Fermenté

Deel 72

Perspectief Safae:
Yasmine was bezig met de jongen zijn bloed van mijn been weg te halen. Ik heb nog geen woord gezegd sinds wat ik zag. "Y..yasmine"
"Ja lieverd?" Vroeg ze bezorgd. "W..as dit w..wat jullie niet wouden vertellen?" "Kijk schat ik ga je alles zometeen uitleggen eerst moet je even bijkomen ja?" Ik knikte, en dacht aan wat er zojuist gebeurde. "YASMINE WAAR IS MO?" "Rustig maar de boys zijn veilig" "Alhamdolillah"

...
Ik staarde haar met open mond aan.
"D..dus er is een kans dat Sofia nog leeft?!" Vroeg ik blij. "Hoe ik het hoorde wel ja"
"OMG YASMINE IN SHA ALLAH WEL"
Ze keek me glimlachend aan. "Doe rustig jij paard niks is zeker" "als dat is wat je hebt gehoord dan is het 1000% zeker.
"Ga je haar vergeven als ze er nog is?" Vroeg ik Yasmine voorzichtig. "Natuurlijk Safae wat denk jij nou gekkie iedereen verdiend een tweede kans" ik knikte en keek haar trots aan.

We kletste nog wat, totdat de deur open ging, dezelfde jongen werd hardhandig naar binnen gegooid door Mo en Ismael. Ik sprong van de bank, en rende naar Mo. Hij nam me meteen in een knuffel. "Ismael neem die zemmel mee naar die ondergrondse kamer" ismael knikte en  liep weg. "Gaat het prinsesje" "jaa wel geschrokken man pff waarom vertelde jullie mij dit niet eerder?" "Omdat het plan beter zou lukken als je van niks wist, en kijk eens het is gelukt" ik wurmde me uit zijn armen en keek hem droog aan.

"Maar Mo is dat niet je vriend hij komt me echt bekend voor?" vroeg ik. Zijn blik veranderde, en hij keek emotieloos voor zich uit. "Was Safae hij WAS mijn vriend" "sorry hoor ik dacht niet dat je boos zou worden" zei ik voorzichtig. "Ik ben niet boos op jou maar op HEM hij gaat dood Safae DOOD hoor je dat"
"JIJ GAAT NIEMAND VERMOORDEN IK GA NIET MET EEN MOORDENAAR WONEN JE KAN HEM TOCH BETER LEVEND HOUDEN EN INFORMATIE UIT HEM HALEN ANDERS KOM JE ER NOOIT ACHTER WAT ER IS" en ik liep boos weg. Ik hoorde hem mij nog roepen, maar idc.

Ergens vind ik het gewoon erg dat ze mij niks hebben verteld. Ik liep naar de ondergrondse kamer, en zag hem daar zitten. Vastgebonden met tranen in zijn ogen. Ik liep naar hem toe en verkocht hem wahed klap dat ik er zelf van schrok. "DOOR JOU HEBBEN WE RUZIE!!" En ik liep weg.

En ze vergat de deur opslot te doen..