Çocukluğum çok zor geçti. Sosyal Hizmetler tarafından birkaç kez yurda alınmış olsamda hep kaçtım. Akrabamız veya aile dostumuz yoktu annemler hep tehlikeli bulmuştu başkalarıyla dost olmayı. Bu yüzden de evimizi kimse temizlememişti. 15 yaşında tekrar gittim o eve. Annemin kanı halıyla bir olmuştu artık. Nasıl girdin içeri derseniz yavaş yavaş öğreniyordum güçlerimi kullanmayı,kilitli kapıları açmayı, kendimi korumayı , karnımı kendi başıma doyurmayı. Binlerce de kitap okumuştum telekinezi ile ilgili. Ama hala bir şey anlamış değildim. Güçlerimi daha tam olarak kullanamıyordum. Ailemi çok özlüyordum. Ve kesinlikle bir intikam planım vardı. Ama önce onların kim olduğunu bulmalıydım.
Kaldığım eski püskü baraka da yıkılınca evime dönmek zorunda kaldım. Gerçek evime. Annemin öldürüldüğü ev.Annemin kanını yerden kazıdım. Gereksiz eşyaları attım. Bahçemizdeki çimler şaşıryıcı derecede uzamıştı.Bu iyiydi bana sağlam bir kamufilaj sağlıyordu. Artık kendi evimde ama kimsesiz yaşıyordum.
Kimsesiz. Bu tam da bana uygun bir lakap.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsesiz
Science FictionO asla böyle olsun istememişti. Ama o Kimsesiz'di. Yalnızlık onun kaçınılmaz kaderiydi.♧ Herhangi bir oyuncu eklemedim tamamen hayal gücünüze bırakıyorum. Beğenmeniz dileğiyle..
