Pembe Kulaklıklı Hırsız ~Düzenleniyor~

PKH-10

Bazı insanların bilmedikleri, diğer insanları bilinmezliğe sürükleyebilir.

Düğün mü? Allah’ım bu konuyu Serkan’a anlatmayı unutmuşum. Birazdan Kaansız ve Hazansız bir dünya da yaşayacaksınız. Çünkü Serkan bizi öldürecekti. Bundan emindim. Hem de çok emindim.

Serkan bir bana bakıyordu, bir Kaan’a bakıyordu bir de Nurcan Teyzeye. Gözler fıldır fıldır. Maşallah.

“Evlilik…” dedi Serkan beni sinirle bakarken. Hemen bir şeyler yapmam gerekiyordu yoksa başım büyük dertte olacaktı.

Serkan önce beni sonra Kaan’ı öldürürdü. O yüzden bir şeyler düşünmem lazım. Ya bence ben öleyim. En iyisi ölüp kurtulmak… Bu ne ya aksiyon üstüne aksiyon… Heyecan üstüne heyecan…

“Şey…” dedim tüm gözleri üzerime çevirerek. Hepsi konuşmamı bekliyordu. Ama ben utanırım bunca insanın içinde konuşmaya. Yine saçmalamaya başlamıştım.

“Serkan, sen benimle gelsene.” Deyip arkamdan gelmesini sağladım. Mutfak kapısına gittiğimde birkaç saniye sora Serkan da gelmişti. Hemen onun arkasındanda Kaan. Süper üçlü olmuştuk.

“Çabuk anlatın burada ne oluyor?” dedi sinirle. Haklıydı. Ona hak veriyordum. Benim kız kardeşimde benden habersiz nişanlanırsa direk onu evin çatısına çıkarır, top oynarmış gibi ayağımla aşağı atardım.

Mesela yani…

“Şey… Ağabey.” Dedim. Tam konuşmaya devam edecektim ki Kaan araya girip konuşmama izin vermedi.

“Hazan’ın hiçbir suçu yok. Onu ben zorladım. Küçük bir yalan yüzünden anneme nişanlı olduğumuzu söyledik. Ama sahte nişanlı… Şimdi de düğün yapmak istiyor. Ama buna engel olacağım.” Bir çırpıda konuşmuştu. Vay canına suçu üzerine aldı. Ne centilmen bir erkek…

Ne saçmalıyordum ki? Zaten suçluydu. Onun yüzünden bu durumdaydık. O Merve denen karı yüzünden sahte evlilik yapmak üzereydim. Sen dur Merve. Seni yakaladığım yerde ağzını kıracağım. Çenesi düşük.

“La oğlum. Bu kızın senden çektiği nedir anlamadım. Önce senin yüzünden suçlu oluyor, şimdide evleniyor mu? Deyip Kaan’ın yakasına yapıştı.

Onları ayırmaya çalışırken Serkan’a hak veriyordum. Haktı hiçbir şey yapmayıp Serkan’ın Kaan’ı nasıl dövdüğünü izlemekti ama işte vicdan bu.

‘Ne vicdanı? Sende vicdan falan yok. İçeride Annesi ve kız kardeşi var diye ayırıyorsun. Yoksa onlarda senin üstüne çullanır. Diye korkuyorsun.’ Dedi iç sesim.

Bu iç ses ne zaman benden yana olacaktı anlamadım gitti. Benim iç sesimdi ama milleti bana karşı savunuyordu. Pislik iç ses…

İç sesimi boş verip ağabeyimin ellerini Kaan’ın yakasından çekmeye çalışıyordum. “Ağabey… Lütfen. Bak hem en kısa zamanda bu oyunu bitirip senin yanına geleceğim.” Dedim.

Serkan bir an ellerini indirip bana baktı. Ne yani sıra bende miydi? Sıra benim yakamı mı tutacaktı? Belki bana yumrukta atardı.

“Tamam, hiçbir açık vermeyeceğim ama en kısa zamanda bu oyun bitmese ikinizin benden çekeceği var.” Deyip yemek masasına geçti.

Kaan’la birbirimize baktı. Aslında az bir şey olsa da tırsmıştım. Hafiften korktuğumu belli edercesine dudağımın köşesini ısırıp bende masaya geçtim. Birkaç saniye sonra Kaan da yerini aldı.

“Haklısınız Nurcan Teyze. Düğünü en kısa zamanda yapmalıyız.” Dedi bana nispet yaparcasına.

Sohbet muhabbet derken saat geceyi bulmuştu. Her şey güzel giderken Serkan’ın ayağı kalkmasıyla gözler ona çevrildi.