Medya bölüm şarkısı: Sufle-İçinde aşk var
Hatırlatma:
Murat içeri girer girmez bana döndü ve "Lara bak ben, ben çok özür dilerim. O gece çok içmiştim ne yaptığımı farkında değildim. Kim olduğunu bilsem ben o sürtükle yatarmıydım. Lütfen lara lütfen affet beni" bi an yaşadığımız her şey gözümün önünden geçti. İstemsizce gözlerim dolmaya başladı "bak murat sorun sadece onla yatman değil. Ben ya ben bi zamanlar kardeşim dediğin kız seni yendi diye sinirlendin. Eğer bunu bana söyleseydin ben sana hiç belli etmeden sana karşı kaybederdim. Sence ben neden o kadar iyi dövüşüyodum. Ben sana söyliyim çünkü benimle gurur duy istiyodum. Arkadaşlarınla konuşurken 'benim bi kardeşim var bir dövüşüyo varya sizi tek eliyle öldürür. Ee sonuçta hocası benim' gibi şeyler söyleyip benimle gurur duymanı istediğim için o kadar çok antreman yaptım. hatta hatırlıyo musun bi gün kolumu kırmıştım sen sebebini soruncada ağaçtan düştüğümü söylemiştim. O yalandı senin yaptığın hareketleri yapmaya çalışırken olmuştu. Ama sana tek bi şey diyiyimi. Sen hayatımda gördüğüm en bencil insansın. Seni buraya aramızda ki meseleyi diğerlerine yansıtmayalım demek için çağırmıştım. Dediğime göre de şimdi gidebilirim." sözümü bitirir bitirmez arkamdan seslenmesini önemsemeden dışarı çıktım.
Dışarı çıkmamla kapının yanında ki duvara yaslanmış bizi dinleyen güneyi gördüm. Tam ona bi şey demek için ağzımı açmıştım kı o beni susturdu. "Seni sorgulamiyicam sadece eğer şuan seni mutlu etmessem içimin asla rahat etmiyiceğini biliyorum. -bana elini uzattı- hadi bi günlük herkesi her şeyi unutalım sadece kendimizi düşünelim" şuan buna o kadar ihtiyacım vardı ki. Hiç tereddüt etmeden güneyin elini tuttum ve koşmaya başladık. Nere gittiğimizi bilmeden koşmaya başladık. Okuldan çıkmadan önce tek duyduğum şey okuldan gelen kırılma sesleri ve muratın bağırış sesleri. Güneyin benim elimi çekmesiyle ona dödüm ve gülümseyip onla koşmaya başladım. Ne olursa olsun bu gün kimseyi umursamiyicaktım. Hemde kimseyi.
Yeni Bölün:
Biz hala koşuyoduk. Ben yavaşlayınca o da yavaşladı ve durduk. Tabiki kitaplarda ki gibi sahile gelmedik. İstanbulda okuyoz amk deniz neresi biz neresi. Durunca direk olarak bana döndü "bana bu gün tamamen güveniceğine söz veriyomusun." ben hiç sorgulamadan başımı sallayınca gülümsedi "o zaman hadi" bunu der demez beni kolumdan tuttu ve otobüse bindirdi. Akbil bastıktan sonra otobüsün tam ortasına gittik. Güney bi an da "piston aşağı" diye bağırdığı an bütün otobüs kavimler göçü gibi dışarıya akın etmeye başladı. Tabi güneyle bizim tek yaptığımız durup kahkaha atmak oldu. Bi tane adam bizim güldüğümüzü fark edince sinirle bize doğru yürümeye başladı "napıyosunuz lan siz" biz korkuyla gerilerken güney bir anda benim kolumu tuttu ve otobüsten inip koşmaya başladı. Biz böyle otobüsten çıkınca başta dışardakiler ne olduğunu anlamak istermiş gibi baktılar ama sonra bi tanesi fark etmiş olucak ki 'bunlar onlar' diye bağırdı ve bir anda bütün otobüs peşimizden koşmaya başladı.
Yaklaşık 2dk sonra bizi sadece şöför kovalıyodu. "gelin lan elinde sonunda yakaliyicam sizi" ben arkamı döndüm ve bilek çektim "nah yakalarsın" bunu der demez hemen güneyin sırtına atladım ve güney gülerek koşmaya devam etti. Biz böyle caddede koştururken bir çok kişi bizim fotoğrafımızı çekiyodu. Olum videoya alan bile vardı lan. En son amca peşimizi bırakıp bize küfür ede ede geri dönerken ben güneyin sırtında aşağı atladım ve kaldırıma uzanarak kahkaha atmaya başladım. Aynısını güneyde yapıyodu. Bi süre sonra ayağa kalkıp durağa doğru yürümeye başladık.
"Güzel bi başlangıçtı" ben bunu diyince kaşları alaycı bir şekilde çatıldı "başlangıç?? Bu Daha ısınma turu bile değildi." Ben kendimi tutamayıp kahkaha attım. "O zaman lütfen bi klişe olan lunaparka da gidelim mi" "tamam orayada gidelim ama baştan söyliyim flimlerde ki gibi dönme Solana filan binmiyicez he ona görr" ona alaycı bi şekilde baktım. "Dõnme dolap istiyen Kim" yüzünde bi anda şeytani bi gülümseme oldu ben de ona aynı şekilde baktım. Durağa gitmekten vaz geçip taksi çevirdik ve lunaparkın adını söyledik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Lise
HumorBen Lara Özdemir annesi doğumu sırasında ölen, babası kitaplardaki ve filmlerdekinin aksine annesinin ölmesinde kendini suçlamaması için sürekli onu teselli eden her anında yanında olan bir kızım. Ben kitaplarda ve filmlerde gördüğünüz annesi ölünce...