Verliefd op de badboy

Hoofdstuk 27: Jade?

Ik zat al een tijdje in dit hoekje van de donkere kamer. Ik durfde echt niet bewegen. Alles deed zo veel pijn. Ik hoorde een deur open gaan en ik zag iemand de kamer binnen komen, maar ik zag niet wie. Hij gooide de deur dicht en ik hoorde hem zuchten. Plots ging het licht aan en mijn ogen moesten even wennen aan het licht. Ook al schemerde het licht. Ik zag iemand op bed zitten met zijn hoofd in zijn handen. Wacht eens...

"Draco?" Vroeg ik zachtjes.

Hij hief zijn hoofd op en voorzichtig probeerde ik recht op te gaan staan. Het koste me veel moeite maar toch lukte het.

"Jade?" Vroeg hij verbaast.

"Wat doe jij hier?"

Ik negeerde zijn vraag en sprong in zijn armen. Ik was zo blij dat er iemand was die ik kende. Iemand die ik vertrouwde. Voorzichtig sloeg hij zijn armen om me heen en al snel stroomde de tranen terug over mijn gezicht.

"Laat me alsjeblieft niet alleen." Zei ik huilend en smekend.

Draco liet me zachtjes los en duwde me zachtjes achteruit zodat hij me kon aan kijken. Hij zag er niet zo goed uit. Hij zag er zo moe uit. Hij was bleek, zijn haar zat naar overal en zijn ogen zagen rood van het huilen.

"Wat hebben ze toch met jou gedaan." Fluisterde hij.

"Dray laat me alsjeblief niet alleen. Alsjeblief." Smeekte ik opnieuw.

"Ik laat je niet alleen." Zei hij wat afwezig.

Bij die woorden trok ik hem terug in een knuffel. Hij gaat me niet alleen laten. Dat weet ik gewoon. Hij gaat me beschermen toch? Ik begon terug zachtjes te huilen en Draco sloeg zijn armen terug zachtjes om me heen. Hij wreef door mijn haren en hij gaf me een iets of wat veilig gevoel.

"Het spijt me zo hard." Fluisterde hij tegen me aan.

"Je hoeft geen sorry te zeggen Dray." Fluisterde ik terug.

"Dat moet ik wel, ik heb je niet kunnen beschermen tegen dit."

Ik loste hem een beetje maar ik had hem nog steeds vast. Zo kon ik hem aan kijken. Er gleed een traan over zijn gezicht en voorzichtig en zachtjes wreef ik die weg. Hij zag er zo kwetsbaar uit. Mijn vingers gleden langs zijn gezicht en ik liet ze liggen op zijn wang. Plots duwde Draco me weg en duwde hij me tegen de muur.

"Je moet uit mijn buurt blijven vies vuil modderbloedje!" riep hij luid.

Ik schrok van zijn reactie maar al snel had ik door wat er gebeurde Bellatrix en een andere dooddoener stonden in de deuropening. Draco keek me boos aan en gaf me nog een duw waardoor ik op de grond belande. Ik voelde een pijnlijke steek  door me heen gaan. Het deed echt nog pijn. Morgen sta ik sowieso vol met blauwe plekken.

"Goed bezig neefje. Ga zo door." Grijnsde Bellatrix.

Bellatrix liep terug verder en sloot de deur achter haar. Draco kwam voor me zitten en veegde een plukje haar uit mijn gezicht.

"Sorry Jade ik had geen keuze. Als ze weten dat ik je mag halen ze je bij me weg. Dat wil ik niet." Ratelde hij een beetje.

"Het is oké Dray."

Zijn hand lag nog steeds op mijn wang en voorzichtig nam ik zijn hand vast. ik gaf hem een klein en zwak glimlachje en al snel kreeg ik er ééntje terug. Ik snap niet zo goed waarom Draco een dooddoener is. Hij is zo lief. Voorzichtig hielp hij me recht en begeleide me naar zijn bed.

"Probeer maar een beetje te slapen." Stelde hij lief voor.

Ik knikte en ging in zijn bed gaan zitten. terwijl ik ging liggen trok hij de dekens over me heen. Ik probeerde te gaan liggen zonder pijn te hebben maar eender hoe ik ging liggen had ik pijn. Draco stond op en ging aan zijn bureau gaan zitten. Ik keek hem nog even aan en hij zag er slechter uit dan daarnet. Hij ziet er zo gebroken en kwetsbaar uit. Ik nam de dekens vast en sloot mijn ogen. Ik moet proberen slapen of ik breek morgen zeker. Uiteindelijk viel ik inslaap.

'Ik werd wakker en Draco was er niet meer. Waar zou hij naar toe zijn? Ik stond op en kreeg een steek door mijn ribben. Bellatrix heeft er niet naast geschopt. Ik opende zachtjes de deur en liep door de gang. Ik was best bang maar ik wil weten waar Draco is. Hij ging me niet alleen laten. Ik kwam bij dezelfde zaal uit waar ik daarnet was. Ik zag Voldemort staan en Bellatrix stond voor hem en had Draco vast. Ze hield het zelfde mes waar ze mij had mee gesneden voor Draco zijn keel. Nee dit mag niet gebeuren! Ik wou naar binnen lopen toen ik werd vast gepakt door een andere dooddoener. Hij sleurde me mee naar binnen.

"Kijk eens meester wat ik hier heb gevonden." Hij gooide me op de grond.

"Nee Jade! Laat haar met rust!" Riep Draco luid.

"Zo zo dus je kent haar wel, en je mag haar. Je hebt gelogen tegen mij." Zei Voldemort geniepig.

Voldemort nam zijn stok en richte die op Draco. Niet veel later sprak hij de martel vloek uit. Bellatrix liet hem lachend los en Draco viel op de grond. Hij scheeuwde het uit van de pijn en ik probeerde naar hem toe te gaan maar Bellatrix had me vast nu. Ik wou weg kijken, ik wou dit helemaal niet zien maar Bellatrix hield mijn kin vast waardoor ik wel moest blijven kijken.

"Hou op! Hou op alsjeblieft!" Riep ik huilend en smekend."

"Hou op!" Riep ik nog eens omdat ik geen antwoord kreeg.

"Op houden? Waarom ook niet!" Grijnsde Voldemort breed.

"Avada kedavra!" Riep hij luid.

"Nee!"

Ik probeerde me los te trekken maar het was te laat. Er kwam een groene flits uit Voldemort zijn stok en die raakte Draco. Draco vloog een meter verder en lag toen levenloos op de grond.

"Nee!" Huilde ik uit.'

Ik schrok wakker en zag dat Draco nog steeds aan zijn bureau zat. Hij keek me aan en stond op. Draco kwam op de rand van het bed zitten en veegde de haren die in mijn gezicht lagen aan de kant.

"Het is oké het was maar een nachtmerrie." Probeerde Draco me gerust te stellen.

"Probeer nog maar wat te slapen. Het is nog veel te vroeg."

Voorzichtig ging ik terug gaan liggen en hij trok de dekens terug over me heen. Hij wreef nog even over mijn wang en wou toen terug aan zijn bureau gaan zitten. Ik nam snel zijn hand vast en hij keek me vragend aan.

"Wil je alsjeblief bij me blijven?" Smeekte ik bijna.

Hij knikte en kwam op bed zitten. Ik legde de dekens ook over hem en hij kreeg een klein glimlachje op zijn gezicht. Voorzichtig schoof ik een beetje dichter naar hem toe en Draco ging nu ook gaan liggen. Ik kroop nog een beetje dichter en nu lag ik bijna tegen hem. We keken elkaar recht in de ogen aan en het gaf me een goed en veilig gevoel. Draco legde zachtjes zijn arm om mijn middel en ik gaf hem een klein glimlachje. Ik deed het zelfde bij hem en kroop nog een beetje dichter. Nu lag ik helemaal tegen hem aan. Ik rook de munt en sloot mijn ogen. Niet veel later viel ik terug inslaap.

Draco pov.

Jade lag in mijn armen te slapen. Ze is zo bang. Ook al laat ze het niet altijd zien ik weet dat ze het is. Ze heeft al zo veel moeten mee maken en nu dit weer. Ze staat vol van de krassen en blauwe plekken. Ik ben blij dat mijn moeder haar een beetje heeft kunnen verzorgen. Bellatrix riep me bij haar om te zeggen dat Jade bij mij op de kamer moest. Dan kon ik haar nog wat pijn doen. Ik zei dat het oké was en dat ik dat zou doen, Maar dat was niet waar. Ik wou haar bij mij hebben  omdat ik wist dat ik haar nooit pijn zou doen. Ook al heb ik dat wel gedaan. Ik snap niet zo goed dat ze zo blij was me te zien. Ik probeerde er niet te veel over na te denken en blij te zijn dat ze me nog wou zien maar het was moeilijk. Jade duwde zachtjes haar gezicht tegen me aan in haar slaap en ik kreeg automatisch een glimlachje op mijn gezicht. Ik hou zo veel van haar maar het kan niet. Ik ben een dooddoener.