Fermenté

Deel 7

Perspectief Safae:
Ik werd wakker en deed mijn gewoonlijke ochtendrituelen.
Ik heb echt geen zin in vandaag, omdat ik met hun mee moet eten aan één tafel.
Meestal mocht ik mijn bordje meenemen naar mijn kamer, of ik at snel in de keuken, maar die honden wouden me er persee bij hebben.

Ik liep naar de keuken en maakte voor ieder z'n ontbijt klaar.

Ik was blij dat ik alleen met Saiffedine en Mo moest eten, want had echt geen zin in nieuwe koppen.

Ik maakte klaar wat ze hadden opgeschreven op zo een blaadje.

Mo wou Ne3ne3 thee met pancakes.
Saiffedine wou mefro9 met ne3ne3 thee.
En dat maakte ik met tegenzin klaar.

Die apen begrijpen echt niks van medelijden, het is zo vroeg, en kijk wat ze me laten maken.
Niet dat ik het erg vindt, maar mijn ONTVOERDERS vragen dit van me.

Ik legde alles netjes op tafel, en wachtte tot ze naar beneden zouden komen.
Ik die tussentijd deed ik snel alle vaat in de vaatwasser, zodat ik straks minder hoefde te doen.

"SAFAE"! Hoorde ik Saiffedine roepen.
"Ja" zei ik bang.
"Ben je vergeten dat je hier moest komen eten oulleh?"

Schamend liep ik naar de eettafel, en zag ze als varkens eten.

"Hmmm, dit is kapot lekker" zei Mo met z'n volle bek.

Ik negeerde hem en nam plaats.
Ik speelde met mijn glas thee.

"Safae hoezo eet je niet" vroeg Mo.
"Gaat jou dat wat aan?"
"Ja"
Ik negeerde hem, dit gaat toch weer op een discussie verlopen.

"Mo safe laat haar, je ziet toch dat ze geen zin heeft." Sistte Saiffedine hem toe.

"Hou je bek sheck, niemand vroeg je wat."
"Nee nikste hou je bek, hij heeft gelijk ik heb geen zin om te praten mijn hoofd doet kapot veel pijn dus een gesprek erbij kan ook niet.

"Niet zo bijdehand voordat er een mishandeling volgt"
"Dat is het enigste waarmee jij kunt dreigen"

Saffedine keek me aan met een waarschuwende blik dat ik moest ophouden, maar wollahma die hond irriteert me.

Mo stond op uit zijn stoel en liep boos richting mijn kant.
Bang schoof ik met mijn stoel naar achteren.
Saiffedine volgde elke beweging die hij maakte, totdat ik een hand tegen mijn wang voelde, en ik schreeuwde van schrik.

"WAT RAAK JE MIJ AAN  EH KK EZEL!"
"NU NIET MEER ZO STOER HE!"

Saiffedine stond snel op, en trok Mo van mij weg.

"GOZER WAT DOE JE HET IS EEN MEISJE!"
Schreeuwde Saiffedine tegen hem.

"JA DUS, KECHS MOETEN OP HUN PLEK GEZET WORDEN."

Wacht wacht noemde hij me nou een kech, ik pakte de theepot die op tafel lag, en sloeg hem daarmee tegen zijn hoofd, voordat hij kon reageren goot ik alle hete thee eruit op hem.

Ik rende naar mijn kamer en deed de deur op slot.
Shit man wat heb ik gedaan, nu mag ik ook rekenen op een zware mishandeling.
Bang schoof ik mijn bed voor de deur, en liep ik naar de badkamer, en wachtte daar naar mijn gevoel uren lang, totdat er hard gebonst werd op mijn deur.
Ik reageerde er niet op, en werd nu nog banger.

"Safae doe open ik ben het Saiffedine"
"En hoe kan ik zeker weten dat Mo niet naast je staat?"
"Vertrouw je me?"
Even aarzelde ik, maar deed toch angstig open.

Saiffedine kwam snel mijn kamer in, en deed mijn deur opslot.

"Je hebt echt geluk, hij is KO, en is onderweg naar het ziekenhuis, en weet daarna waarschijnlijk niet meer wat er was gebeurd.

Opgelucht keek ik hem dankbaar aan.
"Dankjewel voor het melden"
"Is niks, en gaat het nog"
"Ja hoor, die hond mag me gewoon niet aanraken"
"Begrijp ik, wel slim van je die theepot"
"Hahaha, weet ik"
"Niet te hc doen eh kleine"
"Taz, mohim ik ga maar opruimen"
"Hoeft niet, ik heb een paar kechs laten doen, aangezien jij zogenaamd hoofdpijn hebt"
"Hahahaha inderdaad zogenaamd"
"Maar isgoed prinse.." en voordat hij zijn zin kon afmaken liep hij verward weg.

Een raar gevoel bekroop mijn lichaam, omg hij noemde mij prinsesje, nouja bijna dan.

Denkend aan Saiffedine zijn zin maakte ik vrolijk het eten klaar, en zo verliep mijn dagje.
Gelukkig kon ik op mijn kamer eten, want Mo is er niet.