Saving Him #PHTimesAwards2019

Last Chapter

Bumagsak ako sa lupa nang makaramdam ng kirot sa likuran ko.

"What the heck did you do Paige?!" nag aalalang sigaw ni Theo nang iangat niya ang ulo ko mula sa lupa.

Isang ngiti lang ang naisagot ko.

"Fuck," usal niya at tinignan ng masama si Haruka.

"I-I'm done here," sabi ni Haruka.

Narinig ko ang paglalakad nito paalis.

"Please don't close your eyes," sabi ni Theo.

Naramdaman kong umangat ang katawan ko. Yumakap ako sa leeg niya at pumikit.

"Sorry but I can't," pabulong kong sabi at napapikit.

Pagdilat ko ay nasa isang sementeryo ako. Tumingin ako sa paligid.

Bakit nandito ako? Patay na ba ako?

Bumaba ang tingin sa lapidang nasa paanan ko. Umupo ako at kunot noong binasa ang pangalang nakaukit dito.

Phoebe K. Robinson

Nagtaka ako dahil magkarapehas kami ng apelido.

"Diyan ako nakalibing. Now you know,You visit me here anytime." Nag-angat ako ng tingin at nakita ang babaeng nagbigay sakin ng pangalawang pagkakataon upang iligtas si Theo.

Napatayo ako at tumingin sa lapida. Muli kong tinignan ang babaeng nakaputing bestida.

"Ikaw to? Why do we have same surname? Are you my relative?" tanong ko sa babae.

Ngumiti ito at lumapit sakin. "I'm your mother." Napaawang ang labi ko dahil sa sinabi niya.

"Mother?" hindi makapaniwalang tanong ko.

"Yes." Nag init ang gilid ng mga mata ko.

"Is it true?" Tumango-tango siya at binuka ang mga braso niya.

Hindi ako nagdalawang isip na yakapin siya.

"Kaya pala nung una kitang nakita ang ng loob ko sayo." Tuluyan ng tumulo ang mga luha sa pisngi ko.

"I- I can't believe that I'm hugging you right now, Mom." Humagulhol ako sa braso niya.

Hinaplos niya ng paulit-ulit ang buhok ko.

"I'm sorry kung iniwan kita kaagad. Your life wouldn't be like that if I was still at your side. Sorry kung hindi ko man lang nagawang gampanan ang mga responsibilidad ko bilang isang ina sayo." Umiling-iling ako at humiwalay sakanya.

"It's not your fault Mom. Atleast nakita at nayakap na kita. This is the most happiest moment in my life." Pinunasan niya ang mga luha ko.

Ngumiti ako at muling yumakap sakanya.

"Am I dead Mom? Can I go with you now?" tanong ko.

"No baby, You're still alive. Marami ka pang haharaping pagsubok. Palagi mo lang tandaan na binabantayan kita. Wag kang susuko at sana wag mo ring sukuan ang tatay mo." Kunot noo ko siyang tinignan.

"My Dad? Will he come back?" Ngumiti lang siya at hinaplos ang pisngi ko.

"That necklace give it to him once you met him." Ngumiti ako at tumango.

"Wag mong kakalimutan ang mga bilin ko. " Napapikit ako nang halikan niya ako sa noo.

"Mahal na mahal kita anak." Dumilat ako at napabalikwas nang bangon.

Napatingin ako sa pinto nang bumukas ito. Pumasok si Nanay at si Tita Evelyn. Nag aalalang lumapit silang dalawa sakin.

"Okay ka na ba? May masakit ba sayo?" tanong ni Tita Evelyn.