Ndjenja Te Fshehura!

17

Driloni qendronte i ngrire.Truri i ishte mpire e nuk mendonte dot asnje zgjidhje.Nuk donte qe ajo te merrte vesh te verteten.Jo tani!Ai kishte frike.Si gjithmone ndiente te njejten gje...friken per t'u marre vesh.Nje mashkull qe kishte kete ndjenj nuk mund te quhej mashkull.Nje mashkull ishte ai me moskokcaresi,le te merrej vesh cdo gje.Nje mashkull nuk i trembet te vertetes.Ai ishte mashkull.Nje i tille sa mosha e tij nuk do te kishte probleme te tilla,nje i tille duhej te kishte krijuar familje,sipas disa mendjeve.Nje mashkull si Driloni,aq i vecante ne vete,nuk duhet te ndihej i tille,ai ishte mashkull.Por a nuk eshte dhe kjo gjini nje qenie njerezore qe ka ndjenja e frikerat e veta.Kjo gjini eshte aq e prekshme,ne mos edhe me shume sesa gjinia tjeter.
Driloni ndjeu frike.E kjo sepse gjithcka e atyre te dyve,Drilonit dhe Erlises, sapo kishte filluar.Ato sapo kishin bere biseden e tyre te pare,sapo ishin njohur.E ai kishte frike per te vetmen arsye se mos ajo trembej nga e verteta e largohej.Ajo nuk ishte Driloni qe kishte kohe qe e njihte e e perndiqte ne cdo hap si nje e cmendur,per ta njohur me shume.Per te ditur me shume rreth tij.Jo ajo nuk ishte ai e kjo gje e friksonte Drilonin.Nuk donte ta largonte duke i thene te verteten e tij kaq heret.
Ajo do te largohej,kjo ishte e sigurt!

"Erlis akoma ketu ti?" u pergjigj Rei i zene ngusht.Po kjo nuk paska ikur!- foli me vete.

"Jo un jam ne kurs kam lene fantazmen time ketu.Po c'eshte kjo pytje mo kur me ke para syve?!" ia ktheu ajo.

"Epo tani!Ti me the qe do ikje ne kater,edhe.." nuk gjente dot fjale per t'u justifikuar,ai.

"Nuk shkova sot!"

"Aaa shum mire!Te ta bej nje kafe,ndonje gje per te ngrene do?A ke ngren njehere?" foli ai duke u munduar te ndryshonte situaten.

"Sikur ishe ne Sarand ti?A nuk te dolen probleme?" pyeti ajo,sapo iu kujtua se ai i kishte thene se do te shkonte atje.

"I thash vellait dhe shkoi ai." genjeu.

"Seriozisht!Po ku e gjete vellain ti mo!" mendoi Driloni me veten e tij.Derime tani nuk kishte reaguar.Nuk dinte c'te thonte dhe as nuk donte te fliste.Mendonte mos do prishte cdo gje.

"Ju talleni me mua!" ngriti paksa zerin Erlisa.Rrembeu ne duar canten e saj,mbathi te sheshtat dhe doli prej shtepis me nje vrrull te madh.E gjitha kjo ndodhi vetem brenda nje minute.

"Jo nuk po tallemi." tha Rei pas saj,por ajo u largua."E mire thjesht bera pak shaka,hirushe." shtoi serisht pasi ajo nuk ndodhej me ne shkalle."Po ti c'me sheh ashtu?!Te bera nje te mire e ti me rri si hu gardhi.Nuk po hedh asnje hap,e une qe mundohem per ty.Ysh o dreq shkoi pas!" iu kthye Drilonit sapo pa qe qendronte ne mes te dhomes se ndenjes,ne kembe pa bere asnje levizje te vetme.

Tjetri u permend!Ashtu sic ishte me veshje dhe shapka shtepie doli prej apartamentit per te shkuar pas saj.Zbriti shkallet me shpejtesi,dy e nga dy,derisa arriti ne dalje te pallatit.Sapo u perplas me eren e ftohte ktheu koken ne te majte te tij,e nuk pa asnje siluet te saj.Sapo e ktheu koken ne te djathten e tij e vereu ate teksa ecte me hapa te shpejtuara.Floket qe i valeviteshin nga pas prej eres i deshiroi t'i ledhatonte.Por nuk ishte momenti per enderra tashme po per vepra.Prandaj ai u kthjellua dhe nisi te vraponte pas saj.Sa shpejt paske ecur moj!- u ankua ne mendjen e tij kur ndjeu te lodhej nga vrapi me ato shapkat qe i mbante per shtepi.

"Erlis ndalo!" sapo e kishte arritur dhe qendronte pas saj.Mezi merrte fryme e kembet dukeshin sikur do ngaterroheshin me njera-tjetren."Te lutem,vetem me degjo pak.Askush nuk u tall!" shtoi dhe nje genjeshter prej vetes."Rei te gjithave iu thote Hirushe,jo vetem ty.Nuk ka asgje nga ato qe ti mund te kesh menduar." justifikoi gjithcka me vetem dy fjali,por ajo nuk ndaloi serisht."Erlis,ndalo pra!" tha dhe kapi krahun e saj per ta ndaluar e kthyer nga vetja.Ajo duhej ta degjonte."Ndalo-h!Huh,shyqyr se u lodha!" foli me frymemarrjen e renduar.

"Mua nuk mu duk aspak sikur ai iu drejtohet te gjithave ashtu!Nuk me pelqyen fare ato fjale.Pse c'iu dukem une juve,loder per tu tallur.Une erdha vetem se e ndieva si detyre,sikur ta kisha borxh sepse me ndihmove e me shpetove prej 'atij'." shpertheu ajo.

"Une nuk kam pse te genjej!" Ia ktheu ai.E me fakt ai kishte,duhej te genjente per te fshehur te verteten."Te kerkoj falje ne emer te Reit,por edhe ne emrin tim!Nuk doja te ndodhte keshtu!" kerkoi ndjes ai per gjithcka ndodhi.

"E nga ta besoj une?!Po sikur te me genjesh?!" u tregua mosbesuese.

"C'te te them une,kjo pjes te perket ty!" ia ktheu ai.Nuk dinte c'te thonte,me cfare te justifikohej tjeter.Nuk kishte prirje si person justifikimesh e genjeshtrash.

"Po pra,mua me perket." tha e nisi te ecte serisht.Ai po e ndiqte nga pas,nuk do e linte te ishte aq e lehte tashme,do e bente qe ajo c'ka kishte nisur pak me pare kur ata qendronin te vetem,te vazhdoje per me shume dite,shume me shume."Pse me ndjek?" pyeti pa kthyer koke nga ai.

"Me pelqen te dal me kete veshje,jo se po te ndjek." e ajo u kthye per ta pare.Veshtroi nga koka der te kembet dhe mimika e fytyres tregonte se ishte gati t'ia plaste te qeshures,por e mbante mjaft mire ate."Shiko se po le shume nam per ty!Se di pse po e bej,por nuk dua te te lej pershtypje te keqe.Nuk me pelqeu kjo qe ndodhi." tha ai dhe genjeu sepse e dinte se perse e bente dicka te tille.Ai donte ate,kjo ishte arsyeja e vetme.

"Nuk le pershtypje te keqe ti,por ajo Hirushja!"

"Shiko..." nisi te fliste Driloni,por nje ze e nderpreu.

"Ckemi!"