... Him...

Κεφάλαιο 9

Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει στη διαδρομή από το σπίτι του στο δικό μου.

Ώστε προετοιμαζόταν για μία βραδιά με την ξινή Μαίρη και του το χάλασα ε? Γι αυτό και τα κεράκια, γι αυτό και το ντουζ. Μάλιστα.

Μα καλά τι πίστευα? Ότι θα με ερωτευόταν? Ούτε καν. Πραγματικά δεν έπρεπε καν να ασχοληθώ. Χάλασα τη διάθεσή μου και τώρα κλαίω σαν κανα χαζό κοριτσάκι.

Είμαι τόσο άπειρη στο θέμα σχέσης και φλερτ. Και αυτό φαίνεται. Απλά άφησα τον εαυτό μου να πονέσει. Δεν πειράζει αυτό ήταν μάθημα για μένα. Νοου μορ μπαντ μποις.

Όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι συνηδητοποίησα οτι ο Νίκος μου βαρούσε το ντουβάρι. <<Δεν έχω όρεξη Νίκο! >> φώναξα και σταμάτησε. Ότι και να ήθελε μπορούσε να περιμένει μέχρι αύριο. Βασικά δεν με νοιάζει καν τι θέλει γιατί πολύ απλά θα ξεκώψω από αυτή τη παρέα. Τέλος!

Το επόμενο πρωί αν και δεν είχα όρεξη έπρεπε να πάω στη θεωρία. Και μόνο που θα είμαι στην ίδια αίθουσα μαζί του και θα αναπνέουμε τον ίδιο αέρα μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Μα να με λυπάται?!?!

Και για χιλιοστή φορά το κύριο άτομο στο μυαλό μου ήταν αυτός.

<<Τι έχεις εσύ σήμερα? >>με ρώτησε Η Στέλλα καθώς καθόμασταν στο αμφιθέατρο. Εκείνος ακόμη άφαντος.

<<Ε, θα στα πω άλλη στιγμή δεν είναι ούτε η κατάλληλη ώρα ούτε το κατάλληλοι μέρος. >>απάντησα και κόλλησα το βλέμμα μου στην είσοδο.

Όχι δεν τον περιμένω...απλά κοιτάω προς τα εκεί. Τόσο περίεργο είναι?

Μόλις μου ήρθε η συνηθισμένη μυρωδιά γύρισα κατευθείαν το βλέμμα μου προς την άλλη μεριά. Η καρδιά μου ξαφνικά άρχισε να χτυπάει τόσο έντονα που θαύμα είναι αν δεν την άκουσε.

Τους ακούω να μιλάνε και κάθονται στη σειρά από πίσω μας.

Υπέροχα. Τώρα θα τον έχω από πίσω μου να αναπνέει και να με κάνει να λιώνω...Όχι Λίζα συγκρατήσου!

Δεν μου μίλησε στο υπόλοιπο μάθημα. Χαζογελούσε όσο του έλεγε η Μαίρη διάφορα στο αυτί και δεν πρόσεχε καθόλου στο μάθημα. Όχι ότι περίμενα και κάτι διαφορετικό από εκείνον. Κλασικός ηλίθιος.

Όσο ήμουν στο λεωφορείο χτύπησε το κινητό μου. Άνοιξα τη τσάντα μου για να το βρω και πήρε το μάτι μου ενα χαρτάκι. Αλλά επειδή έχω και τον Νίκο δίπλα μου απλά συνέχισα να το ψάχνω μέχρι που το βρήκα και είδα ότι είναι ο Μιχάλης