Verliefd op de badboy

Hoofdstuk 8: Ik wil je gewoon beschermen.

We liepen het kasteel binnen en liepen richting de Griffoendor leerlingenkamer. Ik dacht even na over wat er gebeurt was. Ik bedoel, ik snap het niet zo goed en ben best in de war. Vrienden met Malfidus wie had dat ooit gedacht? En wie had gedacht dat ik nog zo een persoonlijke dingen zou zeggen tegen hem? Toen we aan kwamen aan de leerlingenkamer stopte ik en keek ik hem aan.

"Succes morgen voor de test." Zei ik hem best lief.

"Dankje, ik zal het nodig hebben." Zei hij wat stil.

"Het komt wel goed. Je samenvattingen waren goed dus als je die een paar keer leest moet het lukken." Zei ik bemoedigend. Hij gaf me een glimlach.

"Ik zie je morgen."

"Tot morgen."

Ik gaf hem nog een glimlachje en liep toen de leerlingenkamer binnen. Het was al best laat en waarschijnlijk waren er al een hoop mensen gaan slapen. Toen ik de hoek omdraaide zag ik dat Harry in de zetel voor de open haard zat. Hij staarde in het vuur en zag er wat verdrietig uit.

"Alles oke?" Vroeg ik terwijl ik naast hem ging zitten.

Hij keek me wat verbaast aan. Hij verwachte duidelijk niet dat ik het ging zijn. Toen ik geen antwoord kreeg besloot ik het woord terug te nemen.

"Harry?"

"Euhm ja het gaat wel... Nu ja misschien toch niet helemaal." Antwoorde hij me stil.

"Wat is er?" Vroeg ik hem lief. Hij draaide zich naar me toe.

"Ik wil gewoon geen ruzie."

"We hebben toch geen ruzie?" Vroeg ik hem verbaast.

"Nee nog niet. Het voelt gewoon alsof we ruzie gaan krijgen door Malfidus en dat wil ik niet. Weet je je mag mag doen en laten wat je wilt maar weet gewoon dat ik je wil beschermen. Ik wil niet dat je weer het zelfde mee maakt zoals bij die rotzak." Ratelde Harry een beetje. Ik trok hem in een knuffel.

"Ik weet dat je me beschermd Harry maar Malfidus en ik zijn geen koppel he. Ik geef hem les meer niet. We gaan echt geen ruzie krijgen." Zei ik zachtjes terwijl hij me terug knuffelde.

Zachtjes liet ik hem een beetje los. Mijn armen lagen wel nog losjes rond zijn nek. Ik keek hem aan en gaf hem een klein glimlachje.

"Je bent mijn beste vriend weet je nog?" Zei ik zachtjes.

"Dat weet ik." Antwoorde hij me zachtjes terug.

We bleven zo zitten en even was het stil. Mijn armen lagen nog steeds rond zijn nek en zachtjes kwam Harry wat dichter. Onze neuzen raakte elkaar bijna en even kreeg ik een apart gevoel. Automatisch kwam ik ook wat dichter en onze lippen raakte elkaar bijna aan.

"Harry kom je nu nog slapen, ze komt wel terug of... Oh sorry ik wist niet dat euhm. Sorry." Stotterde Ron.

We schrokken allebei en lieten elkaar snel los. Harry bloosde een beetje en dat deed ik waarschijnlijk ook.

"Verstoren we hier iets moois." Lachte Hermelien speels.

"Nee... Nee doen jullie niet." Zei Harry snel terwijl hij ging rechtstaan.

"Ik ga maar is gaan slapen. Morgen is het weer vroeg dag." Zei Harry nog terwijl hij samen met Ron de trap op liep.

Hermelien keek me vraagend aan maar al snel stond ik op en deed ik of ik haar blik niet snapte. We gingen ook naar onze kamer en ik kroop in bed.

"Gingen jij en Harry nu echt kussen?" Vroeg Hermelien lachend.

"Slaapwel Hermelien." Gaf ik haar als antwoord.