... Him...

Κεφάλαιο 19

<<Αυτό πως σου φαίνεται? >>δείχνω στη Στέλλα μια από τις αγαπημένες μου μπλούζες.

<<Αν πας για ύπνο οκ. Άλλο...>>

<<Πφφφ, αυτή τότε? >> της δείχνω μια μπλε μπλούζα.

<<Αυτή μάλιστα! Πολύ ωραία. Φαίνονται και οι ώμοι σου. Είναι και σεξυ. Αυτή να βάλεις.>>

<<Πες μου γιατί σκάω τόσο πολύ. Έχω μία ώρα μπροστά μου και κάνω σαν υστερικια!>> πετάω τη μπλούζα στο κρεβάτι και κάθομαι στο κρεβάτι.

<<Γιατί θα βγεις ραντεβού με τον ονειρικό σου Πέτρο ίσως? >>

<<Σκάσε! Μπορεί να μας ακούσει κανένας Νίκος και δεν το θέλω αυτό.>>

<<Λίζα μου σορρυ που στο λέω αλλά η χημεία και η ενέργεια που βγάζετε κάνει μπαμ από μακριά. Τώρα ντύσου γιατί έχεις να βαφτεις κιόλας.>>

Πέντε λεπτά πριν την ώρα που είχαμε κανονίσει ήμουν έτοιμη.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα να μαζέψω τις δυνάμεις μου και βγαίνω από το σπίτι. Κατεβαίνω αργά τα σκαλιά. Ωχ Παναγια μου μου κόβεται η ανάσα!

Βγαίνω έξω και βλέπω έναν Πέτρο με ένα πανέμορφο άσπρο πουκάμισο να μου χαμογελάει.

Είναι ΠΑ-ΝΕ-ΜΟ-ΡΦΟΣ

Άρχισα πραγματικά να τον ερωτεύομαι τώρα.

<<Ουαου Λίζα. Σου πάει απίστευτα το κόκκινο κραγιόν. Να το φοράς πιο συχνά.>> κάνει κίνηση και μου πιάνει το χέρι.

Τι φαση? Για ένα κρασί δεν πάμε??? Δεν είναι ραντεβού ραντεβού. Σωστά?

<<Μπορώ να περπατήσω και μόνη μου. Και σε ευχαριστώ για το σχολιο.>> χαμογέλασα.

<<Πάμε λοιπόν?>>

Πήγαμε σε ενα μαγαζί που δεν ήξερα...αλλά οφείλω να πω καλή επιλογή. Αν και αφού πληρώνω εγώ θα έπρεπε εγώ να βρω το μαγαζί αλλά υγεία μωρέ.

Καθίσαμε σε ένα τραπέζι δίπλα σε παράθυρο. Είναι τόσο μαγευτικα ολα. Ακόμα και εκείνος είναι σαν ζωγραφιά σήμερα.

<<Πως σου φαίνεται? >> ρώτησε και με πέταξε έξω από τις σκέψεις μου.

<<Είναι πολύ ωραία. Καλή επιλογή.>>

<<Δεν θα σε φερνα όπου κι όπου.>> μου έκλεισε το μάτι.

Το δέρμα μου ξαφνικά ανατρίχιασε ολόκληρο και πραγματικά είμαι πολύ τυχερή που φοράω μακριμανικο γιατί θα το είχε δει. Χαμογελάω αμήχανα και στρέφω τη προσοχή μου έξω.

<<Έτσι θα είσαι όλο το βράδυ? Δεν βγήκαμε για να σε εχω μουγκη. Τι σε έπιασε? Μήπως ντρέπεσαι?! Λεω γω..>>

<<Κοφτις χαζομάρες. Γιατί να ντραπω? Απλά μου αρέσει πολύ εδώ. Έχει και ωραία μουσική.>>

<<Ήξερα που σε έφερνα.>> αμέσως ήρθε ο σερβιτόρος και ο Πέτρος έκανε τη παραγγελία μόνος του.

Εμ, οκ δεν θα το σχολιάσω αυτό. Πως ξέρει τι θέλω? Και πως γίνεται να το πετύχει κατευθείαν?

<<Σε ευχαριστώ που με ρώτησες.>> ειρωνευτικα.

<<Αφού σε ξέρω. Και μην ανησυχείς δεν θα σου φύγει ο πάτος εδώ. Είναι οικονομικό μαγαζί.>>

<<Δεν ανησυχούσα για αυτό.>> γιατί του απαντάω έτσι πια?! Όχι. Πρέπει να αλλάξω τη στάση μου. Δεν είναι συμπεριφορά αυτή. Ήρθαμε έξω και είναι τόσο γλυκός και υπέροχος που τα καταστρέφω όλα!

Οκ Λίζα ήρθε η ώρα να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να πει και να κάνει ό,τι θέλει. <<Δεν έχουμε βγει ποτέ για κρασί...πως ήξερες ότι προτιμώ το κόκκινο μπρουσκο? >>

<<Ε, το ήξερα.>> είδε το επίμονο βλέμμα μου πάνω του <<Κοίτα, δεν ήξερα αν είχες φάει οπότε το ημιγλυκο ήταν εκτός λίστας, θα σε βαρουσε και δεν ειχα όρεξη να σε μεθυσω. Και είπα κόκκινο γιατί το λευκό δεν είναι τόσο ρομαντικό.>>

Άκουσα καλά? Είπε ρομαντικό?  Οκ η καρδιακή προσβολή έρχεται από λεπτό σε λεπτό.

<<Όλα καλά? >> έσκυψε να πιάσει το βλέμμα μου.

<<Εμ...είπες ρομαντικό ή μου φάνηκε? >>

<<Είπα? Δεν ξέρω.>> μου ρίχνει ένα από τα αμέτρητα χαμόγελα του που μου προκαλούν ρίγος. Πως το κάνει κάθε φορά αυτό?

Αφού ήπιαμε το κρασί μας και η ώρα είχε περάσει τις 12 είπαμε να πάμε σπίτια μας. Και εκείνος σαν τζεντελμαν αποφάσισε να με πάει μέχρι την είσοδο του σπιτιού μου. Όχι ότι με χάλασε βέβαια αλλά η ντροπή και το άγχος μου είχανε φτάσει στο κόκκινο.

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου και πραγματικά δεν ξέρω τι να του πω. Θέλω τόσο πολύ να τον πω να περάσει μέσα αλλά από την άλλη δεν μου βγαίνει λέξη. Ήταν τόσο υπέροχη βραδιά που πραγματικά δεν θέλω να τελειώσει.

Γυρνάω το κεφάλι μου και τον βλέπω να στέκεται στο πι της πόρτας μου χαμογελαστος. Αλλά αυτή τη φορά βγάζει και κάτι διάφορα που δεν μπορώ να το περιγράψω.

Κάνω ενα βήμα να τον πλησιάσω και να του πω να περάσει μέσα αλλά ξαφνικά βρέθηκε τόσο πολύ κοντά μου που μπορώ να νιώσω τη βαριά ανάσα του να χτυπάει το δέρμα μου.

Πριν καλά καλά το πάρω χαμπάρι είχε ενώσει τα χείλη του με τα δικά μου που προκάλεσε εκρήξεις στο στομάχι μου.

Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό! Αποκλείεται...πρέπει να ονειρεύομαι.

Απομακρυνεται γλυκά από πάνω μου και μου χαϊδεύει απαλά το μάγουλο. <<Καληνύχτα.>>

Έφυγε? Τι αυτό ήταν?!?! Θέλω κι άλλο!!! Μα καλά να με τυρανησει θέλει? Μια χαρά πηγαίναμε. Πφφφφ μου την έδωσε τώρα.