... Him...

Κεφάλαιο 18

<<Άγγελε? Που με θυμήθηκες?! Πωωωω πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε?>> δεν το πιστεύω ότι με θυμήθηκε! Έχω χαθεί από όλη τη παρέα μου στη Θεσσαλονίκη και το μετανιώνω τόσο πολύ.

<<Εμ έλα μου ντε. Δεν παίρνεις και κανένα τηλέφωνο και εσύ. Ούτε η άλλη η χαζή η φίλη σου. Έχουμε αποκοπεί τελείως.>>

<<Όντως. Για πες μου τώρα. Πως είναι εκεί στην Αλεξανδρούπολη? Πως τα περνάς? >> να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι ο Άγγελος είναι από τους πιο διαβαστερους στη παρέα. Ήθελε ιατρική αλλά δυστυχώς για λίγα μόνο μόρια δεν πέρασε και πήγε Αλεξανδρούπολη για μοριακή βιολογία.

<<Είναι υπέροχα! Εσύ εκεί? Πες μου παίζεται τίποτα ή όχι? >>

<<Εεεεε, δεν ξέρω. Μπορεί και ναι μπορεί και όχι.>>

<<Κατάλαβα. Εγώ πάλι έχω πολλά να σου πω. Πααααρα πολλά. Και σε πήρα τηλέφωνο επειδή δεν το βλέπω να κατεβαίνω Θεσσαλονίκη σύντομα. Είναι μακριά και ακριβά όπως και να το κάνουμε.>>

<<Άστα να πάνε. Ε πες τα μου από εδώ.>>

<<Δεν λέγεται απ το τηλέφωνο. Σε πήρα βασικά μήπως ήθελες κάποια στιγμή να έρθεις από εδώ. Να γνωρίσεις τη παρέα μου και όλα αυτά. Και...θα έρθει και η Αντριανα οπότε θα έχεις παρέα. Τι λες?!>>

<<Μίλησες με την Αντριανα? Τι κάνει? >>

<<Καλά είναι και αυτή. Πες μου τώρα τι λες? >>

<<Κοίτα...δεν ξέρω. Ασε με να το σκεφτώ λίγο οκ? >>

<<Φυσικά! >>

Το απόγευμα είχα κανονίσει να βγω με τη Στέλλα για καφέ. Οπότε έκλεισα το τηλέφωνο και ετοιμάστηκα. Αφού πέρασε και ο πυρετός και όλα είμαι καλά.

Αλλά τώρα τι ξαφνικό ήταν αυτό? Να πάω στον Άγγελο για λίγες μέρες. Φυσικά και δεν με χαλάει γιατί θέλω πολύ να δω και την Αντριανα και τον Άγγελο. Αλλά είναι και το οικονομικό στη μέση. Και πότε να πάω?! Πότε βολεύει? Σίγουρα όχι Οκτώβριο πάντως...κοντεύει να τελειώσει και...πως το ξέχασα έτσι?! Ειναι τα γενέθλιά μου σε λίγες μέρες! Ω, υπέροχα!

Και ήθελα να είναι τόσο ξεχωριστά αυτή τη φορά. Μιας και κλείνω τα 18.

Οπότε αναγκαστικά μπορώ Νοέμβρη.

<<Χευυυυυ! Τι κάνεις? >> με ρώτησε η Στέλλα και με αγκάλιασε σφιχτά.

<<Καλά είμαι. Εσυ? >>