Rocking a Doctor's Heart

Chapter 12

We went home after the dinner. Before we left ay tinanong niyang muli ako tungkol sa bedsheet and I just said I don't like changing it anymore.

Hindi na kami nagkibuan after noon at hanggang makarating kami sa bahay. I spent the night in my room pondering na umabot pa yata ng alas dose tsaka ako nakatulog.

I woke up to the sound of my alarm at nagtatakang bumangon dahil hindi na ako ginising ng katulong.

I was all neat and done ng bumaba for breakfast. Hindi pa man ako nakakapasok sa dining ay rinig ko na ang boses nina Dad at Dame na nag-uusap. They were both chuckling at something nang makapasok na ako.

"Good morning, anak," bati ni Dad. A small smile is curved in his lips pero may pananantiya ang mga mata.

"Morning," sagot ko at bahagyang sumulyap kay Dame bago naupo. Seryoso lamang siyang nakatingin sa akin.

Dad did not talk to me nang magsimula na akong kumain. They continued their topic habang ako ay nakikinig lang. Nakita ko na rin ng buo at malapitan si Susie, ang bagong katulong, nang maghatid siya ng kape para sa akin.

"Can I have a copy of your schedule?" sabi ni Dame ng nasa kotse na kami patungong school.

I glanced at him ngunit sa kalsada lang siya nakatingin. "You don't have to drive and fetch me everyday," sabi ko habang naguguluhan pa din sa kanyang trabaho. "Wala ka bang trabaho sa ospital or ano? You're not at home or with Dad the whole day, right? That would be ridiculous. You're a Doctor while Dad's always at work."

"I am not affiliated in any hospital," he simply said.

"You mean you're into private practice? May private clinic ka?" nagtataka kong tanong.

He shifted on his seat nang mahinto kami dahil sa traffic.

"I don't have a clinic," sagot niya ulit, hindi tumitingin sa akin.

"Bakit ba ang iksi mong sumagot?"I mutter slowly. Napanguso ako ng lumingon siya sa akin. 

"Bakit ang dami mong tanong? I was only asking for your schedule," sabi niya at seryosong tumingin sa akin.

Padabog kong kinuha ang schedule ko sa loob ng bag at inabot sa kanya. "Araw-araw ka bang may dalaw?" tanong ko ng inabot niya ang papel.

"How about your other schedule?" he said instead at pinasadahan ng tingin ang schedule ko. "You said you have photoshoot," he continued at pinaandar muli ang kotse.

"Bukas iyon pagkatapos ng klase ko.  Dederetso na ako sa venue. Huwag mo na akong sunduin. I can ride a cab."

"No. Ihahatid kita roon at aantayin," sabi niya, seryoso at may pinalidad sa tono.

"Seryoso ka talaga sa pagiging driver mo ha? Hmmm. You don't have a clinic at hindi ka affiliated sa kahit anong hospital," I said habang naaanalisa ang kanyang trabaho. "Si Dad lang pasyente mo at driver pa kita. I am not sure kung alin ang mas malaki ang kita. Sabagay, hindi mo naman kailangan ng pera kung sakaling mas maliit ang sahod ni Dad," mahaba kong komento.

Napakunot-noo ako ng di siya kumibo. "Why?" I asked him.

"Why what?" sabay sulyap niya.

"Bakit ka ba kasi nandito?" napanguso ako at pilit na hindi maipakita ang totoong nararamdaman.

His brow shot up ng sumulyap muli sa akin. I felt the car came to a stop bago siya humarap at tinukod ang isang kamay sa likod ng aking upuan at ang isa ay nanatili sa manibela.

He inhaled and exhaled roughly. "What do you think?" he said in low growl.

My lips twisted at parang umatras ang confidence level ko. I attempted to remove my seatbelt ngunit hinawakan niya ang aking kamay na nakahawak na roon.