İş yemeği ben haricinde herkese göre güzel geçiyordu. Konuşulan hiçbir şeyi takip edemiyor, sürekli dalıp gidiyordum. Yeni iş ortağımız Bay Shownu da bunu fark etmiş olmalıydı ki bana sorular sorup duruyordu. Jun da bu durumdan pek hoşnut gibi durmuyordu. Aşık olmasa bile kendisine ait olarak gördüğü insanlara yaklaşılmasına tahammül edemezdi.
"Saat geç oldu, burada bitirsek iyi olur."
"Daha yeni başlamıştık, sıkıldınız mı yoksa Bay Wen?"
"Hayır ama oldukça yorucu bir gündü, sadece dinlenmek istiyorum. Müsaadenizle Bay Shownu."
"Pekala, herkese iyi geceler."
Asansöre binerek aşağı indik. Bu sefer o sapık ile yalnız olmadığım için içim rahattı. Otelin önüne doğru ilerlerken telefonla taksi çağırıyordum ki arkamdan biri omzuma dokundu. "İsterseniz evinize bırakabilirim Bay Minghao." Omzuma dokunan kişi, Jun'un yanında duran Shownu'ydu. Jun ölümcül bakışlarını Shownu'nun üzerinden çekerek bana yöneltti. Kabul edersem sinirden köpüreceğini biliyordum, bu yüzden kabul ettim ve Jun'u görmezden gelerek Shownu ile arabaya bindim. Yol boyunca Shownu tarafından soru yağmuruna tutulmuştum fakat pek rahatsız edici değildi, hatta aksine muhabbetimizden keyif almıştım.
...
Asansörde yaşadığım olay durmadan aklıma gelip duruyordu fakat bunu düşünmek için fazla yorgundum. Duş alıp yatağa girdiğimde istemsizce olsa da düşünmeye başladım. Gece yatmadan önce ne kadar uykum olursa olsun bir kez sorunlarımı düşünmeye başladığım zaman sonu gelmezdi ve bazen sabahlara kadar uyuyamazdım. Ancak şuan asıl düşünmem gereken şey asansörde olanlar değil yarın olacaklardı. Jun'u sinir ederek ondan bir nebze olsun intikam almak çok zevkli olsa da yarın yapacağı şeylerin hiç iyi olmayacağını biliyordum.
Kapının kapanma sesini duyduğumda stresten bir süredir tırnaklarımı yediğimi fark ettim. Bir çözüm bulmadan uyuyamayacağımı bildiğim için Wonwoo ile konuşmaya karar vererek yanına gittim. Olanların hepsini anlattıktan sonra Wonwoo ile bir çözüm yolu düşünmeye başladık.
"Birkaç günlüğüne işten izin alabilirsem belki öfkesi biraz yatışır değil mi?"
"Sanmıyorum ama denemeye değer... İşten nasıl izin alacaksın?"
"Arayıp hasta olduğumu söylesem işe yarar mı?"
"Büyük ihtimalle eve doktor ile gelir ya da gelip seni zorla doktora götürür."
İkimizde yeniden sessizliğe boğularak düşünmeye başladık. O kadar dalmıştım ki Wonwoo'nun sesini yükseltmesiyle yerimden zıpladım. "Bir fikrim var!" "Ne?" "Yarın görürsün. Endişelenme ve rahat rahat uyu." Yüzünde kurnazca bir gülümsemeyle odasına gitti. Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu ancak ona güvenmeyi tercih ederek yatağıma gidip uyudum.
...
Wonwoo'nun yatağıma atlamasıyla sıçrayarak uyandım. Gözlerimi açtığımda gözümün önünde bir kağıt parçası vardı. Yataktan doğrularak, sırıtan Wonwoo'nun elindeki kağıdı alıp kağıda baktım.
"AMAN TANRIM SEN NASIL?"
"Harikayım biliyorum."
Elimde duran 4 günlük istirahat raporuna tekrar bakarak sevinçten Wonwoo'nun boynuna atladım.
"Ben de sana bakma bahanesiyle işten izin aldım. Mingyu pek hoşnut olmadı ama açıkçası umrumda değil."
Aralarındaki ilişkiyi hiçbir zaman anlayamayacağım sanırım...
Y.N: Sanırım ilham perilerim tecavüze uğradı. AKLIMA HİÇBİR ŞEY GELMİYOR.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
