Verliefd op de badboy

Hoofdstuk 10: Je bent zo stil?

Mijn pasta en groetjes waren zo goed als op en ik had nog steeds niets gezegd. Het voelde ook niet zo goed aan om eerlijk te zijn. Ik prutste een beetje met mijn serviet toen Hermelien opmerkte dat ik best stil was.

"Is alles wel oke Jade? Je bent zo stil?" Vroeg ze best wel lief.

"Ja hoor." Antwoorde ik simpel.

"Waarom ben je dan zo stil?" Vroeg ze wat bezorgd.

"Niets speciaals. Laat het maar gewoon." Antwoorde ik deze keer iets naar de stille kant toe.

Hermelien en Ron gaven me een beetje een bezorgde blik. Harry daar in tegen negeerde dit gesprek een beetje. Wat Ron opmerkte.

"He Harry je beste vriendin is veel te stil. Beur haar eens wat op. Ze moet toch altijd lachen van jou." Zei Ron lachend tegen Harry.

Hermelien keek Ron aan met een 'moest dat nu' blik. Harry wou net iets zeggen maar ik wist dat het waarschijnlijk niet al te positief ging zijn dus was ik hem net voor.

"Ik ga wel." Zei ik weer wat stil.

Ron keek me nu niet begrijpend aan en keek best wat schuldig. Ik stond op en keek nog even naar Harry. Hij keek me ook even aan maar al snel keek ik weer naar de grond. Het doet me ergens wel een beetje pijn dat ik hem met rust moet laten. Om eerlijk te zijn mis ik hem nu al. Ik liep de grote zaal uit en liep wat nutteloos door de gangen. Normaal deden ik en Harry nu iets samen of samen met Hermelien en Ron maar nu is dat niet zo. Ik wist niet zo goed wat ik nu moest doen of waar ik naar toe moest. Ik liep dan uiteindelijk maar naar het meer. Ik ging deze keer niet op de rots zitten maar er voor zodat ik er kon tegen leunen. Ik zuchte even en staarde naar het water.

"Mag ik er bij komen zitten? Of liever niet?" Hoorde ik Draco plots vragen.

"Als jij dat wilt." Zei ik bot zonder dat het mijn bedoeling was.

Voorzichtig kwam hij naast me zitten. We zeiden eigenlijk niets tegen elkaar. Er viel een lange stilte die eigenlijk niet zo aangenaam was. Na een hele tijd verbrak Draco de stilte.

"Is er iets? Je bent best stil."

"Niets speciaals." Antwoorde in hem stil.

"Heeft het iets met Potter te maken?" Vroeg hij wat voorzichtig.

"Hoe weet je dat?" Vroeg ik hem verbaasd.

"Normaal praten jullie aan tafel en lachen jullie. Maar nu sloot je je een beetje af van de andere en nu staarde je maar een beetje."

Ik wist niet zo goed wat ik moest antwoorden dus zei ik maar niets. Draco wachte wel op antwoord maar toch gaf ik hem dat niet.

"Hebben jullie ruzie?" Vroeg hij dan uiteindelijk.

"Ik weet het niet. Harry vroeg me of ik hem even met rust kon laten." Antwoorde ik hem stil.

"Zo maar uit het niets?" Vroeg hij niet begrijpend.  Ik zuchte even.

"Je hoeft het niet vertellen he."

"Het is oke. Harry deed plots best bot tegen mij en ik vroeg waarom. Hij zei dat hij het niet wist en toen vroeg ik wat er was. Hij zei dat hij van me hield. Ik zei dat ik ook van hem hield want dat hij mijn beste vriend was maar toen viel het me in dat hij het misschien op een andere manier bedoelde. Dus toen vroeg ik hem dat en zei hij dat ik het moest laten maar ik hield hem tegen en toen vroeg hij of ik hem even met rust kon laten." Antwoorde ik Draco stil. Het was even stil.

"Misschien heeft hij wat tijd voor zichzelf nodig?" Vroeg hij me voorzichtig.

"Ik weet het niet. Ik voel me gewoon zo dom."

"Waarom voel je je dom?" Vroeg Draco verbaast.

"Wat als hij echt verliefd is op mij? Wat moet ik dan doen? Ik heb hem dan wel gekwetst toen ik zei dat ik van hem hield want dat hij mijn beste vriend is." Ratelde ik een beetje.

"Ben jij verliefd op hem?" Vroeg Draco wat aan de stille kant.

"Ik denk het niet."

"Oh." Antwoorde hij wat stil.

"Hij draait wel bij. Je bent een geweldig meisje en hij zal wel beseffen dat hij zijn beste vriendin nodig heeft." Zei hij wat bemoedigend.

"Ik hoop het want ik mis hem nu al." Zuchte ik.

Het was weer even stil. De stilte was weer een beetje ongemakkelijk. Toen Draco hem weer verbrak.

"Zullen we naar binnen gaan? Het is al best laat en best al frisjes."

Ik knikte als antwoord en Draco stond op. Hij stak zijn hand naar me uit om me recht te helpen. Ik nam zijn hand aan en niet veel later stond ik ook recht. Ik wou verder lopen maar Draco had nog steeds mijn hand vast. Ik keek even naar onze handen en al snel loste hij.

"Sorry." Zei hij snel.

"Het is oke." Zei ik met een klein glimlachje.

Hij gaf me een glimlachje terug en trok me toen zachtjes in een knuffel. Ik schrok er best een beetje van. Want Draco en ik zijn nu niet echt zo close. Aarzelend knuffelde ik hem even terug. Toen hij los liet keek hij me aan.

"Je had nog een knuffel te goed van die weddenschap weet je nog?" Lachte hij voorzichtig.

"Oh ja. Juist." Lachte ik terug.

We liepen samen naar binnen op weg naar onze leerlingenkamer.

"Slaapwel." Zei Draco me toen hij de andere kant uit moest.

"Slaapwel." Zei ik hem terug.

Draco liet me weer een beetje lachen. Ik liep de leerlingenkamer binnen en Harry zat in de zetel onder een knus dekentje voor de open haard. Ik liep naar de zetel toe want ik wou bij Harry gaan zitten, maar toen ik er bijna was besefte ik terug dat hij had gevraagd om hem met rust te laten. Ik stopte en stond wat awkward te draaien. Harry keek me ook wat bedenkelijk aan. Ik zuchte even en keek toen maar terug naar de grond. Stilletjes liep ik naar mijn kamer. Ik had niet gedacht dat ik het er zo lastig mee zou hebben.

Harry pov.

Jade kwam binnen in de leerlingenkamer en liep naar me toe. Aan de zetel stopte ze plots en stond ze wat te draaien. Ik keek haar even aan maar al snel wende ze haar blik naar de grond. Ze zuchte even en liep toen best verdrietig naar haar kamer. Ik voel me best wel stom. Ik merk dat Jade het er echt moeilijk mee heeft. Ze is zo stil geworden en ze loopt een beetje verloren. Ik zuchte even. Ik hou van haar maar ik weet niet goed of het vriendschappelijk is of niet. Daarvoor moet ze toch niet uit mijn buurt blijven? Misschien moet ik het goed maken en Sorry zeggen? Ik heb inderdaad best bot gedaan tegen haar. Mijn ogen werden nog zwaarder en ze vielen bijna toe. Om eerlijk te zijn heb ik gewacht tot Jade terug was, dan wist ik zeker dat ze oké was. Ik ging een beetje onderuit liggen en al snel viel ik inslaap.