Kimsesiz

Yitirme

Mekselina ölmüştü. Cansız bedenini odadan çıkarırken Efe kötü olmuştu.Duvarına rağmen Mekselina ya değer verdiği anlaşılıyordu. Merakım beni yiyip bitiriyordu. Bana da mı aynısı olacaktı?

Odadaki yalnızlığım artık eskisi gibi değildi. Kafamın içinde bile ölüm sessizliği vardı. Evet. Ölüm sessizliği.

Yaklaşık 2 saat sonra odanın kapısı açıldı. İçeri beyaz önlüklülerden biri girdi. Efe kapının dışında bekliyordu.Test sırası bendeydi. Beyaz önlüklü hazırladığı şırıngayı koluma yaklaştırdı. Bu sefer Efe yardım etmeyecekti. Bu yüzden kapıda duruyordu belkide. Kendim yapmalıydım.İğneyi tam batıracakken

"Dur" dedim sert bir şekildegözlerinin içine bakarak. Göz bebekleri büyümüştü. Beyaz önlüklü anında donakalmıştı.İtaat ediyordu bana.

Derin bir nefes aldım. Korkmuştum. Ölümle burun burunaydım sonuçta. Efe de şaşırmış gibi gözüküyordu. Ama bu şok hali uzun sürmeyecekti. Bu yüzden ona

"Sakın kıpırdama ufacık bir ses bile çıkarma" dedim. O da dediğimi yaptı. Kapıda dikilmeye devam etti.

Sonra beyaz önlüklye kelpçelerimi açmasını sonra şırıngayı kendisine batırmasını söyledim. Kimseye acımayacaktım.

Kelepçelerimden kurtulur kurtulmaz başka bir şırıngayı kaptım. Bu karşıma çıkanlar için ikinci planım olacaktı. Ne de olsa güçlerimi ilk defa deneyecektim.Efe konuşmaya başladı.

" Bu işi kendi başına yapamazsın " dedi. Efe itaatlere bağışıklığı olan TKlardandı demek.

" Uzun zamadır her şeyi kendi başıma yapıyorum." dedim.

"Biliyorum. Ama sana yardım edebilirim."

" Sana güvenmiyorum."

" Onu da biliyorum. Ama başka şansın yok burayı tanımıyorsun. Çıkışa gideyim derken Cemrenin odasına girersen ne olur sence."

Avukat olmayı hiç düşünmüşmüydü acaba. Ne diyorum ya?

"Önümden çekil!!"

"Likya bunu bensiz yapamazsın." Duraksadım. Saniyelerce konuşmadım. Haklıydı. Zaman gurur zamanı değildi. Öyleyse

"Yolu bilen sensin." dedim elimi kapıya doğru sallayarak. Gülümsedi.

"Bu taraftan"

Dar koridorlardan geçiyorduk. İkimizde duvar oluşturmamıştık. Bu şekilde konuşmadan iletişim kurabilecektik. Efe önden ben arkadan giderken biri Efeye seslendi. Beni yakalayan iri adamlardan biriydi adını bilmiyordum ve galiba beni görmemişti. Henüz. Efenin arkasında saklanıyordum. İşte vücut yapmanın yararları. Arkasında saklanabiliyorsun o kas yığınının  mesela. Adam bize yaklaşmaya başladı. Koridor karanlık olmasaydı beni çoktan farketmişti. Adam iyice yaklaşınca yeteneğimi kullandım.

"Orada kal ve sakın kıpırdama"

Efe aklından geçirdi.

Bu iyiydi.

Gülümsedim. Sonra o koca adama dönüp

" Biz burdan ayrılana kadar kimse kaçtığımızı anlamayacak!"

Adam trans  halindeydi ve sadece bir kafa sallamayla onayladı.

Dar koridorlardan arka bahçe olduğunu düşündüğüm yere çıktık. Kalplerimiz heyecandan deli gibi atıyordu. Siyah volvosuna binerken gözgöze geldik sonra

"Bu cesaret isterdi." dedi.

Omuz silktim.

"Evet isterdi." dedim  gülümsedik. Bu arabaya ikinci kez umutla biniyordum.