İki Beden Tek Kalp

Bundan Daha Acı Bir Gün Yaşamamıştı

- 2.Bölüm-

Günlerdir başındaydım.O buz kesen ellerini hiç bırakmıyordum.Ten rengi her geçen gün sararıyordu.Hergün gözlerimin önünde eriyip tükeniyordu,yavaşça ölüyordu sanki.Ama asıl gerçek şuydu; hergün yavaşça tükenip biten sadece o değildi.Tükenip bittiği her bir zerrede benden de bir parça alıp götürüyordu.

Kapı yavaşça açılır gibiydi.Hastehanenin başhekimiydi içeri giren.Elini hafifçe beni yatıştıracakmışçasına omzuma koydu, sıvazladı.

Beni çok severdi Ahmet amca.Babamında yakın arkadaşıydı.Aile dostumuzdu. Onunla geçirdiğim her bir saniye böyle böyle geçiyordu gözlerimin önünden işte. Gözlerinden akıttığı her bir yaşta gözlerimin önünden geçmeyede devam edecekti.Çünkü babam gibi tanırdım onu. Acımı paylaşmaya çalışıyordu Ahmet amcada herkes gibi fakat bu akan yaşlar hiç acımı paylaşmaya çalışan yaşlar değildi.Hıçkırmayada başlamıştı.O karşımda böyle durdukça canımı alıyordu benim.Yaşamıma her geçen gün veda ediyordum ben.

Birkaç saniye sonra konuşmaya çalışıyordu ama hıçkırıkları ona engel oluyordu.

- Ahmet amca söyle,diyebildim.
Buna zorlansada biraz toparlamaya çalıştı kendini.Yanıma oturdu.Ellerimi tuttu.

- Bak kızım,lafı eveleyip gevelemeyeceğim. Sende bir doktorsun.Yaşanan yada yaşanacak gelişmeleri anlıyorsun. Istesemde seni kandıramam zaten.
Sevgi,bak kızım,Yusuf'un durumu her geçen gün ağırlaşıyor ve tedavilere hiç bir şekilde cevap vermiyor.Kendini her türlü...

- O sözü sakın tamamlama Ahmet amca. Sakın..

-Birkaç Saat Sonra-

Pelinle dışarıya çıkmıştık.Ne zaman kötü olsam,canım sıkılsa hep üstüme birşeyler almadan dışarıya soğuk havaya çıkardım.Soğuk rüzgarlar eserdi üzerime. Hep iyi geldiğini düşünürdüm bu fikrin insanlara.Hem soğuk kendine getirir insanı.
Bankta günlerce öyle hiç birşey yapmadan kalabiliridim.Ama bu seferde Yusuf tek kalacaktı.Evet yanında bir sürü onu seven insan vardı ama onun en çok bana ihtiyacı vardı.Bize ihtiyacı vardı..

-Artık içeri gidelim Sevgi.Üşüteceksin.

Adımlarımı öyle zor atıyordum ki,sanki ayaklarım geri geri gidiyordu.İçeri girmek istemiyorlardı.Kendimce savaş halindeydim ayaklarımla.

Tam koridoru dönecektik ki bağrışmalar hastehaneyi kaplamıştı.Birkaç dakika öylece kaldığımı hatırlıyorum.Hemşirenin koluma çarpmasıyla irkildim.Ahmet amca koşarak içeri girmişti.

-Kendini her türlü...

Ahmet amcaya tamamlatmadığım o can alıcı söz.Ama canım vardı o odada. Oracıkta tek başına yatıyordu ama.Hem elleride çok soğuktu.Yusuf hiç sevmezki ellerinin üşümesini.Sıcak tutmak lazım ellerini.Üşümesin..Üşümesin...