Fermenté

Deel 15

Perspectief Safae:
Ze keek weer op, en deze keer was ze niet meer aan het huilen.
Ik hoop dat ze in staat is om te vertellen wat haar dwars zit.

"Wat is je naam eigenlijk"  vroeg ik aardig
"Yasmine"
"Prachtige naam Machallah, en wat doet zo een mooie dame in zo een gruwlijke situatie?"

Ze haalde diep adem, en begon te vertellen.
Ik was één en al oor.

"Ik was 16 jaar, en ik liep over straat met mijn beste vriendin, het is btw wat je een beste vriendin kan noemen.
Totdat er een groep jongens langsliep, en haar naam schreeuwde.
Het waren blijkbaar haar neven, ze trokken aan haar haren, en schreeuwde tegen haar.
Ik vroeg ze wat er was, totdat ze mij ook begonnen te slaan, ze schreeuwde tegen haar, blijkbaar had ze een vriendje, en weet je wat ze zei? Ze begon ineens te roepen dat ik haar dwong om met hem te nemen, en ze liet ineens allemaal nepscreens zien, blijkbaar was ze al erop voorbereid met der nepscreens, haar neven begonnen mij ineens te slaan, en gaven me wat waardoor ik in slaap viel, ik werd wakker in een busje, en hier zit ik dan, al een jaar lang.
Ik moet als hoer werken, en als ik tegenstribbel dan volgt er een zware marteling.
En familie heb ik niet, ik was enigst kind, en mijn ouders zijn overleden, met de rest heb ik nooit zo een goede band gehad.
Ik doe elke dag dua's dat ik dood ga.
Ik zit hier letterlijk voor iets wat ik niet gedaan heb, en ik lijd er elke dag meer en meer aan.

Ik keek Yasmine met ongeloof aan, en tranen rolde over mijn wangen.
Ik nam haar in een stevige knuffel, en huilde met haar mee.

"Alles komt goed Yasmine alles"
"Inchallah" en ze gaf me een warme glimlach
"Er is één iemand in heel deze wereld die mij gelooft"
"Wie dan"
"Saiffedine, een jongen die hier volgens mij oplet, dat niemand vlucht"

Bij de naam Saiffedine smolt ik, hij is zo een goede persoon machallah, en ik ben zijn prinsesje. Dacht ik trots bij mezelf.

"Ik zal ervoor zorgen dat Mo de eigenaar van deze villa je gaat geloven wollah, en dat je gezellig met mij op de kamer mag, en niet meer hoeft te werken voor zemmers"

Ze knuffelde me stevig, en ik zei dat ik snel weg moest gaan, omdat ik hier stiekem was.
Ze knikte, en we namen afscheid.

Ik liep naar de keuken, en zag dat Mo daar stond.
Perfecte timing dacht ik bij mezelf.

OHNEE, als ik alles nu ga vertellen wordt ik geklapt, omdat ik verboden terrein betrad.

Shit maar dat kan ik haar niet aandoen.
Ik zeg wel dat ik er perongeluk terrecht kwam, hij mag me klappen.