Verliefd op de badboy

Hoofdstuk 16: Vakantie

Jade pov.

Ik opende mijn ogen en merkte dat ik in mijn kamer was. Harry zal me in mijn bed komen leggen zijn. Vandaag begon eindelijk de vakantie en mocht ik terug naar huis! Harry ging met me mee zo moest hij niet op school blijven of bij die stomme familie gaan. Ik stond blij op en liep naar de badkamer om me klaar te maken. Aangezien we vandaag naar huis gingen waren er geen lessen en dus moesten we ons uniform ook niet aan doen. Ik koos voor een zwarte skinny jeans en een grijze hoodie. Dat zat gemakkelijk maar zag er wel nog leuk uit. Snel deed ik mijn haar in een losse staart en zo liep ik naar de leerlingenkamer. Harry, Ron en Hermelien stonden op mij te wachten.

"Goedemorgen!" Lachte ik blij.

"Goedemorgen Jade." Zei Hermelien blij terug.

"Waarom ben je zo opgewekt?" Vroeg Ron me terwijl we naar het ontbijt liepen.

"Wel het is vakantie en ik kijk er wel naar uit." Antwoorde ik hem nog steeds blij.

We gingen aan de ontbijt tafel zitten en ik nam zoals gewoonlijk eerst een appel om op te eten. Ik weet niet waarom maar ik hou van appels zeker de groene. Draco kwam binnen gelopen en hij zag er best verdrietig uit. Is alles wel oké met hem? Ik heb wel tegen Harry gezegd dat we eerder kennissen waren maar voor mij is Draco echt nog een goede vriend geworden. Hij keek even mijn richting uit maar al snel keek hij weer weg toen hij merkte dat ik ook naar hem keek. Ik vroeg me af wat er aan de hand was. Na het eten zag Ik Draco de grote zaal uitlopen.

"Euhm ik ben iets vergeten inpakken ik kom zo terug." Zei ik snel terwijl ik de grote zaal uitliep.

Hermelien keek me een beetje bedenkelijk aan want zij had Draco ook de grote zaal zien uitlopen. Ach ze zal er wel niets achter zoeken. Ze weet dat we een soort van vrienden zijn. Ik liep achter Draco aan en al snel vond ik hem terug op de gang. Hij liep nogal snel dus moest ik bijna lopen om hem in te halen.

"Draco wacht even." Zei ik toen ik bijna bij hem was. Verbaast keek hij me aan .

"Wat is er?" Vroeg hij een beetje bezorgd.

"Ik wou vragen wat er met jou was. Je zag er daarnet nogal verdrietig uit aan het ontbijt." Hij zuchte.

Hij nam mijn arm vast en trok me mee een bezemhokje in. Het was best donker dus heel goed zag ik hem niet meer. Ook was het best klein dus stonden we bijna tegen elkaar.

"Euhm Draco wat doen we hier?"

"Ik wil gewoon niet dat iemand het hoort." Antwoorde hij stil.

"Wat is een aan de hand?" Vroeg ik nu een beetje bezorgd.

"Ik moet straks naar huis en ik wil echt niet naar huis. Ik wil niet naar mijn vader."

"Kan je niet op school blijven?" Hij knikte van niet.

"Mijn vader komt me ophalen straks. Ik moet mee, ik heb geen keuze."

"kan ik iets voor je doen?" Vroeg ik lief en nog steeds een beetje bezorgd.

Draco knikte weer van niet en ik zag nog net dat hij een traan weg veegde. Ik zuchte zachtjes en trok hem in een knuffel. Als snel knuffelde hij me terug. Ik weet nog steeds niet waarom ik Draco zo snel vergeven heb en ik zo lief doe tegen hem. Ook weet ik niet waarom ik zo met hem inzit maar ik weet hoe het is om bang te zijn van een persoon waar je ergens wel van houd. Ik wil niet dat Draco dat gevoel ook heeft want het is alles behalve leuk.

"Ik wou dat ik je alles kon vertellen." Hoorde ik Draco heel stil fluisteren.

Ik liet hem zachtjes los. Ik denk niet dat het de bedoeling was dat ik het zou horen maar toch ging ik er op in.