan dit niet. 'Hij voelt nogsteeds als een broer voor me.' zeg ik schor. 'Hij heeft me veel dingen geleerd. Zoals shotten en feesten want daar was die zekerweten de beste in.' zeg ik en ik lach een beetje, waardoor de zaal ook grinnikt.

'Maar de 2 belangrijkste dingen die hij me heeft geleerd zijn leren leven en lief hebben.
Dingen doen die je nooit zou durven, risicos nemen. Dit had nooit mogen gebeuren maar hij hield zich aan zijn afspraak, wij allemaal.' ik sluit me ogen en laat me hoofd hangen. 'Je blijft me bro ookal ben je er niet meer. Slaap zacht.' Ik loop het podium af en voel een traan over me wang gaan.

Ik loop weer naar Shay en ga zitten. Ze pakt me hand vast en knijpt er zacht in. 'Ik ben trots op je.' fluistert ze, ze veegt me traan weg en plaatst een kus op me wang. Zuchtend sla ik me arm om haar heen en kijk naar de volgende mensen die een speech houden, de ouders van Finn.

POV SHAY

Nadat iedereen is gegaan ben ik aan de beurt. Ik sta op en trek me zwarte jurk goed. Ik haat begravenissen, hoezo? Omdat het iedereen verdriet doe en ik wil dat niemand pijn heeft. Ik leg me hand op de rand van de kist. Hij ziet er vredig uit, maar hij was nog te jong. Ik streel zijn wang. Met me hoofd gebogen loop ik het podium op. Zodra ik voor de microfoon sta pak ik de afstandbediening en klik het scherm aan.

Er verschijnen allemaal fotos op het bord. Van iedereen in de zaal met Finn, babyfotos, familie fotos enzovoort. Ik zet een van zijn favoriete liedjes zachtjes aan. never say never - the fray.

'I-ik kende Finn niet zo lang maar het voelt alsof ik hem me hele leven al ken. Het doet pijn om iemand te verliezen waar je veel omgeeft. Finn heeft veel voor me betekend, hij was als een broer voor me. Ik kon hem alles vertellen, zelfs al ging het over jongensdrama.' Ik kijk snel naar Luca en glimlach. 'Hij heeft ervoor gezorgd dat ik na alles ben gaan houden van iemand.' ik adem in en zucht.

'Niemand maar dan ook niemand mag zo jong overlijden. Finn vond één zin het mooiste uit dit liedje "don't let me go" en ik laat je nooit los.' Ik voel een brok in me keel en sluit me ogen. 'Rust zacht Finn.' zeg ik en er rolt een eenzame traan over mijn wang.

We staan met zijn alle rondom het graf. Iedereen legt bloemen neer en loopt naar zijn ouders en zus om afscheid te nemen. Luca, Maddy, Miki, Daniëlle, de rest van de vrienden en ik staan naar het graf te kijken. Daniëlle valt huilend op haar knieën en legt haar hand op zijn grafsteen.

"Hier rust Finn Waldorn. Zoon en vriend. 3-04-1999/23-10-2018."

staat er op de steen, met een foto van Finn waarop die lacht. Ik hurk naast Daniëlle en troost haar. 'H-het is mijn schuld.' zegt ze huilend. 'Het is niemands schuld, dat zei die.' zeg ik zacht en sta op. 'Kom we gaan naar binnen.' snikt Maddy en we knikken allemaal. Als iedereen wegloopt kijk ik achterom en ik zucht. Luca staat nogsteeds naar het graf te staren met een zonnebloem in zijn handen. 'Gaan jullie maar alvast ik kom
zo.' zeg ik en loop terug.

Als ik steeds meer dichterbij kom hoor ik gesnik. Hij is er kapot van. Ik laat me hand over zijn arm glijden en laat onze handen samen komen. 'We hadden 2 regels.' zegt die ademloos. Ik kijk hem aan en wacht op zijn antwoord. 'Never leave eachothers side en bescherm elkaars vrouweb.' hij kijkt me aan en er rolt een traan over zijn wang. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Ik veeg de traan weg en ga op me tenen staan. Ik druk een kus op zijn lippen waarna hij me in een knuffel trekt.

We kijken stil naar het graf van onze vriend, ons vaderfiguur en het belangrijkst degene die ons samen heeft gebracht. Hij laat me los en gaat op zijn hurken, om vervolgens de zonnebloem neer te leggen. Het was hun favoriete jeugdbloem. 'Rust zacht broer, ik zie je snel.' zegt Luca zacht en staat op. 'Kom.' zegt die en hij steekt zijn hand uit. Ik pak zijn hand en we lopen naar binnen. We gaan zitten aan de tafel en luisteren naar zijn vader die aan het woord is.

'Bedankt voor jullie prachtige speechen over Finn. Hij waardeert het en zou heel blij zijn om ons alle samen te zien. Proost op Finn!' en hij doet zijn glas in de lucht. 'Proost op Finn.' roept iedereen en doet zijn glas in de lucht waarna iedereen drinkt en eet. Ik kijk rond de tafel en iedereen begint leuke herrineringen op te halen met Finn.

Het zou altijd vreemd zijn zonder Finn, maar ik weet dat die er altijd is. Ik kijk naar de lege stoel en begin te glimlachen. Ookal ben je uit het zicht ik weet dat je er zit denk ik bij mezelf. Finn Waldorn, mijn held, onze held. Rust zacht.

Wow, ik kan niet geloven dat dit het was. Weetje hoe zielig ik dit vond moest zelfs janken. Dit was het! het einde van mijn eerste boek. Ik hoop dat jullie het leuk vonden, ik in ieder geval wel! Waarschijnlijk komt er nog een proloog cuzz we stan the fam. xxx sav

bewerkt