I Unexpectedly Loved You (SERIES 1) [COMPLETED]

[55]~Happy for You

Hazelle's POV,

Math class namin ngayon at nag di-discuss lang ng lesson si Ma'am. Bigla namang pinatong ni Dylan ang ulo nya sa balikat ko.

"Ano nanamang trip mo?" Bulong kong tanong sakanya.

"Wala, inaantok ako eh" sagot nya.

Inaantok ka pala ah.

Kinurot ko nga ang tenga nya. Napabalikwas naman sya.

"Aray! P*tangina ang sakit!" Sigaw nya.

Tinakpan ko nalang ang bibig ko para mapigilan ang tawa ko.

Nakita ko naman na nakatingin na samin lahat ang mga kaklase namin pati si Ma'am.

Opps.

"Is there a problem, Mr. Chua?" Tanong ni Ma'am.

"Nothing Ma'am sorry for interupting your discussion" ani Dylan.

Tumango nalang si Ma'am at nagsalita nalang ulit about sa lesson.

"Ano, inaantok ka pa?" Tanong ko sakanya ng natatawa.

Sinamaan naman nya ko ng tingin pero nginitian ko lang sya.

"I'll punish you later, Ms. Mendoza" aniya at ngumisi.

Kakabahan ba ko o kikiligin sa ngiti niya?

"Try to punish me, if you can, Dylan Chua" sagot ko naman sakanya at ngumisi rin.

"Don't temp me right now, or else" banta nya at nilapit ang bibig nya sa tenga ko.

"Baka hindi ako makapagpigil at halikan kita ngayon na" bulong nya kaya nanlaki ang mata ko.

"Are you crazy? Nandito si Ma'am at ang mga kaklase natin, hindi ka manlang ba nahihiya?" Bulong ko pabalik.

"I don't care, when I want to kiss you, I will kiss you, that is a rule Ms. Mendoza" bulong nya ulit.

Natapos na ang klase namin kaya naglabasan na kami ng classroom.

"Curious in your punishment huh?" Tanong nya sakin.

"Of course yes! Ano ba kasi yun para matapos na?" Sagot ko.

"Well, your punishment is, papayag kang mag PDA tayo sa loob ng school" aniya kaya napatingin ako agad sakanya at napatigil sa paglalakad.

Seryoso ba sya!? Bawal kaya yun sa school?

"Seryoso ka!? Gusto mo bang mapatawag tayo sa guidance office!?" Sagot ko.

Bigla naman nyang hinigit ang bewang ko.

"Kaya nga punishment 'Honey, but since my parents owns this school, imposible naman tayong ma guidance" sagot nya.

Parang nabinge ang tenga ko sa ibang sinabi nya, ang tanging narinig ko lang ay ang isang sinabi nya,

HONEY!?
Honey na paborito kainin ni Winnie the Pooh?

"Seryoso ka? Sa dami ng maiisip mo HONEY talaga?" Sabi ko.

"Why? You don't like it?" Tanong nya habang nakangiti.

"H..hindi sa hindi ko g..gusto" nauutal kong sagot kaya natawa sya.

"My honey is blushing" aniya kaya napatakip ako sa pisngi ko.

"Bat mo tinatakpan? Don't cover it pi-pichuran sana kita para may wallpaper ako" sabi nya kaya nanlaki mata ko.

"Ayoko nga! Pichuran mo sarili mo" sagot ko.

*click

"Hahaha mukha kang ewan dito honey ang ganda ng wallpaper ko! Teka iprofile ko kaya to sa FB ko?" Sabi nya habang tawa ng tawa.

"Huy wag akin na yan burahin mo yan!" Sigaw ko sakanya at pilit inagaw ang cellphone nya pero tinaas nya ang kamay nya. Edi sya na matangkad ako na pandak tsk!

"Ang cute mo kaya dito bat mo pinapabura?" Sabi nya habang natawa parin.

"Mukha nga kong ewan dyan burahin mo yan!" Pagmamaktol ko.

"Ayoko habulin mo muna ko" tumakbo sya papalayo sakin papunta sya sa grass field.

Ang bagal ko pa naman tumakbo.

Hinabol ko sya pero ang bagal nya tumakbo kaya hindi ko sya mahabol.
Okay kabaliktaran yun.

Tumigil sya sa malayo at humarap sakin ng nakangiti at kinakaway nya yung kamay nya na hawak ang cellphone nya.

Imbis na mainis ako ay napatitig ako sakanya at napangiti. Ngayon ko lang sya nakitang ganto kasaya. The ice prince turn into a warm hearted prince in my life. Hindi ko napansin na naluha na pala ako. I'm really happy na finally, napasaya ko rin sya.

Napansin nya yatang naiyak ako kaya agad syang tumakbo palapit sakin with worried face at hinawakan ang pisngi ko.

"Hey why are you crying? Sige na buburahin ko na yung picture stop crying now okay?" Sabi nya pero umiling ako.

"No, im not crying because of that, Im crying because Im happy" sagot ko sakanya.

Bago pa sya makapagsalita ulit ay niyakap ko sya.
Naramdaman ko naman na yinakap nya rin ako.

"I love you" sabi ko habang nakasandal sa dibdib nya at nakayakap parin sakanya.

"I love you too" sagot nya kaya napangiti ako at napapikit.

***

Melanie's POV,

Nasa library ako ngayon, binabasa ko ulit yung story book na binabasa namin noon ni Kyle.

Nang nasa huling pahina na ko ay may nakita akong isang papel. Kinuha ko ito at nakita kong isa itong sulat, sulat na ginawa ni Kyle. Kilala ko ang sulat kamay nya kaya hindi ako pwedeng magkamali na sya ang sumulat nito.

Dear Melie,
(Ito ang tawag nya sakin noon)

Kung sakaling mabasa mo to, malamang nakabalik ka na dito galing sa kung saan ka man nagpunta. I just want you to know how I really feel about you. Alam kung hindi mo pa ko masyadong naaalala because of your amnesia. Pero I hope one day you will remember all our memories since we were kids. Simula bata pa lang tayo, sa totoo lang, I have a crush on you already. Pero syempre hindi ko yun pinapahalata sayo. Pero simula ng umalis ka at nag ka amnesia ka, parang nawala yung Melie na nakilala ko non. Babalik pa kaya sya? Pero kahit hindi mo ko maalala, I still fell for you. Kahit umalis ka, ikaw parin ang minahal ko. I miss you everyday, and Im always praying na one day, you will come back. Para masabi ko sayo na mahal kita. Please, bumalik ka na melie ko, I love you.

-Kylie

"Miss narin kita, Kylie ko" bulong ko habang nakatingin parin sa sulat nya at yumuko nalang ako at muling umiyak.

Kailan ba babalik ang memorya ko?
When can I remember everything again?

When can I remember our memories again?