InstaLove [SHQIP] ✔️

35. Epilogue

"Prit pak! Prit pak! Cfare? Ky eshte fundi? Ti je krejt e vetme?"-po shikoja nje pjese te videoklipit te Havana-s te Camila Cabellos. Dukej kaq real. Dukej kaq si une... Ose me sakte! A s'eshte keshtu? Une jam e vetme. Ky ishte fundi... Gjithcka qe shikoja perreth meje me kujtonte shume gjera. Kujtimet, momente, caste lumturie. Gjeta nje bllok ku kisha shenuar gjithe ngjarjet qe ndodhen me mua dhe me grupin. Biseda e pare me secilin, lidhjet e para mes tyre, njohja me Oliverin, njohja me Alan, Joshua, Anais, Fizzy, Harry, etj. Ishin kaq shume njerez te mire dhe isha me fat qe i njoha, por...Mbaroi! Rrotullohesha sa nga njera ane e shtratit sa ne tjetren pasi shume mendime po me mbushnin koken dhe nuk po ndaloja dot. U ngrita e tmerruar... Ndenja e ulur ne krevat, e fokusuar tek nje pike cfaredo ne dhome duke qare.
"Dua te ndaloj! Mjaft me!"-pas disa minutash fillova te bertas e te qaj me denese.

Mami hyn me nxitim ne dhome e shqetesuar.

"Bija ime perse qan?Cfare ka ndodhur e dashur? Edhe ne filmin qe pame dje pardje kur ishte ti ishe shume e merzitur.."-pyeste ajo.Pa bere ze e perqafova fort dhe po qaja ne krahet e nenes...

Johan u gjend pas dhe erdhi me perqafoi dhe ai. I tha mamase te shkonte dhe te mbyllte deren. Nuk u nda nga une per asnje sekond gjersa une te qetesohesha. 

- Je me mire tani? - me pa i shqetesuar ne sy. Thjesht bueqesha dhe pohova e heshtur.

- Eugen, duhet te qetesohesh, tanime eshte kujtim. Kujtim i hidhur, te cilin nuk duhet ta perjetosh me per te dyten here. - tha Johan dhe me perqafoi perseri duke me dhene nje puthje te lehte ne koke.... Nuk e di cfare te bej me, jam e lodhur...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Disa dite me vone vendosa te beja ca pune. Thjesht te hiqja  mendjen,te kaloja kohen. Te beja dicka tjeter qe te me largonte nga kontakti me celularin, me instan e me gjithcka kishte brenda. Mendova te pastroja dhomen time e te flakja ca letra, kujtime qe me merzisnin. Nuk me besohet qe e mendova kete e jo me ta bej. Ku e kam une fuqine te flak dicka sado e keqe qofte ajo? Ku e kam une fuqine te vazhdoj me? Ngrita nje kuti parfumi per te pastruar komodinen dhe parfumi me ra nga dora. Fatmiresisht nuk u thye se ishte brenda ne kuti, por vura re qe isha kthyer ne nje te paafte, ne nje njeri te pafuqishem. As pluhrat nuk i merrja dot.'Mund t'ia dalesh Eugenia!'-i dhashe kurajo vetes per nje gje pa kuptim, per punet e shtepise. Si kisha perfunduar deri ketu?Prinderit dhe vellai kishin shkuar ne takim prinderish te shkolla e vellait dhe iu premtova atyre qe do jem mire. Nena e kishte vene re qe dicka nuk shkonte me mua. Sikur te ishte vertet dicka... e jo gjithcka. Me pas kalova tek komodina e pasqyres ku pashe veten. 'Eugenia ti je? S'te kam pare prej kohesh... Si u shnderrove ne nje njeri te tille? Pa shprese, pa kurajo as per punet e shtepise, pa...pa jete' Me rodhen ca lot.I sha mesuar tashme me lotet, ato binin dhe binin. E c'rendesi kishte? Vetem sa do te me lagnin fytyren... Kur nderkohe zemra eshte permbytur nga keta lot vdekjeprures me kohe. Sistemova ca tualete te mia, qe kishin nje shekull pa u perdorur. Make-upi i vetem qe kisha perdorur ishin lotet. U fokusova tek nje kuti ne forme zemre me fjongo anash dhe nje shenim mbi te...'Eugenia 2015' E hapa dhe pashe ca data, ca shenime, ca figura, ca fotografi... dhe e mbylla serisht! S'mund t'ia beja kete vetes... E hapa serisht se nuk me linte zemra... Mbi to emri qe me ra me shume ne sy ishte 'ALAN' Ah Alan!S a do doja qe te flisnim me shume me njeri-tjetrin... Sa do doja te te njihja edhe pak... Pak fare! Do doja shume te te takoja nje here te vetme ose te pakten te me dhuroje nje perqafim virtual. Nuk e di perse, por kete gje ma ndiente zemra. Qe ne momentin e pare qe fola me te apo edhe tani qe thjesht e lexova emrin e tij, zemra rreh si e cmendur... Mjaft moj e marre se me vdiqe! U ula pertoke dhe mbeshteta koken te muri.F illuan te me dilnin shume, shume lot... Si kurre me pare! Perse cdo pasdite e imja eshte shoqeruar me lot qe prej asaj dite e jo me kafe apo libra si njerezit normal? 'Ja,Alan!'-thoja me vete,' Mund ta pinim bashke kafen ose qofte edhe nje kakao te nxehte, ku mund ta shoqeronim me ca biseda, me ca histori...me pak MIQESI! Mund ta shoqeronim me pak ...me pak nga ne te dy! U ngrita dhe pastrova edhe nje komodine tjeter. Kete here me ra nga dora nje xham brenda se ciles kishte nje fotografi timen, ne diten e pare te shkolles...6 vjece! Me thuaj pak o zot perse Eugenia 6 vjecare nuk ekziston me? Ti do te thuash qe tashme seshte me 6 vjec... Po e kam fjalen... Po shpirti i saj Zot? A ekziston me?