RUHTAN

Bölüm2

Yavaşça yaklaşmasıyla başımı çevirdim, o kendini beğenmişin gururunu falan okşayamazdım.Kitaplarıma geri döndüğümde üzerimde bir gölge belirdi sonra arka sıramda bir kıprıntı duydum. Off demir ve yerin sürtünürken çıkardığı gıcırtı. Sinir şey. Sakin ol Isabel sakin.

Tabiki Amy arkasını döndü ve konuşmaya başladı. "Selam ben Amy. " başlıyoruz, "Selam ben Leonard." diye bir ses Amy ninkinin tam tersi soğuk kalın ve isteksiz. " Memnun oldum, nerden geldin?" memnun olduğu sesinden ve enerjisinden de belliydi. "Yunanistan'dan." Sesindeki isteksizliği saklamadan konuşurken Amy bunu takmıyordu. Bu çocuk onun için on gün aç kalmış bir tilkinin gördüğü öküz gibiydi.

Tam konuşacakken iyi insan lafının üstüne geldi: Bayan Maria. Kendisi edebiyat hocamızdır, eh benim de favorimdir kendisi. Sınıfı bir taradıktan sonra " Yeni bir ruh görüyorum burada." arkama bakıyordu. Tabiki fark edecek. Leonard kıkırdadı, bunda gülecek ne vardı ki. İmalı imalı hocayla bakışıyordu. Ne yani birden gelen yeni çocuk benim yerimi mi çalacaktı ya da çoktan çalmıştı. Bunları düşünürken hoca bana dönüp tebessümle bakmaya başladı, ne oluyor yahu? Ardından "Isabel, senin için güzel bir şans. Eserlerini tartışabileceğin bir arkadaş bulmana sevindim. İkiniz çok iyi bir ekip olacaksınız. Isabel bugün etrafı tanıtmakla başlayabilirsin." Pardon.Demin.Ne.Dedi. O dangalağa. Ruhsuza. Öküze eserlerimi gösterip ve eleştirecektik BERABER. Aval aval, biraz da sinirli, hocaya bakarken; o sadece " Okuldan sonra da odamda olacağım yanıma gelirsiniz."

Nasıl gerildiğimi,kasıldığımı anlatamam. Kendimi edebiyatla yatıştırmaya çalışırken onun sinir, keskin ve alaycı gözleri gözümün önünden gitmedi. Ders zili çaldığında Amy'i çekiştirerek kendimi zor dışarı attım. Biraz denize ve havasına ihtiyacım vardı.

"Ne oldu? Leonard'ın çekimine mi dayanamadın?" kahahası kulaklarımda çınlıyordu.

"O ruhsuz öküz tüm gün etrafımda olacak! " bunu sayıklarken Amy bana çıngırak sallayan deli görmüşçesine bakıyordu. "Ahh IB, onunla bir gün geçirmek için yapmayacağım şey yok ve sen onu elinin tersiyle itiyorsun ha? Baze gerçekten seni anlamıyorum. Aslında çoğu zaman anlamıyorum aman neyse..." bir de bu eksikti.

"Sabahleyin köşemde otururken kardeşiyle medeniyetsizce yerimde kavga ediyordu. Ben ordan ayrılırken kavga etmeye başladık.Sonra onu kapak edip orda bıraktım.Bu kadar, bilirsin ilk bakışta hoşlanmadığım kişiden bir daha hoşlanmam." umarım bu ona yeter.

"Aynı köpeğim gibisin o da son sevgilimden hoşlanmamıştı onu gördüğünde Tart nerdeyse deliriyordu." kahkahayı koyuverdim. Beni her durumda güldürmeyi başarıyordu.

Şakalaşarak sınıfa girdik. Bizimki yerinde yoktu. Hımm bu iyi, belki o da beni gördüğünden rahatsız olup sınıf, hatta okul, hatta belki de Yunanistan a geri dönmüştür. Tabi tabi kesin öyle yapacak. Sınıfın önüne basketbol takımından bir kaç çocukla şakalaşarak geldi. Aman ne iyi. Şaka yapmayı biliyormuş. Ama güzel gülüyor, başını yana yatırınca yüzü, dudakları ve gözleri çok sevimli görünüyordu. Alev gibi turuncu hafif kıvırcık hafif dalgalı normal boyda kesilmiş saçları gözlerini bir başka ışıtıyor ayrı bir sıcaklık katıyordu. Ama ondaki katır gibi sinir duruşu ve süt gibi beyaz teni ona bir soğukluk katıyordu.

Beni görünce durakladı ve gülüşü son bahardaki bir gül gibi soldu. Takımdakilerle vedalış yanıma geldi. "Bana etrafı gezdirmen gerekmiyor muydu senin?" şaşırdım, ne cevap verebilirdim ki " Senin de yanında sevimli bir kardeşin olması gerekmiyor muydu?" umarım üstünde durmaz. " O bir alt sınıfta. Neden sınıftan fırlayıp gittin. Bak beni yapayalnız bıraktın." yavru köpek gibi bakıyordu, benle oynadığı her haliyle belliydi. " Yalnız kalmamışsın, kusura bakma biraz başım dönüyordu, çıkmak zorunda kaldım. Bir dahaki tenefüs istediğin yere götürebilirim." bu tavrıma çok şaşırmış bir hali vardı. Ne sanıyordu onunla boşu boşuna laf dalaşına mı gircektim? Kabusunda görürdü, zaten okulda soğuk kanlılığımın namı vardır. "Şey, kütüphanenin namını çok duydum, öğle arasında oraya gidebiliriz, zaten tenefüsler çok kısa." pff benim cenettime bir şeytan sokacaktım.İçime oturdu valla. "Peki, başka bir yer var mı?"