A Trip to Destiny (k.n)

Chapter 7 - The Back Up

Kirsten

I took a sip of my coffee as I look at the sunrise. Napangiti ako ng makita ang pagsikat nito. It's another day, I thought to myself.

I took a glance at my cousins to see they're still sleeping. Naalala ko kung gaano kami napagod kahapon going back to this place. Pero stressful man, hindi ko masasabi na pinagsisihan kong bumalik, dahil kahit isang araw, mapapasyalan at malilibot ko pa ' to ng pangmatagalan.

All thanks to what happened yesterday's night. . . .

*Flashback*

"We have a problem" Napatingin si Dad sa'min mula sa driver seat. Automatically tumigil ang pag-andar ng kotse at mabilis itong huminto. Nagkatinginan kaming lahat para makita na pare-parehas kami ng mga ekspresyon sa mukha. Pana'y lito at pagtataka ang makikita mula sa'min.

"Ubos na gas natin at parang flat pa ang tire ng kotse" Natahimik ako pero ang iba sa'min ay hindi napigilan magsalita at mag tanong kay Dad kung ano ang posibleng puwedeng mangyari at kung ano ang puwede naming gawin.

Binuksan ko agad ang glass window ng kotse para makita na hindi pa kami gaanong nakakalayo.

Lumabas ng kotse si Dad at kinuha ang tool box mula sa likod, nagbukas siya ng flashlight, at inispeksyon ang flat na tire.

I watch him by the window and as what I read from his face, we're on a hopeless situation. Nilabas niya ang cellphone niya mula sa kanyang pockets at may tinawagan. Lumayo siya, hula ka para makakuha ng maayos na signal. Hindi ko na narinig pa ang kaniyang boses kaya sumandal nalang ako sa seat at pinakalma ang iba kong mga pinsan, tulad nalang ni Alex at Fhiona na walang tigil sa pagtatanong.

Maya-maya bumalik si Dad sa van at kinausap si Mommy. "Yung gasolinahan ay 4 kilometers away dito. Wala din malapit na car repair as I already asked. Kung magpapalit pa tayo ng gulong, mas lalo tayong matatagalan at mas mas-stuck sa traffic. Cinall ko na sila Jo, nakisuyo muna ako kung puwede tayong mag-stay sa kanila at kung puwedeng pick up - in tayo dito"

Narinig namin lahat ang pagu-usap nila kaya wala kaming nagawa kundi tumahimik. Nilagay ko nalang ang earphones ko aking tainga at pinapatuloy ang pakikinig sa music.

We waited and waited until it finally arrived. Mula pa lang sa busina ng kotse tukoy ko na agad kung kanino ito. "Let's go. Kids baba na, come on" Lumabas si Tita Jo at tinulungan kami sa pagdala ng mga bags at gamit namin. Patuloy naman nagpasalamat si Dad at Mom kay Tita Jo na ikinatuwa niya.

"No problem. And yes, it's fine. Ano ba kayo, you're also family so this is nothing" Pag ngiti ni Tita Jo sa kanila at pag-kindat sa'kin ng nakita niyang nakangiti ako.

Tinulungan ko din sila sa pagpasok ng bag ng sumunod nadin ako kay Ate Dianne at umupo sa van ni Tita Jo. Hindi din nagtagal at pumasok nadin si Mom at Dad sa loob. I put a pillow underneath the window pane and lean my head into it. I looked outside as the van began to move.

Sumalubong ulit sa'min ang pamilyar na mga lugar habang tinahak namin ang daan papunta sa bahay ni Tita Jo. Nakalagpas kami sa perya, na buhay na buhay parin hanggang ngayon. Tahimik kong pinagmasdan ang paligid hanggang tuluyan nang nawala ang kulay mula sa perya at napalibutan na ng dilim.

*End of Flashback*

Nag-ring ang doorbell at mabilis lumabas si Tita Jo para tingnan kung sino ito. Binati siya ng isang babae na nasa mid-50s, kung tama ang hinala k.. Nagtingin-tingin ang babae na parang may hinahanap at ngumiti kay Tito Jo para mag tanong. Niyaya siyang pumasok ni Tita Jo, I guess para mas makapag-usap pa sila ng mabuti.