... Him...

Κεφάλαιο 23

<<Όσο και θα ήθελα να κάτσουμε μέσα και να κουκουλοθουμε...νομίζω πως είναι καιρός να την αντιμετωπίσεις.>>

Ξεφυσαω. Μόνο αυτό μπορώ να κάνω τώρα. Μετά από αυτό που έγινε δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Μπορεί εχθές να με έκανε να τα ξεχάσω αυτά αλλά τώρα ότι και να κάνει...

<<Μπορείς να σταματήσεις να τη φοβάσαι? >> στάθηκε μπροστά μου χαμογελαστός.

<<Δεν τη φοβάμαι. Φοβάμαι μη φαω κανα χαστούκι πάλι. Έχει διαφορά.>>

Με πλησιασε ακόμα πιο πολύ και μου έδωσε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο. <<Παμε?>>

<<Αχα. >>

Έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε μέσα στην αίθουσα. Όλα τα βλέμματα πέσανε κατευθείαν πάνω μας. Όπως και το δικό της φυσικά. Εγώ πάλι με το δικό μου βρήκα τη Στέλλα και έδειξα με το βλέμμα μου τον Πέτρο να καθίσουμε δίπλα της. Δεν θα άντεχα ούτε μία στο εκατομμύριο να κάτσω δίπλα στη τσουλοπαρεα. Ειδικά μετά από αυτό που έγινε.

<<Τουλάχιστον δεν στο μαύρισε.>> είπε η Στέλλα καθώς καθόμασταν δίπλα της.

<<Χεσου κι εσύ. Δεν ηρθα εδώ για να είμαι το επίκεντρο της προσοχής.>> κάθισα ανάμεσα στον Πέτρο και στη Στέλλα και έστρεψα το βλέμμα μου προς τον πίνακα. Που είναι αυτός ο καθηγητής τώρα που τον χρειάζεσαι? Πραγματικά έχουν βαλθεί για να είναι εναντίον μας.

<<Θα της περάσει.>> ψιθυρίζει ο Πέτρος στην Στέλλα, αλλά μπροστά μου και καλά σαν αστείο.

<<Λιζα! >> εμφανίζεται ο Νίκος με τον Αλέξη από πίσω του και κάθονται δίπλα στον Πέτρο. Ωραία. Και ελεγα εγώ τι έλειπε...<<Για να δω, ποιο μάγουλο είναι? >>

<<Καλά μαλακας είσαι? >> πετάχτηκε ο Πέτρος και τον έδωσε μία στον σβέρκο.

<<Χαλάρωσε ρε μαλακα! Ένα αστείο πήγαινα να πω.>> απάντησε τριβωντας τον σβέρκο του.

<<Αστείο είσαι εσύ. Τώρα σκασε. Αρκετά τράβηξε εξ αιτίας μου.>>

Ξέσπασαν όλοι στα γέλια.

<<Δεν θα το σχολιάσω αυτό.>> λέει ο Νίκος γελώντας στα ενδιάμεσα.

Ξεροβυχει, ξαφνικά, ο Αλέξης και στρέφει τη προσοχή του προς την Στέλλα <<Γειά. Τι κάνεις? >>

Το είδαμε όλοι αυτό? Μου φάνηκε ή της πέταξε ένα γλυκο-γοητευτικο-σεξυ χαμόγελο? Τι έχω χάσει?