Fermenté

Deel 24

Perspectief Safae:
Ik opende mijn ogen, en voelde een hevige hoofdpijn opkomen.
Ik knipperde met mijn ogen, en schoot meteen overeind.

Ik herinnerde mijn nachtmerrie.
Ik keek naast me, en zag Yasmine mij met betreurde ogen aankijken.

"Gaat het Yasmine?"
Ze keek me gebroken aan.
"Gaat het met jou Safae?"
"Hoezo zou het niet met mij moeten gaan?"
"Herinner je je niet wat er gisteren gebeurd is?"

En toen begreep ik het...
Ik had geen nachtmerrie.
Ik heb mijn Saiffedine echt vermoord.
Mijn ogen vulde zich met tranen, en weer bleven ze maar naar beneden stromen.

"S..Safae?"
"Yasmine laat me met rust, en verlaat nu deze kamer ik wil alleen zijn"
"M..maar"
"YASMINE OPKANKEREN"

Yasmine schrok, maar verliet begrijpelijk de kamer.

Het drong niet tot me door wat er gebeurd is.
Ik weet dat het niet mijn bedoeling was.
MAAR IK HEB GEWOON MIJN KANKER MAN VERMOORD.

Ik pakte vazen, en begon ze tegen de muur te gooien.
"WAAROMMM, WAAROM IK YA ALLAH" schreeuwde ik.

Ik deed mijn gezicht in mijn kussen, en huilde alleen maar.

...
Perspectief Yasmine:
Ik maak me echt zorgen om Safae.
Ze eet niks, ze drinkt niks, ze doet niks behalve huilen.
Het breekt me letterlijk haar zo te zien.
Net toen we dachten dat alles goed ging gebeurde dit, maar alles is mektab.

Ik maakte een lekkere harirra (marokkaanse soep) en bracht die naar Safae.
Ik opende rustig de deur, en ik zag dat ze in slaap was gevallen in haar natte kussen.

"Safae, Safae lieverd ik heb soep voor je" fluisterde ik zachtjes, terwijl ik haar voorzichtig wakker schudde.

"Laat me met rust"
"Alstjeblieft Safae eet wat, je hebt de hele dag niks gegeten een beetje soep zal je wel goed doen"

Ze draaide met haar hoofd richting mijn kant op, ze zag er zo gebroken uit.
Haar tranen bleven maar lopen, ze kenden geen stop.

Ik zag dat ze geen kracht had, dus voedde ik haar zelf, lepeltje bij lepeltje.
Het voelde goed, want als zij heeft gegeten zit mijn maag automatisch ook vol.

Ze was klaar met eten, en ik veegde haar mond af.
Ik liep naar de badkamer, en vulde die met heet water, gooide er een bruisbal in, en zei tegen Safae dat een bad haar wel goed zal doen.
Ze stond op en nam een bad.
In die tussentijd ruimde ik de scherven op.
...

Perspectief Safae:
Doelloos keek ik voor me uit..
We hadden nog zo een gezellige middag.
We praatte over onze toekomst, en kindjes.
En toen opeens... en ik begon weer te huilen.
Ik bleef naar mijn gevoel uren lang in het bad liggen.

Perspectief Mo:
Saiffedine is uit het ziekenhuis opgehaald door zijn broer. Ik deed alsof ik een goede vriend van Saiffedine was.
Mijn broeder is gewoon overleden Allahi Rahmo.

EN HET IS ALLEMAAL MIJN KANKER SCHULD, WAT BEZIELDE ME MET MIJN KANKER BIVAKMUTS, ALS IK NIET MET HEM VOCHT DAN WAS SAFAE OOK NIET GEKOMEN EN WAS DIT ALLEMAAL NIET GEBEURD, WAAROM SCHOOT ZE NIET MIJ NEER, IK BEN DEGENE DIE HET VERDIENDE..

Ik sloeg met mijn vuist tegen de muur, en voor ik het wist voelde ik tranen over mijn wangen glijden. Wat ik dus letterlijk nooit doe.

Mijn prinsesje is helemaal gebroken, en ik kan het echt niet aanzien.
Ik heb Yasmine gesmeekt om goed voor haar te zorgen, al zou ze dat sowieso al doen.
Ik moet haar opvrolijken hoe dan ook, want dit kan echt niet.
Ik kan het niet, ik kan haar niet zien lijden.