Fermenté

Deel 30

Perspectief Safae:
Ik werd wakker, en kreeg meteen een bigsmile op mijn gezicht.
Vandaag ga ik met mijn twee schatjes kijken voor jurken enzo.
Ik sprong uit mijn bed, en liep naar de badkamer.
Ik nam een heerlijk lang bad en kleedde mezelf aan. Ik spoot nog een Victoria's Secret bodymist op, en klaar is kees.

Trouwens ik vond vanochtend een pinpas in een van mijn tasjes er was een briefje bij waarop stond. "Goodmorning prinsesje dacht je werkelijk dat ik je gisteren zou laten gaan zo der geld, zied ga maar met je twee vriendinnetjes leuke jurken uitkiezen en wollahme je gaat iets zelf betalen XmoJeman.
Nu heb ik geld van Mo en van Ismael shit HAHHAHAHA.

Ik liep naar beneden, en zag dat Yasmine en Ismael wahed lekkere ontbijt hadden gemaakt.
Ik denk echt dat die twee gaan trouwen ze zijn zo cute samen en ze schamen echt voor elkaar.

"Ahww wat lieff jullie hebben ontbijt gemaakt"
"Bedank Yasmine maar zij heeft alles gedaan" zei Ismael met volle mond.
Yasmine werd rood, en zei dat het geen probleem was.
"Dacht ik al die aap Ismael doet nooit wat"

We waren klaar met ontbijten, en ik ruimde de tafel af.
Ik zei tegen Yasmine dat ze zich moest gaan omkleden en ik wel afruim omdat zij tenslotte het ontbijt heeft gemaakt.

Ik was klaar met opruimen, en Yasmine liep de trap af.
"Ben je klaar?"
"Helemaal"
"Nou dan kunnen we lekker vertrekken"
We liepen enthousiast naar de auto toe, en vertrokken naar ons afspreekpunt met Sofia.

Ik bessefte nu pas dat Sofia en Yasmine elkaars namen niet weten, achjoh dat komt straks wel.

We kwamen aan maar er was geen Sofia te bekennen, net op dat moment ging mijn telefoon af.

"Heyy wollah sorry dat ik telaat ben ik ben er bijna"
"Isgoed we zijn er al" en ik hing op.
"Altijd is ze telaat"
"Hahahahah herkenbaar, wat is haar naam trouwens?"
"Sofia"
Bij het woordje "Sofia" verkleurde Yasmine's gezicht.
Ik liet het maar.

Er kwam een auto naast ons parkeren, en ik zag dat het die van Sofia was.
Ik stapte uit, en rende op haar af ik gaf haar een dikke knuffel, en we kregen allebei tranen in onze ogen.
"Ik heb je zo gemistt hbiba" zei ik
"Ik jou ook omggg" en we lieten elkaar los.

"Nou waar is je vriendinnetje aan wie je me wou voorstellen, zei Sofia enthousiast.
Ik keek om me heen maar zag geen Yasmine.
Huh waar kan ze zijn.
Ik liep naar de auto, en zag Yasmine daar lijkbleek in zitten.

"Yasmine, Yasmine gaat het. Wat is er?"
"..."
"Yasmine alstjeblieft reageer"
"D..d..dat is S..Sofia"
"Jaa dat weet ik ze is echt lief kom niet verlegen zijn"
"D..dat is de slet die mijn leven heeft verziekt"
Nu was ik degene die lijkbleek werd.
"Y..yasmine zeg alstjeblieft dat je een grapje maakt"
Ze keek me met tranen in haar ogen spijtig aan.
"Sorry Safae ik maak geen grapje.

Sofia kwam erbij kijken, en toen ze Yasmine's gezicht zag schrok ze.
"Y..Yasmine?"
Mijn woede werd alsmaar groter.
Ik draaide me om, en keek vies naar Sofia.
"HOE DURF JE IEMANDS LEVEN ZO TE VERZIEKEN EH KK ZIEK MENS"
"Het is niet wat je denkt Safae" zei ze bang..

Ik liep boos op haar af, en trok haar haren naar de grond.
Ze keek bang naar mij, en ik begon haar paar trappen in haar buik te geven.
"STOOOPP SAFAE AUB" schreeuwde ze.
Ik dacht aan de afgelopen maanden, en mijn woede werd alsmaar groter, en die reageerde ik lekker af op deze slet.
Ik bleef haar maar slaan en slaan.
Het leek of ik zwart zag voor me ogen, en alleen haar slettekop nog kon zien.
Ze begon te bloeden idk van waar en het boeit me niet van waar.

Ik zag dat ze niet meer bewoog.
Ko of dood boeit me niet.
Ik werd naar achteren getrokken, en voelde dat twee sterke armen mij vasthielden in een knuffel.
Ik herkende meteen de overheerlijke geur van Mo. Hij had altijd een speciale lekkere geur.

Ik huilde in zijn armen, en hij sustte mij.
"Alles komt goed prinsesje je bent nu bij mij"
"Gaat alles goed met haar?" Hoorde ik Yasmine bezorgt zeggen.
Mo knikte, en hielde me vast naar achteren.
Ik keek hem aan met betraande ogen.
"Heb ik haar vermoord?"
"Nee prinses je hebt haar lekker laten voelen, en ga er maar van uit dat ik haar laat opsluiten in een kelden tot ze dood gaat"
Ik lachtte, en knuffelde hem weer.

"Safae we kunnen ook een andere keer gaan, ik begrijp het als je nu niet meer wilt" hoorde ik Yasmine bezorgt zeggen.
"Ik heb inderdaad geen zin meer nu, laten we maar morgen gaan"

Ik nam afscheid van mij mannetje, en nam plaats in de auto.
Yasmine besloot om te gaan rijden, en ik rustte met mijn hoofd tegen het raam.
Even bijkomen.
Hoe kon ze me al die tijd voor de gek houden.
Ik hield zoveel van haar, we waren gewoon twee handen op één buik.
Ik ken haar al sinds me geboorte, en dan flikt ze dit.
Ik begon te huilen, en viel in een onrustige slaap onderweg naar huis.