Verliefd op de badboy

Hoofdstuk 29: Maar ik ben een dooddoener.

Jade pov.

Ik werd wakker van iemand die over mijn wang wreef. Zachtjes deed ik mijn ogen open en al snel keek ik recht in Draco zijn grijs blauwe ogen. Ik gaf hem een klein glimlachje en al snel kreeg ik die terug. Ik vraag me af hoelang hij al wakker is. Hij haalde een plukje haar uit mijn gezicht en weer kreeg ik een steekje. Geen pijnlijke maar best een leuke. Ik lag nog steeds in zijn armen tot we plots iemand op de deur hoorde kloppen. Draco en ik sprongen recht en hij deed teken dat ik op de grond moest gaan zitten. Ik deed wat hij zei en Draco opende de deur. De vrouw die mijn wonden had verzorgd kwam binnen met een plateau met eten op.

"Oh mam jij bent het maar." Zei Draco opgelucht.

"Eet maar een beetje. Binnen een uurtje is het weer vergadering." Zei ze lief tegen hem.

"Kom jij ook maar een beetje eten lieverd, er is genoeg voor jullie twee." Zei ze terug lief terwijl ze me aan keek.

Voorzichtig stond ik recht en ging ik bij Draco op bed gaan zitten. Ik bleef wel dicht bij Draco, Draco vertrouw ik haar nog niet echt. De vrouw gaf me een glimlach en keek dan even naar mijn wonden.

"De wonden genezen goed, Je bent een sterk meisje Jade."

Ze haalde de windels er af en ontsmette de wonden nog eens. Daarna deed ze er nieuwe rond en ging ze terug weg. Draco gaf me een glimlachje en die kreeg hij terug. Zijn moeder was best nog wel lief. Draco begon te eten en niet veel later deed ik dat ook. Toen het eten op was nam ik zachtjes en voorzichtig zijn hand vast. Hij leek even te schrikken van mijn actie maar al snel begon hij zachtjes met zijn duim over mijn hand te wrijven.

"Waarom ben je niet bang van mij?" Vroeg hij plots.

"Ik sloeg je en ik ben een dooddoener." Vervolgde hij  stil.

"Ik weet het niet ik voel me gewoon goed bij jou." Antwoorde ik eerlijk.

De deur zwaaide open en snel liet Draco mijn hand los. Bellatrix kwam met een gemene grijns de kamer binnen en nam me bruut aan mijn arm vast.

"Het wordt tijd dat je gaat praten meisje of je gaat er nog aan. Kom Draco tijd om te gaan."

Ik hoorde Draco zuchten en zo liepen we samen naar de ruimte van vorige keer. De andere dooddoeners zaten aan de tafel en Voldemort was er nog niet. Draco nam plaats naast zijn moeder en ze keek hem even bezorgd aan. Draco keek me niet meer aan en keek alleen nog maar naar zijn vingers die op tafel lagen en waar hij mee aan het prutsen was. Bellatrix lachte en kneep nogal hard in mijn pols. Het deed pijn maar ik probeerde het niet te laten zien. Op dat moment kwam Voldemort binnen. Hij keek eerst even naar de dooddoeners die aan tafel zaten en toen keek hij mij recht in mijn ogen aan. Ik had een koud en kil gevoel.

"Aaah juffrouw Smith blij dat je er ook weer bij bent. Heb je vannacht even kunnen nadenken over mijn voorstel? Vertel eens iets leuk over Harry Potter." Grijnsde hij breed.

"Nooit."

"Best."

Hij nam zijn toverstok en zette die onder mijn kin. Hij duwde me weg en zei toen de martel vloek. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Dit is echt onverdraaglijk. maar ik moet sterk blijven voor Harry. Hij stopte en Bellatrix trok me terug recht aan mijn haar. Ze duwde me naar Voldemort toe en ik had moeite om recht te blijven staan. Voldemort nam me vast aan mijn keel. Zijn handen voelden ijs koud aan en ik voelde zijn nagels in mijn huid prikken.

"Juffrouw Smith, Je zou het beter zeggen of dit wordt nog je einde." Zei hij aan de boze kant toe.

"Vermoord me dan maar, ik zeg geen woord." Antwoorde ik hem bod.