Verliefd op de badboy

Hoofdstuk 25: Ik heb haar nodig.

Ze deinsde nog wat achteruit en de tranen stroomde van haar gezicht af. Snel liep ze weg en niet veel later stroomde de tranen ook van mijn gezicht af. Dit was het dan. Tot zo ver mijn enige echte vriendschap. Snel veegde ik mijn tranen weg want ik moest naar huis. Het was tijd voor de volgende vergadering. Snel verschijnselde ik naar huis. Ik was gelukkig nog op tijd. Snel ging ik aan tafel zitten naast mijn moeder. Ze gaf me een glimlachje maar ze kreeg er deze keer geen terug. Ik was echt niet in de stemming. Net toen ze wou vragen wat er was kwam De Heer Van Het Duister binnen. Het werd akelig stil en Nagini kroop over de tafel.

"Ik heb goed nieuws. Ik weet een manier om te weten waar Potter mee bezig is." Grijnsde hij breed.

"Ik ben er namelijk achter gekomen door zijn dromen over te nemen wie zijn beste vriendinnetje is." Er schoot een steek door me heen.

"Het gaat namelijk over Jade Smith. Iemand die haar kent?" Vroeg hij grijnzend terwijl hij me aan keek.

"Draco?" Vroeg hij kil.

"I-ik ken haar wel maar ik haat haar. Ze is een stom modderbloedje heer." antwoorde ik hem. Gelukkig geloofde hij mij.

"Ik heb haar nodig. Door de juiste handelingen zal ze me wel vertellen waar Potter mee bezig is." Grijnsde hij terug.

"Bellatrix, Haal haar. Zorg er voor dat het lijkt alsof ze zelf weg ging waardoor Potter breekt. Dan wordt het makkelijker om hem aan te pakken." Grijnsde hij opnieuw.

Bellatrix stond ook te grijnzen. en ik voelde me zo slecht. Het heeft geen nut gehad om Jade te vertellen dat ik een dooddoener was. Als ze het niet wist kon ik haar misschien nog beschermen. Ze is in gevaar en ik kan er verdomme niets aan doen.

Jade pov.

Zo snel als ik kon liep ik naar de leerlingenkamer. Ik kon het niet geloven, Draco is een dooddoener! Hij heeft tegen me gelogen en Harry had al die tijd gelijk. De tranen liepen van mijn gezicht en helder denken lukte me helemaal niet meer. Het enige wat ik kon denken was dat hij een dooddoener was en hij gelogen had. Ik liep de leerlingenkamer binnen maar er was niemand. Ginny kwam lachend binnen samen met Daan Tommas. Toen ze me zag staan verdween haar lach en kwam er een bezorgde blik op haar gezicht te staan.

"Is alles oké Jade?" Vroeg ze bezorgd.

"Weet je Harry zijn? Of Hermelien?" Vroeg ik terwijl ik haar vraag ontweek.

"Nee sorry geen idee waar ze zijn."  Antwoorde Ginny mij.

"Gaat het wel met jou?" Vroeg ze opnieuw.

Ik knikte gewoon als antwoord en liep naar mijn kamer. Ik plofte op mijn bed neer en trok de dekens over me heen. Het duurde niet lang voor ik terug begon te wenen. Draco heeft me geslagen, heeft gelogen en is een dooddoener. Al die tijd was hij een dooddoener. Dat kan toch helemaal niet? Hij was zo lief en beschermde mij. Dat is toch niet het gedrag van een dooddoener? Ik begon nog harder te snikken. Ik was zo druk bezig met Draco dat ik Harry achteruit heb gestoken. Niet dat ik het expres deed maar ik besef het nu pas. Harry moet zich rot gevoeld hebben terwijl hij altijd het beste voor me wilde. Na een hele tijd was ik eindelijk kunnen stoppen met huilen. Ik was wat aan het prutsen met Fenna's ketting terwijl ik probeerde om niet aan Draco te denken. Ik hoorde gekraak aan de badkamer deur maar ik negeerde het. Daarna hoorde ik iemand zachtjes op de deur kloppen. Misschien was het Harry wel? Ik stond op en net voor ik de deur wou open doen werd ik vast genomen langs achter en werd er een hand op mijn mond gelegd.

"Tijd dat je mee komt met ons meisje." Hoorde ik een vrouwe stem gemeen zeggen.

Er werd een spreuk uitgesproken en toen liet ze me los. Ik wou me omdraaien om te zien wie het was maar dat lukte me niet. Ik kon niet bewegen het leek alsof ze me volledig in haar macht had.

"Ga maar even aan je bureau zitten." Grijnsde ze.

Mijn lichaam liep naar mijn bureau. Dit wou ik helemaal niet! Waarom lukt het niet. Ik doe echt alles wat ze zegt. Ze kwam op de rand van mijn bureau zetten en toen herkende ik haar. Bellatrix één van de meest gevreesde dooddoeners. Ik was zo bang. Ik zou kunnen roepen, huilen, weg lopen maar mijn lichaam deed precies wat ze zei.

"Goed neem maar een stukje perkament en een veer. We gaan een leuke brief schrijven voor je vriendjes." Grijnsde ze gemeen.

"Laten we beginnen met: Beste Harry." grijnsde ze.

Mijn hand begon automatisch te schrijven en zo dicteerde ze de hele brief. Ze gingen zo boos zijn als ze deze brief zouden lezen. Toen de brief helemaal klaar was stak ik hem in een envelop en schreef ik Harry zijn naam er op. Bellatrix grijnsde toen ze zag dat er een traan langs mijn wang gleed.

"Je hoeft niet te huilen. Lang boos zal hij toch niet kunnen zijn. Hij gaat toch dood. Ga die brief nu maar op zijn bed leggen en kom dan maar gewoon terug naar hier." Lachte ze gemeen.

Mijn lichaam liep naar de kamer ven Harry en ik legde de brief op zijn bed. Ik probeerde controle te krijgen over mijn lichaam maar hoe meer ik me probeerde te verzetten hoe meer pijn het deed. Mijn lichaam liep terug naar mijn kamer waar Bellatrix me met een grijns stond op te wachten. Ze nam me aan mijn arm vast en samen verschijnselde we naar een grote villa.

"Wat zal De Heer Van Het Duister blij zijn jou te zien." Lachte ze gemeen.

Waarom heeft hij me nodig? Waarom ik? Zou Draco iets gezegd hebben? Bellatrix nam een stuk touw en bond mijn handen achter mijn rug vast. Niet veel later kreeg ik de controle over mijn lichaam terug. Niet dat het veel nut had want ontsnappen was helemaal geen optie. Ze trok me mee naar binnen en al snel werd ik in een een ruimte in geduwd. In de ruimte stond een grote tafel met daar aan volgens mij allemaal dooddoeners. Het duurde niet lang tot ik Draco zijn vader Lucius herkende. Draco zelf was er helemaal niet. Niet veel later kwam er een vrouw binnen en zij ging naast Lucius zitten. Ze gaf hem een klein glimlachje. Volgens mij is dat de moeder van Draco. Ik was bang en ik zag er waarschijnlijk niet al te goed uit. De deuren zwaaide opnieuw open en deze keer kwam Voldemort en zijn slang binnen gelopen. Hij had een grote grijns op zijn gezicht.

"Welkom juffrouw Smith." Grijnsde hij gemeen.