Fermenté

Deel 46

Perspectief Safae:
Mo en ik hebben zo van onze vakantie genoten, en wat is Malesië een prachtig land.
Ik ga er zeker nog een paar keer naartoe.
Ik keek op mijn telefoon, en zag dat het 7 uur was. Gek genoeg was ik klaarwakker.

Mo heeft vandaag een belangerijke bijeenkomst om 11 uur, dus ik liep naar de keuken, en maakte een ontbijt klaar.
Ik liep naar onze slaapkamer, en nam plaats naast hem. Ik ging met mijn wijsvinger over zijn mooi gespierde buik, en maakte hem rustig wakker.

"Wakker worden schatje, anders moet je straks weer haasten"
"Mmm"
Dat zegt hij ALTIJD, en ik moet er altijd keihard om lachen.
"Lach je weer om mijn "mmm"?" Zei die met een slaapstem.
"jaa HAHAHAHAHAH"

Hij trok mij naar zich toe.
"Maar ik wil niet opstaan prinses"
"Maar je moet wel"
Hij gaf me een kus op mijn hoofd, en ging jammerend naar voren.
"Uff morgen kan ik behda uitslapen"
"Jaa inderdaad dus sta op voor deze ene keer"

Hij liep naar de badkamer, en ik maakte ons bed op.
"Mo schiet op anders wordt alles koud!" En hij kwam uit de badkamer.
We zaten aan de ontbijttafel, en hij at als een beest in tegendeel tot mij. Ik speelde maar wat met mijn eten, en voelde dat ik misselijk was.

"Safae? Gaat het wel goed?"
"Jaa Hamdollah waarom zou het niet goed moeten gaan?"
"Gewoon je eet niet, en dat betekent dat het niet goed met je gaat, en je ziet bleek van je gezicht"
Hij heeft gelijk ik ben al twee dagen misselijk, en heb nergens trek in.

"Is vast niks, misschien een opkomende griepje ofzo" hij knikte, en at verder.
"Als ik straks terugkom gaan we wel naar de huisarts"
"Neenee wollahma hoeft"
"Maar je kan ook niet alleen blijven?"
"Yasmine en Sara komen toch gezellig elke dag dus dat is sowieso geen probleem"
"Owyja, en als er wat is GELIJK bellen"
"Ja ja komt goed" meskien hij maakte zich zo een zorgen, terwijl ik alleen misselijk ben.

Ik stond op om de tafel af te ruimen, maar hij hield me tegen.
"Dat dacht ik dus even niet" en hij tilde mij zonder enige moeite op naar de bank, pakte een deken en stopte mij lekker in.
Zo kan het ook hahahaha.

Ik nam nog afscheid van mijn mannetje, en wachtte totdat mijn gekkerds kwamen.
Ik stond op het punt in slaap te vallen, totdat de bel ging. Zuchtend stond ik op, en liet ik de poorten opengaan wat bij mij altijd een heel gedoe is.

De meiden kwamen binnen, en ik gaf ze beide een dikke knuffel.
"Nou jullie komen lekker gelegen, want meneertje is er niet en ik verveelde me"
"Hoe kan je je nou vervelen in zo een paleis" grapte Sara.
"En sws we komen elke dag dus gelegen of niet dat maakt in ons geval niet uit" zei Yasmine vastbesloten.

Ik moest lachen, en ik voelde alweer een misselijkheid opkomen. Deze keer wat heftiger.
De meiden kwamen bezorgt achter mij staan, en Yasmine hield mijn haar vast naar achteren.
Sara vulde snel een glas water, en wachtte totdat ik klaar was met kotsen hahahaha.

"Lieverd gaat het wel?"  Vroeg Sara bezorgt.
"Alhamdolillah, ik weet echt niet wat er met mij is"
Yasmine stond op naar de keuken.
"Wat ga je doen lieverd?"
"Een lekkere made by Yasmine soep maken"
"Neenee schat is nergens voor nodig"
"Jawel wollahta ik ga maken" in discussie gaan had geen zin, dus ik liet haar haar gang gaan.

"Hoelang ben je al misselijk?" Vroeg Sara.
"Zo een twee dagen"
"Wanneer is je maandelijkse verrassing voor het laatst geweest?"
Nu ze het vraagt, ben ik dat echt al lang niet meer geweest.
"Ik zou niet weten, maar nu je het vraagt ik zou het vorige week eigenlijk moeten zijn"

Sara kreeg een bigsmile op haar gezicht.
"OMG DENK JIJ WAT IK DENK?!"
"Hahahah gaga je denkt zeker dat ik zwanger ben?"
"JAA JE MOET WEL 100%"
Zou ze gelijk hebben?

Yasmine was er intussen ook bij komen staan, en ze waren allebei over het dolle heen.
"Morgen gaan we een test halen" zei Yasmine.
Zou ik echt zwanger zijn?