Fermenté

Deel 74

............................................................................
Kleine snellejelle deeltje xx
.............................................................................
Perspectief Safae:
Oke dit was echt raar en onverwachts. Opeens schoot me iets te binnen. "MO MIJN BABYY'S"
"Rustig prinses die heeft Ismael meegenomen.
Ohh hmdl. We zaten te wachten op de stoelen, Yassine wordt op dit moment behandeld aan zijn been. Ik weet echt niet of we hem moeten geloven man pff. Mohim we zien wel eerst zijn verhaal aanhoren.

"Ik ga koffie halen schat wil je ook?" "Blijf maar ik ga zelf" "nee Mo ik wil gaan" "isgoed doe maar zonder creamer" ik knikte en liep weg. Ik zag de koffiezetapparaat al staan, en liep ernaar toe. Ik toetse de juiste koffie in, en wachtte op mijn koffie. Zo gezegd zo gedaan.
Ik pakte de twee bekers voorzichtig vast, en draaide me om, en net dat ik me omdraaide botste ik tegen een gedaante aan. De koffie knoeide over ons beide heen, en ik kon een kleine gil niet onderdrukken. "Stil maar schatje" hoorde ik een stem. Ik keek omhoog, en keek in de ogen van "SAIFFEDINE?!" "De enige echte" "m..maar hoe?" Hij haalde zijn schouders op.
"Prinses ik lag alleen in coma ik dacht dat het was doorgegeven? Maar heb je me gemist?" Ik wist geen woord uit te brengen. Wow. Dit moet ik echt even verwerken, maar ik weet toch echt zeker dat hij dood was.

Hij liep grijnzend op me af, en wou me in een knuffel nemen, maar ik duwde hem zachtjes weg. "Ik..ikeh ben getrouwd Saif" hij keek me geschrokken aan. "Dat meen je toch niet?" En zijn ogen vulden zich met tranen. "Je gaat bij diegene weg klaar" "nee ik hou van hem" "net zoveel als je van mij hield?" Ik keek hem voorzichtig aan. "Ja Saif meer zelfs, en ik kan niet bij hem weg" "want?" "Want we hebben twee kindjes" ik zag dat hij moest slikken.
Je bent me zo snel vergeten Safae. Je "vermoordde" me, EN DAN BEN JE ZO SNEL OVER DE PIJN HEEN" schreeuwde hij.

Ik zweeg, en keek naar mijn schoenen. "We kunnen vrienden blijven? Kom dan gaan we naar Mo" hij keek me grijnzend aan. "WE gaan nergens heen" en voor ik het wist deed hij iets op mijn mond en werd alles zwart.

Wat ben je toch veranderd Saif.