RUHTAN

MİLLET BU BENİM İLK HİKAYEM YORUMLARINIZI VE DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM!!!

Düşünceler diyarından çıkmayı başaramayan insanlara adarım, umarım ki bir gün ruhları huzura kavuşur...

BİRİNCİ BÖLÜM

Yine dalmış gitmişim, gece yarısına kadar oturup seneryolar yazarken kendisini korkutmak en büyük hobisi olan bir kız için bu gece mükemmel gözüküyor. Ne mi düşünüyorum, sadece hayaller... Romantik seneryolar kurmak için güzel bir vakit ,hadi biraz şuraya bilim kurgu ,evet evet oraya biraz aksiyon ,ahh küçük kavgalar işte tamam bugünlük kısa filmimiz hazır ve mutlu son çocuk kızı öperken.... "Hala uyumadın mı sen?" ne kadar iğneleyici bir ses sevgili annemden. Düşüncelerimin okunmasından korkarak "Uykum kaçtı." ah işte benim klasiğim. "Yat artık, tüm dengen bozuldu." taratatam işte dengesiz Isabel "Yok ben biraz daha oturcam hadi sen yat anne." ve annem homurdanarak gider sahne kapanır.

Bu aralar annem menapoza girdiğinden saracak yer arıyor ve ben onun için harika bir boks torbasıyım. Ergen bir kızın menapozlu annesiyle uğraşması dünyanın en berbat şeyi, sevgili babacım 3 aydır iş gezisinde. Düzenli mailleri ve harçlıkları da olmasa tam bir hayalet baba diyebiliriz. Babamla küçükken çok iyi anlaşırdık ama gittikçe aramız açılmaya başladı. Büyük ihtimalle annemle büyüyen kavgaları yüzünden. Bu savaş ama hep beni etkilerdi İsviçre kalmama rağmen. Ben de uzaklaşmayı seçtim herkesten. Benim için hayat bir sanattı ve insanlar sadece küçük robotlar. Okulda kimseye bulaşmayan, kimsenin de ona bulaşmadığı bir insan. Tiskinç yaratıkların çoğu benden korkuyor. Sessizlik ve bilinmezlik daha büyük bir korku nerden gelebilir ki. İlişkiler dışında her konuda başarılı bir insan öğretmenlerin gözdesi... Zaman geçirmek için pis havasını soluduğum bu dünyada, sevgili annem, sevimsiz hocalar, kulüp insanları benim için fazla bile konuşmak için. Sessiz ve özgün bir hayat işte benim hayatım.

Günlerden pazartesi, aylardan ekim mevsimlerden sonbahar en sevdiğim. Okulun üçüncü haftası yine büyük yeşillikli okulumuzda denize karşı favori kavlan ağacımın altında uzanıyorum, elimde tiyatro seneryolarını yazmaya çalışırken tam bir asker gibi kamuflaj olmuşum.

Kendini bilmez, ilk kez gördüğüm ve sevgili olduklarını düşündüğüm bir kızla oğlan birbirlerine bağırıyorlardı, hem de benim köşemde! Hiç sevgili tartışması dinleyecek kafada değilim tam kalkarken kızın boynunda bir taş gördüm. Bir nur gibi bembeyaz parlarken içinde renkler dans ediyordu. Fark etmemişim bakıp kaldım o güzelliğe. Fakat o anda çocuk beni farketti. "Hey sen bizi mi dikizliyorsun?" bu gerizekalı benimle konuşuyordu. Döndüm ve "Hayır, kimsiniz bilmiyorum sadece kızdaki taş dikkatimi çekti. Ben gidiyordum." Çocuk yemyeşil harika gözlerini benim üzerime dikti "Güzel,git o zaman!" Bu çocuk benim sinirlerimi mi deniyordu,sakin olmalıyım, sakin olmalıyım. Güneş gibi sapsarı, omuzlarında düzgün kesilmiş saçları ve oğlanınki gibi yemyeşil gözleriyle kız bana döndü özür dilercesine " Lütfen kardeşimin kusruna bakma kendisi fazla öküzdür de." İşte bu kızı sevdim. Demek kardeşlermiş hımm... "Sorun değil, ama sana tavsiyem onu bir kafese tıkman belki daha faydalı olur bir sirk için." kız küçük tınlamalar halinde kahkaha attı ve bende ona eşlik ettim. Sonra arkama bakmadan ordan ayrıldım, o çocuğun o yüz halini görmek ahh işte bunu seviyorum.

Sınıfa girdiğimde pencere kenarındaki, öğretmen masasından sonra ikinci sıradaki sırama, erkek hastası sıra arkadaşımın yanına oturdum. Ağzı kulaklarına varmış bana bakıyordu. "Okula meteor çarptı IB hiçbir şeyden haberin yok değil mi?" durmadan kıkırdıyordu bir gün ağzına bant yapıştırabilirim, tüm dünya için büyük bir iyilik olurdu ama Amy'i severim iyi kızdır. Saf ve geveze... " Hayır, meteorlarla pek ilgilenmiyorum Amy." Fakat Amy susmayacaktı kendisi ayda bir sevgili değiştirirdi kendiyle beraber bana da gerzek,sapık, kas yığınlarını ayarlamaya çalışırdı ve hepsini reddetmeme rağmen asla pes etmezdi. Bakalım bu sefer Sherlock kimin peşine düştü? " Hayatımda gördüğüm en ateşli kişi nerde biliyor musun? Tam burda Stonecrash lisesi böyle taş görmedi tatlım." ve başladı tam ağzını açacakken sınıfın üstüne bir sessizlik çöktü. Amy, pirzola görmüş köpek gibi kapıya bakıyordu. Döndüm ve çarpılmam bir oldu. Öküzlük abidesi yeni çocuk karşımda bir kaşı havada bana bakıyordu.