... Him...

Κεφάλαιο 4

<<Τι έγινε λέει? >>

<<Αυτό που άκουσες! Και εσύ με άφησες μικρή και απροστάτευτη ενάντια σε ενα εκατομμύρια γορίλες με ορέξεις! >> φώναξα στην Στέλλα με ένα τονο παιχνιδιάρικο.

Το γέλιο της έφτασε μέχρι την άλλη ακρη του κυλικείου. <<Δεν είπα κανένα αστείο! Σοβαρά σου μιλάω. >>

<<Δεν τον πάω...αλλά ένα έχω να σου πω. Είσαι πολύ τυχερή. >> μου έκλεισε το μάτι και ήπιε μια γερή γουλιά από τον καφέ της.

<<Έλεος! Ούτε καν. Και...όπως και να το κάνουμε σιγά μην με κοιτάξει εμένα αυτός, τα παμε αυτά.>> γύρισα το βλέμμα μου προς τα έξω για να μην δείξω τη λύπη στα μάτια μου με αυτά που είπα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με πληγώνει τόσο αυτό. Ούτε καν που τον ξέρω! Αποκλείεται να τον ερωτεύομαι. Αυτά μόνο σε φανταστικούς χαρακτήρες βιβλίων και ταινιών. <<Αυτός θα τα φτιάξει με την Μαίρη τη τσουλαρχιγο, αν δεν τα χει φτιάξει ήδη μαζι της δηλαδή. >>

Η Στέλλα κόντεψε να πνιγεί και παραλίγο να φτύσει τη γουλιά που κατάπινε. <<Την ποια? >>

<<Α ναι...έτσι τη λέω εγω. Και τα υπόλοιπα παρτσακλα ειναι η τσουλοπαρέα. >> συνέχισα και έφαγα τη τελευταία μπουκιά απο το κεκάκι που πήρα απ το κυλικείο.

<<Καλήμερα Λιζάκι.>>
Γύρισα το κεφάλι μου και είδα δύο κατάμαυρα μάτια να με κοιτάνε. Στήριξε τις δυο γροθιές του πάνω στο ξύλινο τραπέζι.

<<Σε ξέρω? >> ρώτησα απορημένη τελειώνοντας με τη μπουκιά μου.

<<Έλα ρε Λίζα. Και περάσαμε τόσο ωραία εχθές το βράδυ. >> έπαιξε με μια τούφα από τα μαλλιά μου.

Ορίστε??? Τι στο καλό έγινε εχθές?

<<Κοίτα να δεις...>>

<<Γιώργος. >>

<<Ναι. Κοίτα να δεις Γιώργο. Εγώ εχθές ήμουν λιώμα ότι και να έκανα το έκανα χωρίς τη θέληση μου όποτε ό,τι και να παίχτηκε μπορώ να το χρησιμοποιήσω εναντίον σου στο δικαστήριο.>> έδιωξα το χέρι του από πάνω μου.

<<Μην ταράζεσαι γλυκούλα. >> μου έκλεισε το μάτι.

<<Άμα δεν έχεις εξαφανιστεί στα επόμενα δευτερόλεπτα θα αρχίσω να τσιρίζω σαν τη μουρλή ότι με βίασες. Καπις?>>

<<Καλά καλά. Θα τα πούμε. >> μου κλείσε το μάτι και βγήκε από το κυλικείο.

Τα βλέπετε τα αυτιά μου που ατμίζουν? Θα το καρυδώσω το μαλακισμένο.