Verliefd op de badboy

Hoofdstuk 7: Hij heeft niets gedaan.

"Blijf met uw poten van haar af Malfidus!" Riep Potter luid.

Hij liep naar haar toe en haalde een plastiek zakje uit zijn broekzak. Hij hield het voor haar mond waardoor ze na een tijdje weer normaal zou moeten ademen. Ze was compleet weg. Haar ogen zagen er dof uit en ze reageerde op niet veel meer. Ergens was ik blij dat Potter er was want ik wist echt niet wat doen. Jade begon terug normaal te ademen en knipperde een paar keer met haar ogen. Ze duwde Potter van haar weg.

"Jade, rustig ik ben het Harry." Ze werd rustig en keek hem aan.

"Gaat het met je?" Vroeg hij haar lief.

Zachtjes knikte ze. Jade keek me even aan en ik gaf haar een klein glimlachje. Potter draaide zich om en snel stopte ik met glimlachen. Hij kwam boos naar me toe.

"Ik had je toch gezegd dat je met je poten van haar af moest blijven!" Zei hij kwaad terwijl hij me vast snokte aan mijn hemd.

"Harry nee! Niet doen hij heeft niets gedaan." Zei Jade zachtjes.

Jade pov.

Harry draaide zich naar me toe en liet Draco zachtjes los. Hij keek me niet begrijpend aan.

"Waarom hyperventileerde je dan terug?" Vroeg hij lief maar ergens geïrriteerd.

"Het is zijn schuld echt niet Harry ik moest gewoon aan Jason denken en ja.." verder kwam ik niet. Harry draaide zich terug naar Malfidus.

"Je hebt geluk deze keer." Siste hij.

Harry kwam naar me toe en hielp me recht. Voorzichtig nam hij mijn hand vast en trok hij me mee richting het kasteel. Ik gaf Draco nog een sorry blik en liep toen met Harry mee. We liepen de grote zaal in en gingen al gaan zitten. Er waren nog niet veel mensen want we waren aan de vroege kant voor het avond eten, Hermelien en Ron waren er ook nog niet.

"Zeker dat Malfidus niets gedaan heeft he?" Vroeg Harry me voorzichtig. Ik knikte als antwoord.

"Waarom waren jullie daar dan?"

"We waren gewoon wat aan het praten." Antwoorde ik hem.

Hij moet niet weten wat Draco me had verteld. Hij zou er toch niets van geloven en hij zou flippen als ik zou zeggen dat we nu vrienden zijn. Nu ja vrienden is een groot woord.

"Praten?" Herhaalde hij mij.

"Ja over de bijles."

Harry knikte. Net toen hij wou verder vragen kwam Ron en Hermelien aan tafel zitten. Niet veel later verscheen het eten op tafel en begonnen we te eten. Harry ging er niet meer verder op in, wat ik niet erg vind want hij merkt het als ik lieg. Draco kwam binnen gelopen en hij keek me even aan. Ik gaf hem een klein glimlachje en die kreeg ik al snel terug. Ik weet niet zo goed wat me bezielde. Ik bedoel maar ik was lief tegen Malfidus, ik luisterde naar hem, geloofde hem, had medelijden met hem, ik noem hem Draco én ik heb hem geknuffeld toen hij even in overdrive ging om hem te kalmeren.

"Hoe ging de bijles?" Vroeg Hermelien me plots.

"Het ging wel goed." Antwoorde ik haar simpel.

"Ja heel goed. Gezellig aan het meer zitten enzo." Reageerde Harry wat bot.

Hermelien en Ron keken me wat raar aan. Wat ik wel snap. Zoals Harry het zegt lijkt het of we super close waren en aan het kussen waren ofzo.

"We hadden gewoon nood aan buitenlucht en hebben gelijk besproken wat hij nog moet doen voor de les. Ik kan er niet aan doen dat ik hem bijles moet geven." Zei ik wat bot terug.

Harry gaf me een beetje een boze blik. Ik heb niet zo veel zin om hier nog te blijven zitten. Hermelien gaf me een beetje een bezorgde blik maar ging al snel verder met eten toen ik haar een klein glimlachje gaf. Misschien kan ik even naar de Terzielers gaan? Het is dan ook een tijd geleden. Ja dat ga ik doen. Ik nam twee appels en stond op.