Ndjenja Te Fshehura!

1

* * *

"E megjithese dielli kish nisur te me verbonte syte,e turmat ne rruge te me pengonin,une serisht arrija te te shihja.Ishte sot dita teksa te pash te ecje ne rruge,kuptova se nuk kishe ndryshuar aspak pergjate kohes qe une nuk kam qene...Ishe e njejta qenie e neveritshme qe une deshirova edhe ne ate moment.Por ti je platonik.Ti nuk me njeh mua e as syte e mi kur te ndjekin cdo dite.Ti nuk e njeh perndjekjen time,si e cmendur te qepem pas.Nuk njeh as fjalet e pashprehur te miat,kur hera heres i them nenze,edhe atehere kur ndeshemi ne rruge.
Te pash sot kur mes gjithe njerezve,ti, kishe veshur te zezat e tua,ato qe aq shum deshiroje t'i perfshije ne ty.Vereva floket e shkaterruar tuat qe asnjehere nuk i rregullon,e te them se je me mire keshtu se sa ata qe i lepijn.
E ecura jote karakteristike dallohej nga te gjithe ne ate rruge.
Nga po shkoje?!-doja te te pyesja nga large kur kthesen more drejt arratis.E mos kujto se nuk jam me ty,nuk jam fizikisht,po hija ime ndodhet pikerisht aty...aty pas teje."

Ishin keto te vetmet fjale qe lexoi nga nje faqe interneti.Vetem ato fjale te cilat i nderthuri me veten e tij.Platonike ishte ajo,sepse vete ai ndodhej i gjalle pas saj,ne cdo hap.Ai ish si paragrafi i shkruar ne ate faqe...E ruajti ate shkrim,per ta lexuar serisht me vone,per te hyre serisht ne boten e tij qe mbante emrin e saj dhe te niste ta imagjinonte.Ashtu sic bente perhere diteve tek e priste ate te dilte mengjeseve per te shkuar udhes,e neteve kur e friksuar nga erresira pershpejtonte hapat drejt shtepis se saj.Mos ndoshta e friksoj une?!- kishte pyetur veten e tij nje dite.

E meqe nuk kishte se c'te bente mendoi serisht ate shkrim dhe kuptoi se ne kete rast vajza nuk vesh te zeza,perkundrazi ajo eshte nje capkene shumengjyreshe.Nuk mund te ishte e neveritshme,pranoi.E si te ishte kur buzeqeshja e saj ngjante me diellin,te ngrohte pamase?!Si kur syte e hirte te saj asnjehere nuk zymtesoheshin?!
Dhe e ecura e saj,ajo e ecur ishte aq delikate,aq e vecante,e cila behej e tille qe ne momentin qe ajo hidhte ato hapa te vegjel.

Nje dite,enderroi,ato kembe do te ngaterrohen me te medhenjte e tij,e ate dite do te jete koha kur ai e ajo te shetisin qytetit dorebashkuar,me njeri-tjetrin.

"Drilon hec o sarandjot dreqi se po na presin cunat!" u degjua nje ze cunaku pertej dhomes se tij,i cili e nxorri nga deti i zhytur plot enderra.

"Po ik ore,kush te tha se do vija un.Nuk kam lek njeher.Nuk vi jo po ik se jam i lodhur."

"Heh te lodhi ajo ty e,gjoja nuk paske leke!" komentoi se fundi i shoku para se te zhdukej pas deres se shtepis se tyre.Shtepi ne te cilen kishin 4 vite qe jetonin si qeraxhinj.

Per te larguar ate prej mendjes ndezi laptopin e tij me mendimin per te punuar.Por kur dreqi engjellushe te pushton nuk ka zot ta largoje!

iljena
ledjona_s21
ErindaDebrova
RedonaDona
cutegirl28psycho
Jasemintafa
emili_emi
arbandoci
LauritHyseni

Heyy u ngjalla serisht un.Pra kjo eshte pjesa e pare e historis se re 😊 Shpresoj qe tiu pelqej sepse esht dicka e re dhe per mua ngaqe esht nje bashkpunim midis meje dhe SebastjaN92
S'kam cte shtoj me shum un vecse te shpresoj qe tiu pelqej edhe kjo histori ashtu sic edhe te tjeret...Si dhe tiu uroj 2018-en.Qoft ky vit me i mire se ata qe lam pas!!😄😄