Fermenté

deel 10

Perspectief Saiffedine:
De hele nacht moest ik denken aan mijn prinsesje.
ik wist het zeker, ik vind haar leuk.
of ik het nu wil of niet, het is zo.

Haar lach doet mijn dag gewoon goed.
Haar manier van praten.
Haar zachte handjes die elke dag heerlijk eten klaarmaken.
Haar geur is onbeschrijfelijk.
Ze is gewoon perfect.

Ik kon echt niet slapen.
De hele nacht heb ik lopen draaien in mijn bed.
Als die kk hond Mo haar nog één keer aanraakt gaat ie zien.

En toen dacht ik aan onze namen.
Ze passen zo perfect bij elkaar.
Safae&Saiffedine.

Perspectief Safae:
De hele nacht moest ik denken aan Saiffedine.
Ik kon mijn gevoelens voor hem niet meer ontkennen.

Ik nam een heerlijk bad, deed een mooie ghimaar aan, en spoot een heerlijk luchtje op.

Ik liep naar de keuken en maakte zelfs vrolijk het ontbijt.
Ik deed zehma extra mijn best, want ja..

Ik zette alles op tafel, en maakte de keuken schoon.

"Heeyy lekker geslapen?" Hoorde ik de hese ochtendstem van Saiffedine vragen.
Ik vind dat zo mooi zo een stem.

"Heerlijk zelfs, en jij?"
"Hahaha mooizo, ja ik ook heerlijk"
"Ewa mli7, ontbijt staat op tafel"
"Isgoed, en goed nieuws"
"Wat" vroeg ik nieuwsgierig
"MAG IK NAAR HUIS?!" Vroeg ik blij.

Hij keek me met medelijden aan.
"Mochten we willen, maar Mo moest voor twee weken op zakenreis, dus je hoeft je twee weken
Niet meer te stressen"

Ik stress al als ik jou mooie gezicht zie, dacht ik bij mezelf.
Even serieus zijn krullen zijn om u tegen te zeggen.
Hij heeft sinds kort zijn krullen laten zitten, en het staat hem prachtig machallah.
Veeeel beter dat die platte haren.

"Alhamdolillah, hij irriteerde me al"
"Ja daarom, en je hoeft ook niet te koken, en op te ruimen"

Voordat ik antwoord kon geven, schonk hij me een warme glimlach, en ging ontbijten.

Zou ik wel voor hem koken deze dagen? Dacht ik bij mezelf.

Jawel meskien, hij kan niet elke keer eten bestellen, dat doe ik zijn gezondheid niet aan.

"Safae!"
"Ja?"
"Kom ook ontbijten dan"
"Ik heb geen honger"

Ik hoorde voetstappen richting mijn kant opkomen, en nam me bij mijn arm als een klein kind, en zette mij op een stoel.

"Nikste ik heb geen honger, ontbijt is belangerijkste van de dag, dus beter ga je eten"

Ik lachtte, en ontbeet maar mee.
Ik keek naar hoe hij at, zo schattig.

Shit hoe moest ik eigenlijk eten.
Ik durfde niet te eten, omdat ik als een varken eet.
Hij keek me aan, en schoot in de lach.

"Huh wat is er"
"Je hebt een paniekhoofd, omdat je niet weet hoe je moet eten"

Ik keek voorschut naar beneden, en pakte zehma een aardbei, en at hem netjes op.

Hij keek me trots aan.
"Goedzo kleuter ik wist wel dat je het kon"
Ik draaide highclass met m'n ogen, en at verder.

Ik deed stoer, maar ik was rustig ik shock dat ik ineens netjes at.

We kletste nog wat, en ik wou opstaan om de tafel af te ruimen.

"Pardon, ga maar lekker doen waar je zin in hebt, opruimen doen die sletten wel"
"Neenee, is niks"
"Nee Wollahma je gaat doen"

Oke dan niet Hahahaha. Dacht ik bij mezelf
Ik liep naar mijn kamer, en deed een normale pyjama aan.

Ik liet mezelf op mijn bed vallen, en dacht aan Saiffedine.
Hij is zo lief.
God moge weten wat hij hier doet.
Hij is veelste lief voor deze vieze mensen.

Maarja, dat is iets tussen hem en Allah.
Ik deed wudu, en ging bidden.

Wat later op de dag:
Ik wou naar de keuken gaan om te koken, maar ik zag een briefje op het aanrecht:

"Heeyy Safae ik weet dat je toch wou koken, maar dat hoeft niet.
Ik ben bij een vriend en kom laat terug, en niet vluchten he, er zitten bewakers bij elke uitgang, en dan komt er weer hele probleem, Mohim ga maar lekker rusten prinsesje XSaiffedine"

Yesss ik was kapot blij dat ik niet hoefde te koken.
Zal ik even door deze gigantische Vila lopen.
Nee, dat durf ik niet.
Ik liep naar mijn kamer, en viel gauw in slaap, omdat ik moe was.