... Him...

Κεφάλαιο 34

Ήμουν τόσο κουρασμένη που ξέχασα ότι σήμερα φεύγω και γυρνάω πίσω στις Σέρρες. Το βράδυ χθες πέρασα πραγματικά τόσο ωραία που γυρίσαμε σχεδόν πρωί.

Και...οχι φυσικά και δεν έκανα κάτι με τον Τάσο. Εκείνος ήθελε, όλο έπιανε τα μαλλιά μου αλλά ότι και να έκανε υον έδιωχνα, γιατί πολύ απλά εμφανιζόταν η μορφή του Πέτρου στο μυαλό μου και εκανα πίσω.

Μαζέψαμε τα πράγματα μας και πήγαμε με τις βαλίτσες στον σταθμό. Χαιρετησαμε τον Άγγελο και ανεβήκαμε στο τρένο.

<<Ώστε έγιναν όλα αυτά ε? Πω ρε Λίζα, χάνεις τόσες πολλές ευκαιρίες...>>

<<Μιχαλακι...αι χεσου.>> έκανα δήθεν ότι με πείραξαν τα λεγόμενα του.

<<Μα είσαι μια χαρά κοπέλα. Και ο Τάσος απ ότι βλέπω ένα κουκλί. Αμα δεν ήταν στρειτ θα σου λεγα εγώ. Αλλά είναι κάποια καλά κομμάτια που δυστυχώς είναι αφιερωμένα στις γυναίκες.>>

<<Ναι...συγνώμη που μείνανε και λίγοι για εμάς. Γιατί όποτε σε βλέπω και σου δείχνω εναν ωραίο μου τον βγάζεις γκει. Ε, έχει καταντήσει κουραστικό. >> έβγαλα τα κλειδιά από τη τσέπη και μπήκα στην οικοδομή.

<<Έφτασες? >>

<<Ναι μόλις.>> βγαίνω από το ασανσέρ και αφήνω τη βαλίτσα δίπλα από τη πόρτα μου. <<Θα τα πούμε αργότερα οκ? >>

<<Καλά. Αντε τα λέμε.>>

Άνοιξα τα πόρτα και πέρασα τη βαλίτσα μέσα στο σπίτι.

<<Λίζα? >>

Δεν μπορώ ούτε καν να γυρίσω σπίτι και εμφανίζεται ο Νίκος? Αμαν πια!

Γυρνάω και τον βλέπω να στέκεται έξω από το σπίτι. <<Τι θες? >> οκ είμαι λίγο απότομη. Μαλακια μου, ο Νίκος δεν φταίει σε τίποτα.

<<Γύρισες βλέπω. Πως...πως πέρασες? >>

<<Τέλεια! >>

<<Αλήθεια? >>

<<Ναι. Εσύ? >>

<<Ε, βασικά...να περάσω? >>

<<Α, ναι. Συγνώμη που σε απάντησα απότομα πριν.>> είπα και έκλεισα τη πόρτα πίσω του.

<<Όχι έχεις...έχεις δίκιο. Φταίω και εγω για αυτό που έγινε.>> κάθισε στον καναπέ μου. <<Δεν θες να ρωτήσεις πως είναι? >>

<<Όχι. Δεν έχω κάποιο λόγο να το κάνω.>>

<<Καλά, θα σου πω έτσι κι αλλιώς. Λίζα....ο Πέτρος δεν είναι καλά.>>