Selfish Love [On Going]

CHAPTER SEVENTEEN

“I love you.

You’re my only reason to stay alive

If that’s what I am.”

Twilight

I’m smiling. I know, I’m happy.

I’ve been telling that to myself for sometime now. And yes, I am happy. Each time my lips curve. Each time I wave my hand to say hello. Each time he holds my hand. Everytime he says how much he loves me. Everytime, he smiles at me. Everytime he kisses me.
All this time, I know, I am happy. And I don’t regret a single damn thing.

“Why are you ignoring me, Lyke? Is there something wrong? May nagawa ba ako?” Tanong ni Fox nang maabutan niya ako sa Cafeteria.

I just glared at him.

“C’mon, tell me. I don’t understand why you suddenly acted like I never existed.” Dagdag pa niya.

I stood up and stared at him furiously. “Oo, sana nga hindi ka na lang nag-exist sa buhay ko, Fox. Sana noong umpisa pa lang hindi na ako nagpauto sa’yo.” Mariin kong sabi.

“What the -- what are you talking about?” He was confused but his facial expression just made me more enraged. How could he not know? Tanga-tangahan lang, ganon?

“Tama na, Fox. Tama na ang pagpapanggap.”

Inirapan ko siya bago ako lumabas nang cafeteria. Sumunod siya sa akin sa labas. Wala na sana akong balak pang kausapin siya pero humarang siya sa daraanan ko.

“Please let’s talk. Hindi ko talaga alam kung bakit bigla ka na lang nagalit sakin.”

“Ano ba?!” I yelled at him. “I don’t want to talk to you anymore! I don’t want to see you! Get out of my way and get out of my life!”

“Okay. If that’s what you want. Hindi na kita lalapitan, hindi na kita guguluhin. Just tell me what the fvck happened.” Pagpupumilit niya.

“Anong mayro’n sa inyo ni Sophia?” Diretso kong tanong sa kanya.

“Sinong nagsabi sa’yo niyan?”

“Just answer my fvcking question, Fox! Anong mayro’n sa inyo ni Sophia?”

Hindi siya sumagot.

Hindi ko alam kung bakit umiiyak ako sa harap nang gagong ‘to. Hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako. Imposibleng mahal ko siya. Hindi pa ako nababaliw. Paano ko naman mamahalin ang isang kagaya niyang babaero sa loob lang nang ilang araw? Hindi ko mahal si Fox Stegner, pero bakit ang sakit? Ang sakit-sakit.

“Well, I guess … it’s true.”

Pinunasan ko ang luha ko dahil wala namang dahilan para tumulo ito. Siguro’y nasaktan lang ako dahil nagtiwala ako sa kanya. At ginawa nila akong tanga. Ginawa nila akong tanga ni Sophia. Hindi ko sila mapapatawad. Hinding-hindi, kahit kailan.

Bahagya ko siyang itinulak palayo. “Now, leave me alone.”

Bigla niyang hinawakan ang kamay ko. Agad ko namang inalis iyon. “Don’t touch me.”

“I’m sorry …”

“Oh, fuck you.”

Then I walked away.