Fermenté

Deel 6

Perspectief Safae:
Daar stond ik dan in een gigantische keuken.
Die Maryam kan elk moment komen, ik ben echt benieuwd hoe ze is.
Als ze hc doet weet ik meteen wat ik ga koken.

Ik sta nu al een half uur te wachten op haar, want wollahma ik ga zonder haar beginnen.

Er liep een meisje rond mijn leeftijd de keuken in, ze was iets langer dan ik, en had stijl haar.
Verder zag ze er gewoon aardig uit.

"Hoi ik ben dus Maryam, en leef hier door mijn broer zijn problemen"
"Ik ben Safae, en de reden waarom ik hier ben weet ik zelf ook niet"
"Hoelang hebben ze je al gevangen gehouden?" Vroeg ze.
"Ik weet het echt niet, iets minder dan twee weken volgens mij."
"Aii, wen er maar aan ik zit hier al 3 maanden, en het is echt vreselijk."
"En wat moet ik onder "vreselijk" verstaan"
"'Nou gewoon, je moet letterlijk alles doen, en als je moe bent krijg je een teaser tegen je buik aan totdat je je over geeft, en weer aan de slag gaat"

Ik kreeg echt rillingen van dat kind, ze praatte alsof het de normaalste zaak van de wereld was, maar mohim.

"Oke laten we dan maar gaan "koken" ben namelijk niet zo een fan van teasers.
"Hahahah isgoed, wat gaan we maken voor die honden"
"Eieren met ketchup en peper"
"HAHHAHAAHHAHA JIJ BENT GEK WOLLAHTA ZE GAAN JE ZELF LATEN ETEN EN DAARNA WORDT JE MISHANDELD"
"Ik praat serieus denk je ik ga 4 gangen menu maken"
"Nee dat ook weer niet, maar mohim iets eetbaars"
"Uhhmm, mag je eigenlijk zelf ook eten?"
"Jaa tuurlijk dat weer wel"
"Oke wollahta we gaan iets lekkers maken, kom  3 grote vispastilla's maken, en gewoon marokkaanse soep" zei ik.
"Juiste, maar ik kan dat niet" antwoorde ze schamend.
"Uhmm maakt niet uit, kan je wel fruitcocktails maken?"
"Ja dat wel"
"Ewa aan de slag"

Vermoeid liet ik mezelf vallen op mijn bed.
Oke ze had echt gelijk, je raakt er echt vermoeid van.
Het eten vonden die honden wel lekker, dus hoefden we minder op te ruimen.

Ik nam nog een snelle douche, en deed een pyjama aan, en mijn haren in een knot, en zo dook ik het gigantische bed in.

Totdat iemand mijn moment verstoorde en op mijn deur klopte.

"WIE IS DAAR, NIET OPEN DOEN IK HEB GEEN HOOFDDOEK OP"
"Ik ben het Saiffedine, ik kom je alleen vertellen dat Maryam helaas naar huis mag, haar broer heeft al het geld betaald"
"Ok"
"Ben je boos?"
"Nee"
"Vindt je het jammer"
"Ja goh"
"Sorry.."

En hij liep weer weg.
Ahw meskien hij vond me echt zielig.
Hij is de enigste die mij begrijpt in deze hele situatie.
Misschien is hij wel...
Nee SAFAE hou je bek maar weer, hij is niks klaar je vergeet hem maar lekker, je kan niks voor hem gaan voelen als hij je eigenlijk ook gevangen houdt, sistte ik mezelf toe.
En zo viel ik in slaap met Saiffedine in mijn gedachten.

Reageren stemmen zou leuk zijn😛
Xoxo schrijfsterrrr